Sięgając po Spiżowy gniew napisany przez autora cyklu Komornik spodziewałem się dostać ciekawą książkę. Nie spodziewałem się jednak, ze otrzymam coś zupełnie innego niż do tej pory miałem okazje przeczytać. Tym razem powieść fantasy w mrocznych klimatach o niezwykłym bohaterze. Ciekawy byłem jak wypadnie po przeczytaniu i czy autorowi udało się stworzyć historie zajmującą oraz wciągającą.
Z mroku przybywa bohater, mający swój cel do osiągnięcia i trafiający do miasta, które wydaje się szczęśliwym królestwem. Niestety toczące jak robaki intrygi i chęć pojednania z dawnym wrogiem ma przypieczętować niezwykłe wydarzenie. W tym wszystkim on sam jako bohater otoczony nimbem tajemnicy, okrutny i bezwzględny, czeka na swoją kolej w drodze do wypełnienia swojego celu nie bacząc na nikogo i na nic.

Początkowe rozdziały dają przedsmak tego z czym będziemy mieli do czynienia. Historia jaką nam przedstawia autor jest zgoła inna niż do tej pory miałem możliwość przeczytać. Świat jaki stworzono na potrzeby opowieści nie pozbawiony został dworskich intryg, spisków i mogącego wybuchnąć buntu. Koło napędowe historii to relacje łączące dwa królestwa ze sobą i powstające w ten sposób różne zwroty akcji i tajemnice, mające na celu uatrakcyjnić i stworzyć ciekawą opowieść. Sięgając po fantasy w takim wydaniu autor zaskoczył mnie i mimo zmienienia klimatów widać tutaj chęć zmierzenia się z czymś innym niż do tej pory. Nie brakuje w nim tajemniczego pojawienia się bohatera znikąd, który przybył tylko w jego znanym celu. Królestwa rządzącego przez starego władcy chcącego pogodzić zwaśnione strony i decydującego się na niezwykły krok. Dostałem sporo brutalnych walk i potyczek z każdej ze stron opisanych żwawo i obrazowo. Nie brakujących w tym wszystkim krwawych szczegółów i morza trupów jakie po sobie zostawia nie tylko bohater. Historia nie stroniąca od przemocy i znalazło się miejsce dla wątku miłości nie przeważającej jednak mimo występowania, bo najważniejsze w tym wszystkim jest rola głównego bohatera w wydarzeniach. Autor nie pozwala sobie uchylić rąbka tajemnicy kim on jest i jaką misje ma do wykonania. Dlatego staje się postacią intrygującą na każdym kroku, z bijącym z niego mrocznym sekretem. Czym dalej czytamy, to coraz bardziej historia robi się intrygująca.
Głównych bohaterów mamy sporą ilość, którzy zostali stworzeni na potrzeby książki. Najlepiej wypadają Sarsana i Tysen, którzy zanurzeni w dworskich intrygach, mających swoje ciemne i jasne strony zostali stworzeni pod względem psychologicznym świetnie. Zachowanie księżniczki nieraz bywa kłopotliwe dla innych postaci, jest władcza, stawiająca na swoim, manipulatorka, ale później następuje przemiana i dostajemy kogoś kto wie dużo o rządzeniu. Nie unikającego niebezpieczeństwa i stającego do walki. Tysen zapowiadał się na początku na postać, która mogła wiele zdziałać. Jego zachowanie początkowo bywa do wyjaśnienia, lecz niestety później już tak dobrze nie jest. Ich przygody śledzi się z zainteresowaniem przez cały czas. Oboje mają do odegrania w historii jedną z głównych ról jakie powierzył autor stworzonym postacią. Jednak najbardziej w tym wszystkim zaskoczył mnie inny bohater przybywający znikąd Zahred. Chłodny, opanowany, skrywający tajemnice, manipulator, intrygant, bezwzględny i okrutny. Autor stworzył postać antybohatera, który potrafił mnie zaciekawić. Po nim było można odczuć, że posiada wiele sekretów i własnych tajemnic. Jego zachowanie było wyrachowane i bezwzględne jeśli chodzi o drogę do celu jaki miał w tym wszystkim. Pozostałym postacią występujące tutaj nie można odmówić niczego, bo wypadają bardzo dobrze. Widać, ze popracowano nad nimi i stworzono ciekawych bohaterów. Nie znalazłem takich potrafiących zirytować i jednowymiarowych z czego jestem zadowolony. Każda z nich ma do odegrania własną rolę w mniejszy lub większym stopniu w historii. Dostałem bohaterów z krwi i kości, prawdziwych, a nie przerysowanych. Jeżeli chodzi o przedstawienie relacji łączących poszczególnych bohaterów to autor poradził sobie świetnie. Może trochę za bardzo nieraz zrobiło się cukierkowo między Sarsaną, a jej wybrankiem, gdzie nie brakowało w ich relacjach słodyczy. Z drugiej strony niekiedy można było poczuć emocje targające bohaterami. Dialogi są żywe, emocjonujące i wypadają świetnie.
Książka posiada wartko poprowadzoną akcję, która nie zwalnia ani na chwilę przez cały czas. Wydarzenia poprowadzone zostały szybko i cały czas coś dzieje się podczas śledzenia przygód poszczególnych postaci. Dlatego nudzić nie można się podczas czytania. Historia jaką prezentuje nam autor posiada wszystko co powinno znaleźć się w takiej powieści, aby mnie wciągnąć i nie pozwalać się od niej oderwać. Podzielona została na różne wątki przeplatane ze sobą w znakomity sposób. Jednak kreacja świata w jakim toczy się opowieść udała się autorowi bardzo dobrze. Dostałem w niej sporo walk i obrazowych opisów bitew do jakich dochodzi. Opisanych nieraz szczegółowo i nie pozbawionych krwawych scen. Najbardziej z tego wszystkiego wyróżniają się potyczki bohatera z innymi przeciwnikami. Nie brakuje w nich realizmu, dynamicznych starć, są brutalne, pełne okrucieństwa. Pałacowych intryg i tajemnic osnutych wokół bohatera. Świat przedstawiony przez autora jest prawdziwy , urzekający kreacją i pełen tajemnic. Klimat jaki tutaj występuje jest często przerażający, mroczny, nieraz duszny i tajemniczy. Bardzo spodobało mi się takie podejście. Przyznaje, że z wielką swobodą prowadzona jest historia i widać pomysł na nią oraz bohatera. Niestety nieraz wkrada się pewna doza przewidywalności w wydarzeniach jakie mają nastąpić, co nie przeszkadza czerpać radości ze śledzenia w czasie czytania kolejnych zdarzeń. Zakończenie jakie nam serwuje autor bardzo spodobało mi się. Jest mocne, z wieloma walkami i pozostawiające pewną furtkę do kontynuacji jaką pozostawił sobie Michał Gołkowski.

Książka Spiżowy gniew jest inna pozycją niż do tej pory czytałem. Byłem zaskoczony tym co otrzymałem i zarazem zadowolony po przeczytaniu. Nie znajdziemy w niej różnych stworów, występującej przez cały czas magii, tylko skupienie się na walce i intrygach jakie występują w książce. Początek jest dobry, trochę makabryczny i zachęcający. Jednak czym dalej czytamy zostajemy wciągnięci w wir toczących się wydarzeń i intryg. Przerażający bohater skrywający nie jedną tajemnice tylko dopełnia obrazu. Sięgając po Spiżowy gniew miałem pewne obawy jak Michał Gołkowski poradzi sobie z historią, bo jego Komornik był ciekawy. Nie potrzebnie, bo pomimo wszystko dostałem solidnie napisana powieść fantasy z niecodziennym bohaterem jaki pojawił się na kartach książek. Pomysł na niego był ciekawy i stwarzał możliwości. Został wykorzystany i udało się stworzyć nietypowego oraz posiadającego własne tajemnice bohatera . Jestem zadowolony z tego co dostałem, bo po Komorniku miałem apetyt na więcej. W tym przypadku nie zawiodłem się i dostałem właśnie to, na co liczyłem. Dlatego pomimo grubości książki czytanie szło mi bardzo szybko jeśli czas na to pozwolił. Miło spędziłem czas przy niej i przeczytałem z przyjemnością. Twarda i bezkompromisowa książka z wieloma krwawymi walkami oraz intrygami. Jestem zainteresowany kontynuacją Spiżowego gniewu, bo chce poznać kolejne losy bohatera i zarazem przekonać się, co dostanę w kolejnej części cyklu. Na pewno sięgnę po inne powieści jego autorstwa jeśli będę miał taką możliwość. Czekam na więcej.
Polecam.

Sięgając po Spiżowy gniew napisany przez autora cyklu Komornik spodziewałem się dostać ciekawą książkę. Nie spodziewałem się jednak, ze otrzymam coś zupełnie innego niż do tej pory miałem okazje przeczytać. Tym razem powieść fantasy w mrocznych klimatach o niezwykłym bohaterze. Ciekawy byłem jak wypadnie po przeczytaniu i czy autorowi udało się stworzyć historie zajmującą...