Autor, Maciej Replewicz, opiera się na bogatym materiale źródłowym, w tym na archiwalnych dokumentach, wywiadach, wspomnieniach i recenzjach. Książka ukazuje życie i twórczość Barei w kontekście historycznym, politycznym i kulturowym. Pokazuje, jak Bareja toczył walkę z cenzurą i zawiścią kolegów po fachu, jak tworzył swoje niepowtarzalne filmy, które stały się klasykami. To książka o królu krzywego zwierciadła, który odbijał rzeczywistość w sposób zabawny, ale też gorzki i trafny.

Autor, Maciej Replewicz, opiera się na bogatym materiale źródłowym, w tym na archiwalnych dokumentach, wywiadach, wspomnieniach i recenzjach. Książka ukazuje życie i twórczość Barei w kontekście historycznym, politycznym i kulturowym. Pokazuje, jak Bareja toczył walkę z cenzurą i zawiścią kolegów po fachu, jak tworzył swoje niepowtarzalne filmy, które stały się klasykami....

To była bodaj druga książka podejmująca tematykę dokonań twórczych jednego z najlepszych polskich reżyserów. Pierwszym opracowaniem tego rodzaju był „Miś, czyli rzecz o Stanisławie Barei” autorstwa Pana Macieja Łuczaka. Obie książki dzieli różnica bodaj ośmiu lat, więc w teorii dzieło późniejsze powinno być lepsze, pełniejsze, bogatsze. Rzeczywiście czyta się nieźle, z dużym zainteresowaniem, lecz w sumie ma się wrażenie, że te klocki zostały już wcześniej poukładane w podobny sposób.
Otóż w obu przypadkach na życie reżysera spojrzano z perspektywy jego filmów, list dialogowych, obserwacji życia codziennego uwiecznionych na filmowej kliszy, nieustannych bojów z cenzurą. Nie jest to zła formuła, ba, nawet bardzo mi się podoba, tyle że mam teraz poczucie pewnej, hmm wtórności? Gdybym zaczął czytanie w odwrotnej kolejności, od książki Pana Repelowicza właśnie, z pewnością byłbym absolutnie wniebowzięty. Wydaje się, że książka Pana Łuczaka lepiej utrafiała w '"barejowy" klimat. A tak jestem tylko ukontentowany, gdyż jako miłośnik filmów sygnowanych znakiem Barei bardzo chętnie pod dach przyjąłem. Mogę mieć tylko nadzieję, że kolejna książka będzie już biografią „pleno titulo”.

To była bodaj druga książka podejmująca tematykę dokonań twórczych jednego z najlepszych polskich reżyserów. Pierwszym opracowaniem tego rodzaju był „Miś, czyli rzecz o Stanisławie Barei” autorstwa Pana Macieja Łuczaka. Obie książki dzieli różnica bodaj ośmiu lat, więc w teorii dzieło późniejsze powinno być lepsze, pełniejsze, bogatsze. Rzeczywiście czyta się nieźle, z...

Autor wykonał dobrą robotę.Zamiast nudnej autobiografii w zgrabny sposób udało mu się połąćzyć i biografię reżysera, jego twórczość i co najważniejsze kontekst polityczny i obyczajowy tamtych czasów. Ksiązka nic a nic nie nudzi. Przykraszona jest zabawnymi anegdotkami o samym reżyserze ,aktorach, scenarzystach, kolegach, cenzorach ,PRLowskich aparatczykach.Autor zabawnie opisuje PRL i absurdy tamtego czasu.Stanisław Bareja za życia niszczony ,określany najgorszymi epitetami jako twórca szmirowatych komedyjek z przedwojennego ducha, okazał się postacią ponadczasową. Jego filmy wyśmiewane przez kolegów reżyserów ,szczególnie przez Kazimierza Kutza ,cięte przez cenzurę ,przeszły próbę czasu, śmieszą do dziś,a język jego komedii wszedł do języka potocznego.Kto dziś ogląda i komentuje filmy tzw „moralnego niepokoju” z lat 70 tych? Nikt,Bareje znają wszyscy.Z kart tej ksiązki wyłania się obraz człowieka zawsze uczciwego,zawsze stojącego po stronie prawdy, opozycjonisty, człowieka łagodnego ,wrażliwego, który boje z cenzurą i ośmieszanie środowiska „wielkich ‘ reżyserów przepłacił zdrowiem ,a potem życiem.Gdy czyta się rozdział o niezrealizowanych scenariuszach ,których realizacje przekreśliła śmierć w wieku 59 lat,człowiek nieuchronnie myśli ,że gdyby Bareji dane było żyć choć 10-15 lat dłużej ,gdyby mógł przeżyć PRL,jaki wpływ wywarłby jego filmy na współczesną Polskę …..

Autor wykonał dobrą robotę.Zamiast nudnej autobiografii w zgrabny sposób udało mu się połąćzyć i biografię reżysera, jego twórczość i co najważniejsze kontekst polityczny i obyczajowy tamtych czasów. Ksiązka nic a nic nie nudzi. Przykraszona jest zabawnymi anegdotkami o samym reżyserze ,aktorach, scenarzystach, kolegach, cenzorach ,PRLowskich aparatczykach.Autor zabawnie ...

Uwaga dla wszystkich miłośników twórczości Stanisława Barei - to NIE JEST Jego biografia! To książka z niewielkimi, zresztą wielokrotnie powtarzanymi, wzmiankami biograficznymi, przede wszystkim analizująca i streszczająca dorobek artystyczny reżysera. Mamy więc krótki wstęp o tym, że "urodził się...", "szkołę ukończył..." itd., ustęp o Łódzkiej Szkole Filmowej, a potem przegląd. Film po filmie, chronologicznie. Daty, cyfry, kwoty, nazwiska. Spora część książki to także zapychacze - o PRL-u, o kolegach Barei, o losach Jego bliskich bądź dalszych znajomych ze świata filmu, o roli kultury i sztuki w PRL-u. Czasami autor schodzi na manowce anegdot.
Nie można mu jednakowoż odmówić wiedzy na temat filmów Barei. Tym, którzy bardzo, bardzo, bardzo dokładnie, klatka po klatce, nie znają dorobku filmowego Barei, książka wyda się hermetyczna, niezrozumiała. Autor rzuca pewne myśli, nie kończy ich, przeplata świat filmu ze światem rzeczywistym. Czasami trudno oddzielić, co jest czym.
Mimo to narracja płynie dość przyjemnie. Rozdziały o filmach czyta się w miarę przyjemnie, choć Maciej Łuczak opisał kinematografię Barei o niebo lepiej. Rozdział o Barei-opozycjoniście totalnie chybiony, nuda i flaki z olejem. Ciekawostka dla znawców tematu - lista niezrealizowanych scenariuszy Barei wraz z krótkim opisem. To cenna informacja dla studentów i wykładowców filmoznawstwa.
Generalnie książka jest opowieścią o filmie, z reżyserem gdzieś tam w tle. Trawestując samego reżysera - w tej książce jest za mało Barei w Barei.

Uwaga dla wszystkich miłośników twórczości Stanisława Barei - to NIE JEST Jego biografia! To książka z niewielkimi, zresztą wielokrotnie powtarzanymi, wzmiankami biograficznymi, przede wszystkim analizująca i streszczająca dorobek artystyczny reżysera. Mamy więc krótki wstęp o tym, że "urodził się...", "szkołę ukończył..." itd., ustęp o Łódzkiej Szkole Filmowej, a potem...

Wychowalem sie na filmach pana Barei. Dla mnie ksiazka okazala sie kopalnia wiedzy. Ksiazka zawiera mase ciekawostek dotyczacych kreconych fimow. Przybliza takze postac Stanislawa Barei - tworcy w czasach PRL spychanego na margines. Przeczytalem te pozycje w 3-4 dni, czyta sie ja przyjemnie.

Wychowalem sie na filmach pana Barei. Dla mnie ksiazka okazala sie kopalnia wiedzy. Ksiazka zawiera mase ciekawostek dotyczacych kreconych fimow. Przybliza takze postac Stanislawa Barei - tworcy w czasach PRL spychanego na margines. Przeczytalem te pozycje w 3-4 dni, czyta sie ja przyjemnie.

Książka Bogu dzięki kupiona na wyprzedaży. Opisane po łebkach filmy Barei, nic mnie w tej książce nie porwało. Strata czasu.

Książka Bogu dzięki kupiona na wyprzedaży. Opisane po łebkach filmy Barei, nic mnie w tej książce nie porwało. Strata czasu.

Jestem wielbicielem twórczości Stanisława Barei, więc coby nie pisać... ;)

Jestem wielbicielem twórczości Stanisława Barei, więc coby nie pisać... ;)

Autor tej książki podał błędną informację w opisie filmu "Poszukiwany, poszukiwana". Rolę żony docenta Rohowicza grała Jolanta Bohl. W książce można znaleźć informację, że grała nią Halina Kowalska.

Autor tej książki podał błędną informację w opisie filmu "Poszukiwany, poszukiwana". Rolę żony docenta Rohowicza grała Jolanta Bohl. W książce można znaleźć informację, że grała nią Halina Kowalska.