"Film dokumentalny rozwija się za pomocą myśli autora.
Film fabularny rozwija się za pomocą akcji".
- K.K.

"Film dokumentalny rozwija się za pomocą myśli autora.
Film fabularny rozwija się za pomocą akcji".
- K.K.

Świetny portret Kieślowskiego stworzony przez samego Kieślowskiego. Wypływa z tej książki erudycja reżysera oraz jego zafascynowanie człowiekiem. Dużo o życiu jako przypadku oraz zaspakajaniu własnych ambicji

Świetny portret Kieślowskiego stworzony przez samego Kieślowskiego. Wypływa z tej książki erudycja reżysera oraz jego zafascynowanie człowiekiem. Dużo o życiu jako przypadku oraz zaspakajaniu własnych ambicji

Krzysztof Kieślowski - mój ukochany reżyser. Dzięki nieniejszej książce tylko się mocniej utwierdziłam w tej miłości. Kiedy przeczytałam sobie JEGO WŁASNE wypowiedzi (to jest bardzo ważne podkreślenia - nic tu nie jest spreparowane, tak przynajmniej twierdzi autorka, a ja jej wierzę) przypomniałam sobie, za co cenię tego artystę, dlaczego uważam go za twórcę światowego formatu, a na pewno za jednego z najlepszych w Polsce.

"Film dokumentalny rozwija się za pomocą myśli autora. Film fabularny rozwija się za pomocą akcji. Otóż myślę, że po dokumencie zostało mi to, że moje filmy rozwijają się bardziej za pomocą myśli niż akcji. I to jest pewnie ich główna wada" - twierdził - jak zwykle skromnie i z nutą pesymizmu - Krzysztof Kieślowski. Wypowiedź ta stanowi dla mnie kwintesencje jego twórczości, którą -wręcz przeciwnie - odbieram jako cudowną, wspaniałą, niezwykle klimatyczną i oryginalną, aczkolwiek trudną do opisania. Nie wiem za co uwielbiam jego filmy (szczególnie "Dekalog", Przypadek" i "Amator"),jest w nich po prostu to "coś".

Podsumowując: nie znajdzie się tu niestety zbytnio smaczków z życia prywatnego artysty, wątki oscylują głownie wokół jego filmów i wspomnień z nimi związanymi. Niemniej uważam, że jest to książka obowiązkowa dla każdego "Kieślomaniaka" :)

Krzysztof Kieślowski - mój ukochany reżyser. Dzięki nieniejszej książce tylko się mocniej utwierdziłam w tej miłości. Kiedy przeczytałam sobie JEGO WŁASNE wypowiedzi (to jest bardzo ważne podkreślenia - nic tu nie jest spreparowane, tak przynajmniej twierdzi autorka, a ja jej wierzę) przypomniałam sobie, za co cenię tego artystę, dlaczego uważam go za twórcę światowego...

Genialna biografia geniusza. :)
Kieślowskiego uważam za najlepszego polskiego reżysera wszechczasów i jednego z kilku najlepszych na świecie. Bałem się jednak tej biografii, bo zazwyczaj po takich autorefleksyjnych książkach większość mego szacunku do osoby portretowanej ulatuje (trudno nie być megalomanem, gdy samemu stawia się swój pomnik). Nie tym razem! Pan Krzysztof okazał się skromnym, wrażliwym, inteligentnym i życiowo mądrym człowiekiem. Z niczego się nie tłumaczy, przyznaje się do błędów, bagatelizuje swoją niemal heroiczną walkę z cenzurą. Podaje wiele kluczy ułatwiających interpretację jego dzieł, przy czym robi to w teki sposób, że gruntowna znajomość jego twórczości nie jest konieczna.
Dla fanów pozycja obowiązkowa, dla laików pozycja wartościowa. :)

Genialna biografia geniusza. :)
Kieślowskiego uważam za najlepszego polskiego reżysera wszechczasów i jednego z kilku najlepszych na świecie. Bałem się jednak tej biografii, bo zazwyczaj po takich autorefleksyjnych książkach większość mego szacunku do osoby portretowanej ulatuje (trudno nie być megalomanem, gdy samemu stawia się swój pomnik). Nie tym razem! Pan Krzysztof...

Co za człowiek!!!

Co za człowiek!!!

Świetne uzupełnienie filmów mistrza, które pozwala poznać różne ciekawostki i okoliczności towarzyszące ich tworzeniu. Jest też oczywiście trochę przemyśleń Kieślowskiego.

Świetne uzupełnienie filmów mistrza, które pozwala poznać różne ciekawostki i okoliczności towarzyszące ich tworzeniu. Jest też oczywiście trochę przemyśleń Kieślowskiego.

Cieszę się, że mogłam przeczytać tę książkę.

Dzięki niej w reżyserze, którego podziwiam, zobaczyłam człowieka, z którym nie do końca się zgadzam. Poznałam bliżej świat Kieślowskiego i jego podejście do życia.

Autobiografia momentami zabawna, innym razem gorzka, często filozoficzna, a na pewno prawdziwa.

Cieszę się, że mogłam przeczytać tę książkę.

Dzięki niej w reżyserze, którego podziwiam, zobaczyłam człowieka, z którym nie do końca się zgadzam. Poznałam bliżej świat Kieślowskiego i jego podejście do życia.

Autobiografia momentami zabawna, innym razem gorzka, często filozoficzna, a na pewno prawdziwa.

O ile filmy Kieślowskiego budzą fascynację, o tyle ta książka oferuje gruntowne owej fascynacji zrozumienie. A ponadto - fascynację samą osobą reżysera.
Aż ma się ochotę obejrzeć wszystko jeszcze raz. Z nowej perspektywy.

O ile filmy Kieślowskiego budzą fascynację, o tyle ta książka oferuje gruntowne owej fascynacji zrozumienie. A ponadto - fascynację samą osobą reżysera.
Aż ma się ochotę obejrzeć wszystko jeszcze raz. Z nowej perspektywy.

Wyobraź sobie, że siada przed Tobą Kieślowski i w luźnej rozmowie opowiada Ci swoją historię. Wspomina dzieciństwo i młodość, mówi o pierwszych filmach, zwięźle przypomina okoliczności, w jakich powstawały i trudności i radości z nimi związane. A potem, niby wciąż mówiąc o filmach, dzieli się z Tobą przemyśleniami na temat najważniejszych spraw w życiu. Nie wymądrza się, ani nie próbuje Ci na siłę udzielać rad, a Ty najchętniej zapisałbyś jego słowami małe karteczki i rozlepił je w całym mieszkaniu, żeby nigdy o nich nie zapomnieć. Kieślowski mówi tak, że masz ochotę natychmiast obejrzeć wszystkie jego filmy i z nim o nich porozmawiać. Rozmowa trwa i trwa, ale nie nudzisz się, także dlatego, że reżyser ma wspaniałe poczucie humoru i dystans do siebie i swojej twórczości.
Tak właśnie jest ta książka.

Wyobraź sobie, że siada przed Tobą Kieślowski i w luźnej rozmowie opowiada Ci swoją historię. Wspomina dzieciństwo i młodość, mówi o pierwszych filmach, zwięźle przypomina okoliczności, w jakich powstawały i trudności i radości z nimi związane. A potem, niby wciąż mówiąc o filmach, dzieli się z Tobą przemyśleniami na temat najważniejszych spraw w życiu. Nie wymądrza się,...

Kieślowski opowiada nam o swoim dzieciństwie, o Szkole Filmowej, wreszcie o wszystkich swoich filmach. Ciekawie, po ludzku i z dużą wrażliwością.

Kieślowski opowiada nam o swoim dzieciństwie, o Szkole Filmowej, wreszcie o wszystkich swoich filmach. Ciekawie, po ludzku i z dużą wrażliwością.