Po tomie dziewiątym przeskoczyłam na dziesiąty i co tam na mnie czekało? "Morderstwo w Orient Expressie". Zanim przeczytałam jakiekolwiek dzieło Christie słyszałam o tej książce, jak i o samym pociągu. Co łączy oba motywy? Są jak powiew tamtych lat, stanowią żywą legendę, jawią się jako znak zapytania dla tych, którzy nie szukali odpowiedzi. "Morderstwo w Orient Expressie" tym ostatnim już dla mnie nie jest.

Wskutek pewnych wydarzeń Herkules Poirot musi pilnie wracać do Anglii, dlatego trafia na przedział w wagonie sypialnym Stambuł-Calais. Niestety w tym miejscu zdarzy się zbrodnia... Podejrzanych jest kilkunastu pasażerów i obsługa. Zamordowana osoba miała wielu wrogów, dopuszczała się niecnych uczynków. Czy to jest przyczyną? Kto zabił? Czemu jest tyle sprzeczności w sprawie? Nad tym zastanawia się Poirot...

Prawie od początku miałam upatrzonego sprawcę, ale okazało się to absurdalnym wyborem. Pod koniec książki Poirot zaczął przedstawiać rekonstrukcję morderstwa i wtedy nasunęło mi się zdanie "Przecież to nie...". I to było to! Czemu nie wpadłam na taki pomysł? Dwa fakty, a może nawet trzy za tym przemawiały... No nic, muszę się przyzwyczaić do tego uczucia albo naprawdę się porządnie przyłożyć do rozwiązywania. :D W każdym razie gorąco polecam! To jest książka!

Po tomie dziewiątym przeskoczyłam na dziesiąty i co tam na mnie czekało? "Morderstwo w Orient Expressie". Zanim przeczytałam jakiekolwiek dzieło Christie słyszałam o tej książce, jak i o samym pociągu. Co łączy oba motywy? Są jak powiew tamtych lat, stanowią żywą legendę, jawią się jako znak zapytania dla tych, którzy nie szukali odpowiedzi. "Morderstwo w Orient...