Akcja tej książki skierowanej do młodzieży dzieje się w latach osiemdziesiątych w Polsce w tak zwanym PRL – u.

Główna bohaterka powieści to Kasia. Trzynastolatka w szarej i nudnej rzeczywistości tego okresu oczyma wyobraźni widzi siebie jako damę w wiktoriańskiej Anglii. Jej najlepszą przyjaciółką jest Ela, z którą dzieli wszystkie radości, ale także kłopoty i zmartwienia.

Dziewczynki w szkole zostają wyznaczone, aby pomóc dwóm starszym paniom. Mają chodzić do dziwnego i staroświeckiego mieszkania, aby przynosić obiady, pomóc w sprzątaniu, czy dotrzymać im towarzystwa. Panie Nehemias nie wzbudzają sympatii dziewczyn, a Elka szybko rezygnuje z tego zadania. W przeciwieństwie do Kaśki, którą coś ciągnie do z jednej strony strasznego, z drugiej zaś fascynującego miejsca.

Kasia jeszcze bardziej angażuje się w pomoc staruszkom, kiedy znajduje tajemniczy przedmiot. Okazuje się, że z niewiadomych przyczyn bardzo go potrzebuje i ciągle zaprząta jej myśli, Kiedy zabiera go do domu, wszystko w jej życiu zaczyna się komplikować, a dziewczyna przestaje zauważać to, co ją otacza. W momencie kiedy dziwnie działający Biały Teatr trafia do kolejnych użytkowników z każdym z nich dzieje się tak samo, a poprzedni bardzo go potrzebują i nie potrafią przestać o nim myśleć.

Choć nie wiadomo, czym dokładnie jest Biały teatr, który odnalazła Kasia, skąd się wziął i dlaczego działa w taki sposób w szarej rzeczywistości PRL – u jest on takim samym uzależnienie jak obecnie na przykład narkotyki, czy smartfon i media społecznościowe. Podobnie jak mały przedmiot wciągają one użytkownika, który nie potrafi im się oprzeć, w inny świat, w którym nie dostrzega otaczającej go rzeczywistości, lub jawi mu się ona jako idealna i piękna.

Książka Zuzanny Orlińskiej, to powieść skierowana do nastolatków, która w nietypowy sposób pokazuje uzależnienie i jego skutki. Autorka opisuje także rzeczywistość, w której żyli młodzi ludzie w tamtym okresie, przybliża historię i ważne wydarzenia. Powieść jest wciągająca i zdecydowanie warta przeczytania.

Akcja tej książki skierowanej do młodzieży dzieje się w latach osiemdziesiątych w Polsce w tak zwanym PRL – u.

Główna bohaterka powieści to Kasia. Trzynastolatka w szarej i nudnej rzeczywistości tego okresu oczyma wyobraźni widzi siebie jako damę w wiktoriańskiej Anglii. Jej najlepszą przyjaciółką jest Ela, z którą dzieli wszystkie radości, ale także kłopoty i...

"Biały Teatr panny Nehemias" Zuzanna Orlińska

To powieść młodzieżowa osadzona w latach osiemdziesiątych, choć pisana współcześnie. Główną bohaterką jest trzynastoletnia Kaśka, która lubi siebie widzieć oczyma wyobraźni jako damę wiktoriańskiej Anglii, gdzieś na wrzosowiskach, z daleka od szarej i ponurej rzeczywistosci PRL-u. Wraz z przyjaciółką Elką, zostają przydzielone do pomocy dwóm starszym paniom, które mieszkaja w dziwnym, staroświeckim i zapuszczonym mieszkaniu. Kaskę fascynuje to miejsce, tym bardziej, że chce rozwikłać pewną tajemnicę.
Powieść pisana językiem, który kojarzył mi się z Jeżycjadą, wpleciony wątek jakby nadprzyrodzony, którego można się przyczepić, ale uważam, że był on potrzebny by wskazać młodym ludziom, którą drogą nie należy iść. W ten sposób ujawnia się walor dydaktyczny tej książki. Dobra pozycja na lekturę szkolną.

UWAGA!!! SPOJLER!!!
Zamieszczam go tylko dlatego, że chce się podzielić z tymi, którzy czytali, a nie wiedzą o co chodziło z tym teatrem 😉






W dobie szarego świata PRL-u, kiedy młody człowiek nie ma aż tylu bodźców z zewnątrz jak w świecie współczesnym, został ukazany Biały Teatr jako coś uzależniającego. Narkotyki, czy media społecznościowe, działają tak samo jak Biały Teatr, przenoszą nas w inny swiat, nierealny, gdzie każdy zakłada maskę, ale dając nam wspaniałe wizje, też nam coś odbiera.

"Biały Teatr panny Nehemias" Zuzanna Orlińska

To powieść młodzieżowa osadzona w latach osiemdziesiątych, choć pisana współcześnie. Główną bohaterką jest trzynastoletnia Kaśka, która lubi siebie widzieć oczyma wyobraźni jako damę wiktoriańskiej Anglii, gdzieś na wrzosowiskach, z daleka od szarej i ponurej rzeczywistosci PRL-u. Wraz z przyjaciółką Elką, zostają przydzielone...

Kasia i Elka zostały wysłane, aby pomóc dwóm paniom w porządkach w domu i aby dotrzymać im towarzystwa. Panie Nehemias są niewątpliwie nieprzyjemne, Elka szybko rezygnuje, natomiast Kaśkę coś ciągnie do mieszkania staruszek. Kiedy odkrywa pewien tajemniczy przedmiot, zabiera go i wciągnięta zostaje w coś, czego nie potrafi wytłumaczyć.
Po raz pierwszy mam problem z oceną książki dla młodzieży. Wątek paranormalny dotyczący tytułowego teatru mnie nie zachwycił, nie mam pojęcia, czego dotyczył, a jeszcze bardziej, czemu jest wyróżniony w tytule. Nie wywołał emocji, nie spowodował reakcji, dla mnie mógł w ogóle nie istnieć. Natomiast opisanie czasów PRL-u jest fantastyczne. Osoby, które chodziły do szkoły w momencie zamordowania księdza Popiełuszki, przeniosą się do tamtych czasów. Nie będę wypisywać tutaj tych wszystkich wspomnień, aby nie psuć wrażeń, ale wierzcie mi jest wszystko, a niektóre sytuacje odkopałam po wielu latach. Ogólnie polecam tym, którzy chcą przypomnieć sobie swoje dzieciństwo – a młodym, żeby poczytali jak to kiedyś wyglądało życie nastolatków – lekcja historii w jednej książce,

Kasia i Elka zostały wysłane, aby pomóc dwóm paniom w porządkach w domu i aby dotrzymać im towarzystwa. Panie Nehemias są niewątpliwie nieprzyjemne, Elka szybko rezygnuje, natomiast Kaśkę coś ciągnie do mieszkania staruszek. Kiedy odkrywa pewien tajemniczy przedmiot, zabiera go i wciągnięta zostaje w coś, czego nie potrafi wytłumaczyć.
Po raz pierwszy mam problem z oceną...

Świetnie napisana, mądra i wciągająca!
Spacer historyczny w wyśmienitej odsłonie.
Czym jest Biały teatr? Z tym pytaniem czytelnik pozostaje, dzięki czemu książka towarzyszy jeszcze na długo po jej ukończeniu.

Świetnie napisana, mądra i wciągająca!
Spacer historyczny w wyśmienitej odsłonie.
Czym jest Biały teatr? Z tym pytaniem czytelnik pozostaje, dzięki czemu książka towarzyszy jeszcze na długo po jej ukończeniu.

Dużo u mnie na blogu ostatnio powieści skierowanych do młodszego czytelnika. Ale to z tego powodu, że wydanych ich było w ostatnim czasie dość sporo. Bardzo mnie cieszy, że coraz częściej na rynku wydawniczym pojawiają się nie tylko ciekawe ale również mądre i wartościowe powieści skierowane dla młodzieży.

Seria Plus minus 16 – to jedna z moich ulubionych serii książek dla młodego czytelnika. Publikacje te, adresowane są dla nastolatków, zarówno dziewczyn, jak i chłopców. Gdy ja byłam w młodszym wieku, zaczytywałam się w nich. „Telemach w dżinsach”, „Gdzie twój dom, Telemachu?” czy „Ten Gruby” to już klasyka serii. Teraz w dorosłym życiu króluje „Niechciana” oraz właśnie przeczytana powieść „Biały teatr panny Nehemias”. Seria Plus minus 16, jest dla mnie wyjątkowym i mądrym oraz bardzo prawdziwym spojrzeniem na świat nastoletnich ludzi, ich problemów oraz radości. To idealny sposób by, spojrzeć na ich sprawy z innej perspektywy, oraz by łatwiej ich zrozumieć. Dla innych może to być również okazja, by przypomnieć sobie, jak to było kiedyś, jacy sami byliśmy, co było dla nas ważne, co nas raniło, co dawało radość.


Katarzyna, główna bohaterka tej historii, żyje w czasach, które znamy z kart podręczników oraz opowieści starszych. Ja sama urodzona w połowie lat osiemdziesiątych pamiętam z tego okresu niewiele. Nie jest mi jednak ciężko przypomnieć sobie życie bez komórki, tableta, komputera, pełnych pólek w sklepie i tylko dwóch programów w telewizji. Dla mojej córki, jest to jednak sytuacja nie do wyobrażenia. Katarzyna nie zna innego świata. Jej codzienność jest szara, nijaka, nudna, pełna strachu, poczucia bezsensu oraz braku nadziei na zmiany. Kasia nie dostrzega perspektyw na poprawę.


Zmiany w życiu dziewczynki zapoczątkowuje wytypowanie Kasi wraz z jej koleżanką Elżbietą, do opieki nad dwiema starszymi kobietami. Dziewczynki z jednej strony są wystraszone postawą kobiet, z drugiej Kaśkę coraz bardziej fascynuje ich świat i szczególnie się w te odwiedziny angażuje. Wszystko komplikuje się jeszcze mocniej, gdy dziewczynka znajduje tajemniczy przedmiot. Zachłannie go potrzebuje i nie może przestać o nim myśleć. Codzienne życie zaczyna tracić dla niej sens. A obok Kasi, mimo że dziewczyna tego nie zauważa, życie toczy się dalej. Trwa stan wojenny, wszędzie mówi się o strajkach, protestach, porwaniu księdza Jerzego Popiełuszki. To właśnie te wydarzenia stają się tłem dla całej historii.


Książka Zuzanny Orlińskiej, to wspaniały przykład na to, że można stworzyć dobrą, wartościową i uniwersalną powieść dla młodzieży. "Biały teatr panny Nehemias" to powieść z przesłaniem aktualnym również współcześnie. To doskonały motyw do rozważań na temat wartości, postaw, znaczenia wolności.
"Biały teatr panny Nehemias" to powieść napisana pięknym literackim językiem. Czyta się ją szybko i trudno się od niej oderwać. Myślę, że autorka w pełni wykorzystała potencjał tej historii. Zdecydowanie polecam. Nie tylko młodym.

www.kochamciemojezycie.blogspot.com

Dużo u mnie na blogu ostatnio powieści skierowanych do młodszego czytelnika. Ale to z tego powodu, że wydanych ich było w ostatnim czasie dość sporo. Bardzo mnie cieszy, że coraz częściej na rynku wydawniczym pojawiają się nie tylko ciekawe ale również mądre i wartościowe powieści skierowane dla młodzieży.

Seria Plus minus 16 – to jedna z moich ulubionych serii książek...

Rewelacja, że ktoś napisał książkę dla młodzieży osadzoną w latach 80. Moja mama poleciła mi tę książkę, gdyż oddaje to jak ona wspomina te lata. Ja ich nie pamiętam. Historia wciąga i szybko się czyta. Doceniam zarówno pomysł jak i wykonanie.

Rewelacja, że ktoś napisał książkę dla młodzieży osadzoną w latach 80. Moja mama poleciła mi tę książkę, gdyż oddaje to jak ona wspomina te lata. Ja ich nie pamiętam. Historia wciąga i szybko się czyta. Doceniam zarówno pomysł jak i wykonanie.

Wreszcie godna polecenia, konserwatywna pozycja dla młodzieży. I przy okazji bardzo dobra książka.
"Biały teatr panny Nehemias" to chyba pierwsza od czasów "Jeżycjady" Małgorzaty Musierowicz opowieść rozgrywająca się w Polsce okresu stanu wojennego. Inteligentnie napisana, dobrze osadzona w ówczesnych realiach książka jest jednak czymś więcej, niż tylko przypomnieniem czasu, dla potencjalnych czytelników stanowiącego prehistorię. Splatając główny, ciekawy i nieco fantastyczny wątek z tym wszystkim, co wynika z PRL-owskiego tła, Zuzanna Orlińska snuje refleksję na temat postaw, wartości i relacji międzyludzkich. Jednoznacznie osadza swoją opowieść w konserwatywnym sposobie myślenia, unikając zarazem nachalnego dydaktyzmu. Wracając do wspomnianej na wstępie "Jeżycjady": autorka, z racji wieku, musiała ją czytać jako dorastająca dziewczynka, jednak sposób w jaki sama potraktowała tamten czas (który Musierowicz komentowała na bieżąco) jest inny, bardziej syntetyczny i lepiej dostosowany do sposobu myślenia dzisiejszych małolatów. Ale jedno bez wątpienia mają wspólne: hierarchię wartości i kulturę.

Wreszcie godna polecenia, konserwatywna pozycja dla młodzieży. I przy okazji bardzo dobra książka.
"Biały teatr panny Nehemias" to chyba pierwsza od czasów "Jeżycjady" Małgorzaty Musierowicz opowieść rozgrywająca się w Polsce okresu stanu wojennego. Inteligentnie napisana, dobrze osadzona w ówczesnych realiach książka jest jednak czymś więcej, niż tylko przypomnieniem...

Książka, która przywróciła mi wspomnienia.
Dziękuję autorce :)

Książka, która przywróciła mi wspomnienia.
Dziękuję autorce :)