Jeśli dobrze liczę, to druga dostępna po polsku biografia Fryderyka II zwanego w Niemczech nie bez powodu Wielkim. W przeciwieństwie do leciwej i przekrojowej pozycji S. Salmonowicza skupia się na działalności militarnej Fryca. Materiału jest dość, jako że Stary Fryc spędził kawał swojego życia na wojaczce.
Świetnie opisano relacje króla z osobami z najbliższego otoczenia - ojcem, marszałkiem Schwerinem, Starym Dessauczykiem, Seydlitzem, bratem Henrykiem.
Ogromnym plusem są anegdoty opisujące stosunek króla do prostego, często niepiśmiennego rekruta.
Zdecydowanie warto ją mieć a życie prywatne, administrację i politykę zagraniczną uzupełnić pracą Tima Blanninga.

Jeśli dobrze liczę, to druga dostępna po polsku biografia Fryderyka II zwanego w Niemczech nie bez powodu Wielkim. W przeciwieństwie do leciwej i przekrojowej pozycji S. Salmonowicza skupia się na działalności militarnej Fryca. Materiału jest dość, jako że Stary Fryc spędził kawał swojego życia na wojaczce.
Świetnie opisano relacje króla z osobami z najbliższego otoczenia...

Wyjątkowo antypatyczny typ!!!

Wyjątkowo antypatyczny typ!!!

To czwarta książka brytyjskiego historyka po którą sięgam i jak zwykle nie jestem zawiedziony. Tym razem padło na biografię wojskową Fryderyka Wielkiego, postać dobrze znaną także z historii Polski, jednak tym razem Duffy ukazał ją w trochę innym obrazie, koncentrując się na kampaniach "starego Fryca". Najwięcej miejsca zajmują oczywiście działania wojenne toczone w ramach wojen śląskich oraz wojny siedmioletniej. Miłym zaskoczeniem jest jednak opis wojny o sukcesję bawarską, raczej pomijanej w historiografii, podczas której nie doszło do żadnego spektakularnego starcia jak Rossbach czy Lutynia. Nie jest to hagiografia króla Prus. Duffy często wskazuje na błędy Fryderyka, szeroko sięga również do jego dzieł, z których nie zawsze wyłania się obraz geniusza militarnego. Poza szerokimi opisami bitew i kampanii nie brakuje również ciekawostek na temat życia prywatnego Fryderyka, jego nawyków gastronomicznych, programu dnia etc. Nie brakuje również rozdziału o młodości Fryderyka, teatru wojennego na którym rozgrywano działania, a także obrazu Fryderyka w historiografii niemieckiej. Oczywiście jest również fragment na temat sztuki wojennej króla Prus, gdzie autor omawia szyk ukośny, stosunek do żołnierzy czy podejście do nowinek technicznych. Na pewno dużym plusem jest trzydzieści map, które pozwalają dokładniej prześledzić starcia. Książka zawiera również kilkanaście ilustracji oraz indeks.

To czwarta książka brytyjskiego historyka po którą sięgam i jak zwykle nie jestem zawiedziony. Tym razem padło na biografię wojskową Fryderyka Wielkiego, postać dobrze znaną także z historii Polski, jednak tym razem Duffy ukazał ją w trochę innym obrazie, koncentrując się na kampaniach "starego Fryca". Najwięcej miejsca zajmują oczywiście działania wojenne toczone w ramach...