71,4/100%

71,4/100%

Cieszę się, że przeczytałem tą książkę... ostatecznie było warto. Już w przedmowie słusznie zostało zaznaczone, że A. Sapkowski jest tylko jeden a umieszczone opowiadania są hołdem dla jego twórczości. Sam zbiór nie jest równy i część opowiadań bardzo przypadła mi do gusty, a inne trochę mniej. Zdecydowanie czułem pewien "zgrzyt" w opowiadaniach, gdzie głównym bohaterem był Geralt i akacja toczyła się wokół jego osoby. Przede wszystkim w dialogach czułem, że to nie ten sam Wiedźmin ;).
Mi najbardziej przypadła do gusty "Skala powinności", ta opowieść była obłędna. Idealnie się osadziła w wydarzeniach z sagi i chwyciła moje serce głębią historii.
Na drugim miejscu jest "Co dwie głowy..." całe tło i historia były w porządku, ale to jak autor przeprowadził interakcję pomiędzy Merigold a Lambertem to też było mistrzostwo. Ta chemia w ich dialogu dosłownie tryskała ze stron książki.
Na trzecim miejscu egzekwo "Ironia losu" oraz "Szpony i Kły" za ciekawy pomysł napisania opowiadania z perspektywy tych "złych". Bardzo przyjemnie mi się to czytało.
Tak jak pisałem pozostałe też były dobre ale te wymienione powyżej na pewno pozostaną dłużej w mojej pamięci.

Cieszę się, że przeczytałem tą książkę... ostatecznie było warto. Już w przedmowie słusznie zostało zaznaczone, że A. Sapkowski jest tylko jeden a umieszczone opowiadania są hołdem dla jego twórczości. Sam zbiór nie jest równy i część opowiadań bardzo przypadła mi do gusty, a inne trochę mniej. Zdecydowanie czułem pewien "zgrzyt" w opowiadaniach, gdzie głównym bohaterem był...

Dobrze się czytało. Nie wszystkie opowiadania stały równym poziomem, ale podobieństwo do stylu Sapkowskiego było..

Dobrze się czytało. Nie wszystkie opowiadania stały równym poziomem, ale podobieństwo do stylu Sapkowskiego było..

Warto przeczytać. Opowiadania są różne, niektóre lepsze, niektóre gorsze, jednak według mnie większość była naprawdę dobra. Czytało się bardzo przyjemnie i szybko. Mimo, że nie wyszło to spod pióra Sapkowskiego, nie dało się odczuć dużej różnicy - autorzy fajnie tworzyli klimat wiedźmińskiego świata i postaci. Myślę, że dla fanów Wiedźmina jest to fajny dodatek do sagi.

Warto przeczytać. Opowiadania są różne, niektóre lepsze, niektóre gorsze, jednak według mnie większość była naprawdę dobra. Czytało się bardzo przyjemnie i szybko. Mimo, że nie wyszło to spod pióra Sapkowskiego, nie dało się odczuć dużej różnicy - autorzy fajnie tworzyli klimat wiedźmińskiego świata i postaci. Myślę, że dla fanów Wiedźmina jest to fajny dodatek do sagi.

Nie jestem nabożną fanką Sapkowskiego, nie uważam żeby zainspirowanie się jego światem było jakimś szalonym grzechem. Czytając opinie w internecie myślałam, "Boże, po co ja to w ogóle chcę czytać", ale wcale tak nie było. Nie ma tutaj jakiegoś bezczeszczenia historii.
Opowiadania, wiadomo, niektóre lepsze, niektóre gorsze, ale były przyjemne, czytało się je dobrze. Naśladowanie stylu pisania Sapkowskiego było widoczne, czasem aż za bardzo, ale czuć było klimat starego dobrego Wiedźmina.
Jedyne czego się nie mogę pozbyć to głupawy śmiech z tego, jak można z tak wielkiego świata i mnogości historii wymyślić powrót do świadomości po śmierci podczas stosunków seksualnych byłych partnerów.... No losie, no... Serio?!
Ogólnie polecam, książka dobra żeby odpocząć po ciężkim dniu.

Nie jestem nabożną fanką Sapkowskiego, nie uważam żeby zainspirowanie się jego światem było jakimś szalonym grzechem. Czytając opinie w internecie myślałam, "Boże, po co ja to w ogóle chcę czytać", ale wcale tak nie było. Nie ma tutaj jakiegoś bezczeszczenia historii.
Opowiadania, wiadomo, niektóre lepsze, niektóre gorsze, ale były przyjemne, czytało się je dobrze....

Im dalej w las tym gorzej. Pierwsze opowiadania były naprawde fajne.

Im dalej w las tym gorzej. Pierwsze opowiadania były naprawde fajne.

Po wielu latach zdecydowałem się sięgnąć po ten zbiór opowiadań, jakoś zniechęcało mnie coś, co nie napisał Sapkowski, ale wydane zostało pod jego szyldem, w dodatku z dopiskiem "Wiedźmin". Już po lekturze mogę śmiało powiedzieć, że ta cała niechęć była bezpodstawna, bo niektóre z opowiadań były świetne.

Opowiadania oczywiście nie były równe, poza kilkoma perełkami pojawiły się też liczne zawody, czego przykładem może być opowiadanie z Jaskrem w roli głównej, dokładnie te z jego kochankami pod koniec zbioru.

Taki sam zawód sprawiło mi opowiadanie o mordercy i 'adoptowanym' dziecku, nie zainteresowało mnie i śmiało może rywalizować o miano najbardziej nijakiego opowiadania w zbiorze, razem z Jaskrem.

Czas przejść do perełek. Na początek Coen i jego związek, nie było to opowiadanie idealne, nawet nie było dobrze rozbudowane, ale miało w sobie coś bardzo smutnego i to mnie właśnie kupiło. Coenowi w samej sadze nie było poświeconej wielkiej uwagi, bo prawie żadnej, a tutaj mamy rozwinięcie samej postaci i nawet godne zakończenie wątku, który w sadze już był. Kolejną perełką jest Triss i Lambert, na swój sposób urocze i zabawne, bardzo do siebie pasują, a sama historia rozgrywa się kilka lat po właściwym zakończeniu książki. Te 2 opowiadania są moimi faworytami i chętnie przeczytałbym coś więcej od ich twórców, zwłaszcza, że i językiem i stylem pisania blisko im do mistrza Sapkowskiego.

Podobały mi się również zastosowane w dialogach wypowiedzi odnoszące się bezpośrednio do tytułów opowiadań twórcy Wiedźmina, taki miły smaczek dla fanów.

No i opowiadanie ostatnie, co dziwne, bo przecież wszystko to co w wiedźminie kochamy zaczęło się właśnie od Bramy Powroźniczej. Ciekawie zobaczyć całą akcję oczyma strzygi, co prawda akcja była przedstawiona trochę za szybko, ale i tak było dobrze.

Jeżeli ktoś zastanawia się nad przeczytaniem - serdecznie polecam, może nie jako twór kanoniczny, ale jako bardzo dobry epizod poboczny, taki nastawiający na kontynuację historii, bo jak wiadomo - Sapkowski coś tym piórem właśnie mąci!

Po wielu latach zdecydowałem się sięgnąć po ten zbiór opowiadań, jakoś zniechęcało mnie coś, co nie napisał Sapkowski, ale wydane zostało pod jego szyldem, w dodatku z dopiskiem "Wiedźmin". Już po lekturze mogę śmiało powiedzieć, że ta cała niechęć była bezpodstawna, bo niektóre z opowiadań były świetne.

Opowiadania oczywiście nie były równe, poza kilkoma perełkami...

Cały ten zbiór opiera się na świecie wykreowanym przez Andrzeja Sapkowskiego. Autorzy tworząc swoje opowiadania wzięli na warsztat nie tylko Geralta, ale też mnogość postaci pobocznych występujących w wiedźmińskiej sadze, nierzadko dodając coś i kogoś od siebie. Same historie tu przedstawione... Cóż, starały się imitować w mniejszym bądź większym stopniu klimat tego świata. Co do jakości była różna. Ale kilka opowiadań naprawdę wciągnęło i żałowałam, że nie ma więcej. A przy niektórych łapałam się za głowę nad genialnymi pomysłami i nietuzinkowymi spojrzeniami na pewne aspekty.

Cały ten zbiór opiera się na świecie wykreowanym przez Andrzeja Sapkowskiego. Autorzy tworząc swoje opowiadania wzięli na warsztat nie tylko Geralta, ale też mnogość postaci pobocznych występujących w wiedźmińskiej sadze, nierzadko dodając coś i kogoś od siebie. Same historie tu przedstawione... Cóż, starały się imitować w mniejszym bądź większym stopniu klimat tego świata....

Wysłuchane jako audiobook. Ciekawy zbiór opowiadań ze świata wiedżmina.
Wady:
- jak w każdym zbiorze zdarzyły się słabsze historie, poziom lub nawet dwa poniżej opowieści Sapkowskiego
- zabawne jak niektorzy znani aktorzy są słabymi lektorami :)
Zalety:
- kilka historii naprawdę dobrych (jak opowiadania Coenie czy Lambercie)
- zaskakująco dobrze i uroczo wypadła w roli lektorki Julia Kamińska, słuchanie jej opowieści to czysta przyjemność
- ostatnie opowiadanie "Szpony i kły", lubię takie historie z nietypowej, zaskakującej perspektywy
Podsumowując- słuchało się przyjemnie i wciągająco. Polecam, szczególnie fanom wiedźmina.

Wysłuchane jako audiobook. Ciekawy zbiór opowiadań ze świata wiedżmina.
Wady:
- jak w każdym zbiorze zdarzyły się słabsze historie, poziom lub nawet dwa poniżej opowieści Sapkowskiego
- zabawne jak niektorzy znani aktorzy są słabymi lektorami :)
Zalety:
- kilka historii naprawdę dobrych (jak opowiadania Coenie czy Lambercie)
- zaskakująco dobrze i uroczo wypadła w roli...

Autorzy wprowadzają w swiat Wiedzmina jak z ksiązek Sapkowskiego, jedne opowiadania gorsze jedne lepsze, na szczesci wiekszosc lepszych. Słuchałam audiobooka i historia Addy Strzygi autorstwa Jacka Wróbla czytana przez Anne Guzik to majstersztyk!

Autorzy wprowadzają w swiat Wiedzmina jak z ksiązek Sapkowskiego, jedne opowiadania gorsze jedne lepsze, na szczesci wiekszosc lepszych. Słuchałam audiobooka i historia Addy Strzygi autorstwa Jacka Wróbla czytana przez Anne Guzik to majstersztyk!