Ciekawy kontrast - wybielanie się skazanej, a na ostatniej stronie przypadkiem ujawniona prawda w postaci relacji z Zuzanną z Rakowisk. Mnie zaszokowało, ale jednocześnie pokazuje ogromną zdolność do manipulacji Małgorzaty.

Ciekawy kontrast - wybielanie się skazanej, a na ostatniej stronie przypadkiem ujawniona prawda w postaci relacji z Zuzanną z Rakowisk. Mnie zaszokowało, ale jednocześnie pokazuje ogromną zdolność do manipulacji Małgorzaty.

Zgadzam się z opinią, że bohaterka próbuje się wybielić. Moim zdaniem Rozumecka chce nam powiedzieć, że miała jakiś związek z morderstwem ale odsiedziała już swoje i sprawę powinno się zamknąć/zapomnieć. Wg niej smierć 2 ludzi to nic nadzwyczajnego, ot zdarza się. Ona za to jest biedna i pokrzywdzona bo nie może spotykać się z rodziną i siedzi w więzieniu. A słowo przepraszam w ocenie w/w nie jest nikomu potrzebne.

Zgadzam się z opinią, że bohaterka próbuje się wybielić. Moim zdaniem Rozumecka chce nam powiedzieć, że miała jakiś związek z morderstwem ale odsiedziała już swoje i sprawę powinno się zamknąć/zapomnieć. Wg niej smierć 2 ludzi to nic nadzwyczajnego, ot zdarza się. Ona za to jest biedna i pokrzywdzona bo nie może spotykać się z rodziną i siedzi w więzieniu. A słowo...

Po przeczytaniu tej publikacji mam mocno mieszane odczucia...

"Bohaterka" dopuściła się koszmarnej zbrodni a jednocześnie wg mnie nie okazuje swoją postawą chociażby cienia refleksji nad tym do czego doprowadziła...

Osobiście uważam iż wyrok jaki wtedy zapadł był całkiem zasadny...

Sprawa ta ukazuje również, że dla pieniędzy człowiek jest w stanie dopuścić się największego zła jakim jest odebranie życia.

Po przeczytaniu tej publikacji mam mocno mieszane odczucia...

"Bohaterka" dopuściła się koszmarnej zbrodni a jednocześnie wg mnie nie okazuje swoją postawą chociażby cienia refleksji nad tym do czego doprowadziła...

Osobiście uważam iż wyrok jaki wtedy zapadł był całkiem zasadny...

Sprawa ta ukazuje również, że dla pieniędzy człowiek jest w stanie dopuścić się...

Wywiad rzeka z Małgorzata Rozumecką. Jeśli jej słowa nie są wysublimowaną manipulacją czytelnika, to znaczy, że zasługuje już na wolność.

Wywiad rzeka z Małgorzata Rozumecką. Jeśli jej słowa nie są wysublimowaną manipulacją czytelnika, to znaczy, że zasługuje już na wolność.

Historia Małgorzaty nie jest aż tak straszna jak mogło by się nam wydawać ja osobiście znam Gorsze ,mianowicie owszem jest zbrodnia i musi być kara ale czy wymiar sprawiedliwości w Polsce wydaje adekwatne wyroki do winy jak np dożywotnie pozbawienie wolności są przeznaczone dla najgorszych zwyrodnialców Zdania społeczeństwa są bardzo podzielone na ten temat bardzo trudny dla jednych osadzeni to nic nieznaczące robaki żyjące z ich podatków dla innych nadal ludzie w których widza szanse i nadzieje na przemianę ja należę do tej drugiej połowy choć z doświadczenia wiem iż nie wszystkim da się pomóc Książka pokazuje życie w wiezieniu i po jak wygląda rzeczywistość polecam wszyscy uczymy się na błędach .

Historia Małgorzaty nie jest aż tak straszna jak mogło by się nam wydawać ja osobiście znam Gorsze ,mianowicie owszem jest zbrodnia i musi być kara ale czy wymiar sprawiedliwości w Polsce wydaje adekwatne wyroki do winy jak np dożywotnie pozbawienie wolności są przeznaczone dla najgorszych zwyrodnialców Zdania społeczeństwa są bardzo podzielone na ten temat bardzo trudny...

Dwie koleżanki - autorka i Małgorzata Rozumecka rozmawiają na temat kary dożywocia. O pobycie w szpitalu psychiatrycznym na obserwacji, próbie ucieczki, początkach wyroku, dalszych latach w więzieniu, pogodzeniu z karą i wreszcie o specyfice więzienia dla kobiet, rytmie dnia, kto trafia do takich jednostek.
Mało jest o zbrodni co nie powinno dziwić - skazani zazwyczaj wypierają to z pamięci. Odpowiedzi Rozumeckiej o zbrodni są wręcz groteskowe.
Na pewno odradzam książkę tym, którzy szukają informacji o samej zbrodni. Nic się nie dowiecie. Jeżeli kogoś interesują dalsze losy Rozumeckiej bądź więzienia dla kobiet to zdecydowanie warto. Mnie usatysfakcjonowało, że w książce Rozumecka wypowiada się na temat innych skazanych kobiet jak chociażby Szymańska. Można się upewnić w swoim zdaniu.

Dwie koleżanki - autorka i Małgorzata Rozumecka rozmawiają na temat kary dożywocia. O pobycie w szpitalu psychiatrycznym na obserwacji, próbie ucieczki, początkach wyroku, dalszych latach w więzieniu, pogodzeniu z karą i wreszcie o specyfice więzienia dla kobiet, rytmie dnia, kto trafia do takich jednostek.
Mało jest o zbrodni co nie powinno dziwić - skazani zazwyczaj...

Swietna ksiazka dla miłośników reportażu bez żadnych zbędnych opisów itd

Swietna ksiazka dla miłośników reportażu bez żadnych zbędnych opisów itd

Słabiutko. Dałam radę do 50 strony.... Nie ten styl, nie porywa, nie interesuje....pytanie,odpowiedź,pytanie,odpowiedz... Zdecydowanie jestem na NIE

Słabiutko. Dałam radę do 50 strony.... Nie ten styl, nie porywa, nie interesuje....pytanie,odpowiedź,pytanie,odpowiedz... Zdecydowanie jestem na NIE

Historia Małgorzaty nie jest aż tak straszna jak bym nam się mogło wydawać mianowicie jest zbrodnia i jest kara w moim odczuciu Pani Małgorzata nie jest złą kobieta czytając opis to jak mówiła o rodzinie bliskich i to jak była świadoma tego co zrobiła ze to były jej błędy młodości za które płaciła wysoko cenę Temat ciężki ponieważ zdania są podzielone a środowisko przestępcze niełatwo zrozumieć czy wyrok był sprawiedliwy ? Sami Powinniśmy się zastanowić po przeczytaniu książki i też troszkę zmienić podejście myślenie o ludziach za murami więzienia nie tłumaczyć nie współczuć ale też nie skreślać i nie spisywać na straty

Historia Małgorzaty nie jest aż tak straszna jak bym nam się mogło wydawać mianowicie jest zbrodnia i jest kara w moim odczuciu Pani Małgorzata nie jest złą kobieta czytając opis to jak mówiła o rodzinie bliskich i to jak była świadoma tego co zrobiła ze to były jej błędy młodości za które płaciła wysoko cenę Temat ciężki ponieważ zdania są podzielone a środowisko...

Ja mam wrażenie, że autorka na tyle zaprzyjaźniła się z Małgorzatą, że omija celowo wszystkie niewygodne pytania. Brakuje mnóstwa warzynych pytań. Czemu autorka książki nie skontaktowała się z rodziną pokrzywdzonych, jakie pierwsze słowa usłyszała od ojca. Czemu pozwoliła ojcu się narażać dla niej. Jak wyglądał jej dzień po zabiciu itp.

Ja mam wrażenie, że autorka na tyle zaprzyjaźniła się z Małgorzatą, że omija celowo wszystkie niewygodne pytania. Brakuje mnóstwa warzynych pytań. Czemu autorka książki nie skontaktowała się z rodziną pokrzywdzonych, jakie pierwsze słowa usłyszała od ojca. Czemu pozwoliła ojcu się narażać dla niej. Jak wyglądał jej dzień po zabiciu itp.