Czytane lata temu...

Czytane lata temu...

Powieść Kraszewskiego z okresu buntu Miecława (tu zwanego „Masławem”) i tzw. reakcji pogańskiej (o ile w ogóle nastąpiła) i „powstania ludowego”. Oczywiście do prawdziwej historii i jej realiów ma się nijak, ale jako osadzona w latach trzydziestych XI wieku, zalicza się do cyklu „Dzieje Polski” autorstwa naszego najpłodniejszego XIX-wiecznego pisarza. .
Tylko jak się dobrze przyjrzeć, to czy to jest powieść historyczna? Raczej przygodowo-romansowa, osadzona niby w jakimś czasie, ale równie dobrze mogłaby być i w innym. Motywy ucieczki, oblężenia i odsieczy są typowe i brak tu jakiegokolwiek suspensu. Tak jak i specyfiki czasów historycznych. Jedyną ciekawostką jest nietypowe dla Kraszewskiego podejście do „ludu”. Tym razem jest on daleki od piastowskiego, bajkowego stanu idealnego wolnych kmieci. Prezentuje się raczej niczym tłuszcza (jak „czerń” w Trylogii Sienkiewicza).
Kolejna pozycja, która nie wytrzymała próby czasu i dziś należałoby chyba zaliczyć ją do literatury przygodowej, bardziej dziecięcej, niż młodzieżowej. Przypominała o niej lektura ukraińskiego „Zachara Berkuta” Iwana Franki.

Powieść Kraszewskiego z okresu buntu Miecława (tu zwanego „Masławem”) i tzw. reakcji pogańskiej (o ile w ogóle nastąpiła) i „powstania ludowego”. Oczywiście do prawdziwej historii i jej realiów ma się nijak, ale jako osadzona w latach trzydziestych XI wieku, zalicza się do cyklu „Dzieje Polski” autorstwa naszego najpłodniejszego XIX-wiecznego pisarza. .
Tylko jak się dobrze...

Czasy upadku. Mieszko II wypędzony wraz z żoną i synem z własnego królestwa schronił się i zmarł na obczyźnie. Rycerstwo bez "głowy" ginie ścigane przez wyznawców dawnych bogów. Na Mazowszu władzę przejął Masław, mający na swoich usługach Pomorcow i Prusów oraz niezliczone ilości tych, którzy korzystają z braku prawowitej władzy.

Jedno miejsce stawia opór. Horodyszcze, w którym schronili się ci z niedobitków, którzy byli wciąż wierni Piastom i czekali ich powrotu. No i król wrócił...

Powieść w dwóch tomach, będąca czwartą częścią Dziejów Polski Kraszewskiego, opisuje moment przywrócenia porządku, choć rozpoczyna się smutno... Wątek miłosny, jak to u Kraszewskiego, być musi...

Czasy upadku. Mieszko II wypędzony wraz z żoną i synem z własnego królestwa schronił się i zmarł na obczyźnie. Rycerstwo bez "głowy" ginie ścigane przez wyznawców dawnych bogów. Na Mazowszu władzę przejął Masław, mający na swoich usługach Pomorcow i Prusów oraz niezliczone ilości tych, którzy korzystają z braku prawowitej władzy.

Jedno miejsce stawia opór. Horodyszcze, w...

W książce mało uwagi poświęcono Kazimierzowi, za to wiele dzieje się u głównych bohaterów fikcyjnych. No i ta intryga, za którą król chciał karać.
Jednak to co najbardziej mnie poruszyło w tym tomie to była rozpacz matki Masława. Zwłaszcza gdy w pamięci ma się jego zachowanie w stosunku do niej.
4/29

W książce mało uwagi poświęcono Kazimierzowi, za to wiele dzieje się u głównych bohaterów fikcyjnych. No i ta intryga, za którą król chciał karać.
Jednak to co najbardziej mnie poruszyło w tym tomie to była rozpacz matki Masława. Zwłaszcza gdy w pamięci ma się jego zachowanie w stosunku do niej.
4/29

Miał autor książki lepsze. Lepsze językowo i tematycznie. Masław to powieść o ciekawej i zapomnianej osobie z naszych dziejów. Był czas, zagrożenie, że Piastów zastąpip by chłopski Pan z Mazowsza. Powieść dobrze obrazuje zniszczenie ówczesnej Polskie reakcją pogajskq w 1038. Zwłaszcza świetne są początkowe sceny w zniszczonym Gieczu, czy tam Gdeczu jak woli autor. Ciekawie opisany jest wątek oblężenia grodu oraz walka. Zupełnie infantylny i jakiś niepasujący to tej historii jest wątek miłosnego trójkąta. Czyta się to dobrze. Język nieco stylizowany, ale nie ma w tym przesady. Pojawiają się poboczne opisy przyrody, puszczy, rzeki, co ubarwią sceny. W powieści jest i powrót króla ratującego kraj, i cud na polu bitwy, bohaterska obrona gdzie jus już prawie wróg wdziera się na wały gdy pojawia się ratunek, co jest niemal stałą filmową akcją. Ostatnia scena makabrycznego pochówku Masława pokazuje jak autor ładnie splótł ze sobą wątki chrześcijajskie i pogańskie.

Miał autor książki lepsze. Lepsze językowo i tematycznie. Masław to powieść o ciekawej i zapomnianej osobie z naszych dziejów. Był czas, zagrożenie, że Piastów zastąpip by chłopski Pan z Mazowsza. Powieść dobrze obrazuje zniszczenie ówczesnej Polskie reakcją pogajskq w 1038. Zwłaszcza świetne są początkowe sceny w zniszczonym Gieczu, czy tam Gdeczu jak woli autor. Ciekawie...

Po śmierci Bolesława Chrobrego krajem rządzi jego syn Mieszko II, niestety nie ma on takiego miru u poddanych , jakim cieszył się jego ojciec, dlatego w kraju co i raz wybuchają bunty. Na czele jednego z buntów staje Masław

Po śmierci Bolesława Chrobrego krajem rządzi jego syn Mieszko II, niestety nie ma on takiego miru u poddanych , jakim cieszył się jego ojciec, dlatego w kraju co i raz wybuchają bunty. Na czele jednego z buntów staje Masław

Jestem zdania, że Kraszewskiemu najlepiej wychodziło pisanie powieści osadzonych we wczesnym okresie polskiej państwowości. Książka jest trochę słabsza niż "Stara baśń" jednak porusza najbardziej kontrowersyjny i jeden z najmniej znanych epizodów polskiej historii czyli powstanie pogańskie i bunt Masława. Ciekawie, sprawnie napisana-komu spodobała się "Stara baśń" powinien po tę książkę sięgnąć.

Jestem zdania, że Kraszewskiemu najlepiej wychodziło pisanie powieści osadzonych we wczesnym okresie polskiej państwowości. Książka jest trochę słabsza niż "Stara baśń" jednak porusza najbardziej kontrowersyjny i jeden z najmniej znanych epizodów polskiej historii czyli powstanie pogańskie i bunt Masława. Ciekawie, sprawnie napisana-komu spodobała się "Stara baśń"...

Zainspirowana rozmową z Almosem sięgnęłam po Kraszewskiego. "Masław" to powieść z najbardziej mrocznych i tajemniczych lat średniowiecza, kiedy to syn Chrobrego Mieszko II najpierw został z kraju wygnany, potem zmarł (niejasne okoliczności budzą brzydkie podejrzenia). Jego bracia - Bezprym i Otto, a może jeszcze najbardziej tajemniczy Bolko Zapomniany - domagali się władzy,kraj ogarnęła rebelia pogańska, a Masław, rządzący na Mazowszu postanowił z tego bałaganu wyciągnąć jak najwięcej korzyści dla siebie. Niewiele z tego wszystkiego jest w książce Kraszewskiego. To, co mówi o Masławie w świetle dzisiejszych dosiekań historyków jest już zupełnie nieaktualne, ale książkę przeczytałam z przyjemnością, jako swoiste źródło historyczne. Miło mi było przyglądać się językowi mocno trącącemu myszką, miło, że akurat w "Masławie" niewiele było historycznego wykładu (no bo skąd Kraszewski mógł wiele na ten temat wiedzieć),miło, że to, co było tajemnicą zapełnił swoją wyobraźnią. Kiedyś, dawno temu chętniej czytałam książki Kraszewskiego niż podręczniki historii i jakoś na poziomie podstawówkowym to wystarczało. Sama nie wiem, czy dziś by to przeszło. O pierwszej połowie X w. jest pewno w podręczniku jedno zdanie, albo i to nie. Ale w każdym razie Kraszewskiego jako sposobu na poznanie polskiej historii traktować nie można. Wiele się jednak przez te ponad sto lat zmieniło. Nawet w tym, co wiemy o historii :))

Zainspirowana rozmową z Almosem sięgnęłam po Kraszewskiego. "Masław" to powieść z najbardziej mrocznych i tajemniczych lat średniowiecza, kiedy to syn Chrobrego Mieszko II najpierw został z kraju wygnany, potem zmarł (niejasne okoliczności budzą brzydkie podejrzenia). Jego bracia - Bezprym i Otto, a może jeszcze najbardziej tajemniczy Bolko Zapomniany - domagali się...

Dobre do autobusu w czasie dojazdów do pracy. Nie trzeba się wysilać, ale napisane ciekawie.

Dobre do autobusu w czasie dojazdów do pracy. Nie trzeba się wysilać, ale napisane ciekawie.

Kolejna powieść z cyklu "Dzieje Polski". Tym razem Kraszewski osadził akcję w czasach reakcji pogańskiej, zaś jednym z głównych bohaterów (i główną postacią negatywną) uczynił możnowładcę mazowieckiego, tytułowego Masława. Jakkolwiek potraktowany tendencyjnie (zły aż do przesady),to jednak jest on najlepiej zarysowaną postacią, zaś ostatnia scena z jego udziałem jest niesamowita pod względem klimatu. Pozostali bohaterowie - czy to należący do wątku romansowego rycerze i dziewoje, czy król-mnich Kazimierz - nie przedstawiają sobą niczego specjalnie interesującego, choć też nie można powiedzieć, by byli całkowicie papierowymi postaciami.

Wątek historyczny przedstawiony jest w porządku, choć bez rewelacji (Kraszewski dokonał w nim zresztą kilku uproszczeń),wątek romansowy mnie nie przekonał.

Ogólnie rzecz biorąc jest to sprawnie napisana powieść historyczna, którą po prostu dobrze się czyta, ale od której też wymagałoby się ciut więcej.

Kolejna powieść z cyklu "Dzieje Polski". Tym razem Kraszewski osadził akcję w czasach reakcji pogańskiej, zaś jednym z głównych bohaterów (i główną postacią negatywną) uczynił możnowładcę mazowieckiego, tytułowego Masława. Jakkolwiek potraktowany tendencyjnie (zły aż do przesady),to jednak jest on najlepiej zarysowaną postacią, zaś ostatnia scena z jego udziałem jest...