Nie ma rodziców idealnych. Nie ma rodziców z niekończącymi się pokładami cierpliwości. Każdy z nas - rodziców czy opiekunów codziennie zmaga się z nieograniczoną, dziecięcą fantazją małych ludzi. Śmiało mogę powiedzieć, że ten poradnik, (tak jak i każda przeczytana przeze mnie część z serii "Jak Mówić"), to pozycja, którą każdy rodzic (przyszły i obecny), wychowawca w przedszkolu, szkole czy animator zabaw, powinien przeczytać.
Nie jest to pozycja, która daje nam prostą instrukcję "jak to zrobić żeby komunikacja działała", autorki wielokrotnie podkreślają, że nie ma rozwiązania, które zawsze będzie skuteczne w kontaktach z dziećmi. To, co nam daje to narzędzia, pomocne w sytuacjach alarmowych - ucieczkach na parkingu pod supermarketem, niechęci do jedzenia, konfliktach między rodzeństwem i wielu, wielu innym. Co ważne, pokazuje dorosłych jako ludzi, którzy mają prawo do zmęczenia, zniecierpliwienia i pokazywania tych emocji dzieciom. Zawiera masę rozmów z rodzicami, biorącymi czynny udział w zajęciach prowadzonych przez autorki. Są to rodzice tacy jak my - zmęczeni codziennością z małymi dziećmi, niepewni, co do działania metody akceptowania uczuć, którą "Jak Mówić" nam pokazuje.
Z własnego doświadczenia, doświadczenia mamy dwuletniej córki, widzę, że część z tych narzędzi pomaga mi w wychowywaniu dziecka i, chociaż nie jestem specjalistką w tej dziedzinie, myślę, że ta mała istotka nawiązuje ze mną co raz to mocniejszą więź, właśnie dzięki temu, że uczę się panować nad swoimi emocjami i korzystać ze wskazówek zawartych w książce.
Z czystym sumieniem i z całego serca polecam lekturę.

Nie ma rodziców idealnych. Nie ma rodziców z niekończącymi się pokładami cierpliwości. Każdy z nas - rodziców czy opiekunów codziennie zmaga się z nieograniczoną, dziecięcą fantazją małych ludzi. Śmiało mogę powiedzieć, że ten poradnik, (tak jak i każda przeczytana przeze mnie część z serii "Jak Mówić"), to pozycja, którą każdy rodzic (przyszły i obecny), wychowawca w...