Krótka nowelka o tym, że można oszaleć z miłości, bohaterowi wystarczyło na to 5 minut:) Trochę już trąci myszką, ale od czasu do czasu lubię sobie przeczytać coś w podobnym guście. Co prawda, w pewnym momencie aż się prosiło, żeby nieco zawikłać sytuację między panami na statku, współczesny pisarz na pewno by to zrobił, pomysł nasuwał się sam, ale 100 lat temu pisano inaczej i inaczej układano fabułę, i dobrze:)
Tak poważniej, to oprócz amoku z miłości, tematem jest także odpowiedzialność za swoje działania i zaniechania. Odpowiedzialność rzeczywista i urojona, jej poczucie także może doprowadzić do szaleństwa.

Krótka nowelka o tym, że można oszaleć z miłości, bohaterowi wystarczyło na to 5 minut:) Trochę już trąci myszką, ale od czasu do czasu lubię sobie przeczytać coś w podobnym guście. Co prawda, w pewnym momencie aż się prosiło, żeby nieco zawikłać sytuację między panami na statku, współczesny pisarz na pewno by to zrobił, pomysł nasuwał się sam, ale 100 lat temu pisano...

Ale to się źle zestarzało

Ale to się źle zestarzało

Czytając czuje się ten niepokój, rozdygotanie, napięcie, choć nie obyło się bez irytacji na obsesję bohatera.

Czytając czuje się ten niepokój, rozdygotanie, napięcie, choć nie obyło się bez irytacji na obsesję bohatera.

Przeczytałem Amok. Zbiór nowel Wydawca Towarzystwo Wydawnicze „Rój“

Czuje się, jakby Zweig kiedyś w amoku jakąś kobietę znienawidził bądź ktoś mu o takiej opowiedział. Świetne to słowo na określenie kogoś, kto chce dla kobiety jak najgorzej.

Przeczytałem Amok. Zbiór nowel Wydawca Towarzystwo Wydawnicze „Rój“

Czuje się, jakby Zweig kiedyś w amoku jakąś kobietę znienawidził bądź ktoś mu o takiej opowiedział. Świetne to słowo na określenie kogoś, kto chce dla kobiety jak najgorzej.

Stefan Zweig w czułym spojrzeniu na świat i ludzi przypomina w przedziwny sposób Virginię Woolf. Być może jestem jedyną, która widzi jakieś dziwne podobieństwo między tymi osobowościami. Smutek, rozterki wewnętrzne, melancholia i żal. Namiętności, które targają bohaterami Stefana Zweiga zdają się być jednocześnie dziwnie nienaturalne i przekonywujące. Uwielbiam ten nadmiar uczuć choć w opozycji do głównego bohatera, tak tu, jak w "Liście od nieznajomej", obiekt westchnień jest zimny i wyrachowany. Będę czytać dalej. W " dziewczynie z poczty" nie zauważyłam takiej przypadłości. Trzeba zatem poznawać coraz bardziej pióro tego pana, który jak Virginia, odszedł za wcześnie...

Stefan Zweig w czułym spojrzeniu na świat i ludzi przypomina w przedziwny sposób Virginię Woolf. Być może jestem jedyną, która widzi jakieś dziwne podobieństwo między tymi osobowościami. Smutek, rozterki wewnętrzne, melancholia i żal. Namiętności, które targają bohaterami Stefana Zweiga zdają się być jednocześnie dziwnie nienaturalne i przekonywujące. Uwielbiam ten nadmiar...

Kawałek naprawdę dobrej literatury a od emocji aż kipi...

Zweig stylistą wybitnym był (kojarzy mi się lekko z Maraiem).

Jakoś bardziej elegancko niż dziś kiedyś pisano. Komu przeszkadzał tamten świat?

Kawałek naprawdę dobrej literatury a od emocji aż kipi...

Zweig stylistą wybitnym był (kojarzy mi się lekko z Maraiem).

Jakoś bardziej elegancko niż dziś kiedyś pisano. Komu przeszkadzał tamten świat?

Udało mi się zdobyć tomik czterech opowiadań Zweiga, a były to: Amok, List od nieznajomej, 24 godziny z życia kobiety oraz Nowela szachowa.
Mój ranking od najlepszej, to Nowela szachowa, Amok, 24 godziny z życia kobiety i List od nieznajomej.

Amok, to opowieść o szaleństwie, pożądaniu i o miłości. Opisy szaleństwa i wachlarza szarpiących głównym bohaterem uczuć, zaiste doskonałe, zmęczyłam się przy czytaniu, gdyż chwilami miałam wrażenie, że dzielę z nim ten obłęd. To opowiadanie przeczytałam jako pierwsze, nie znając jeszcze stylu Zweiga, zrobiło więc na mnie duże wrażenie. Szczególnie utkwiło mi w pamięci to obnażenie czarnych partii duszy bohatera, z jednej strony obrzydliwe, z drugiej strony, częściowo zrozumiałe, w takiej rzeczywistości dużo może się zdarzyć, a on od samego początku nie został przedstawiony jako osoba nieposzlakowana, wręcz przeciwnie, wylądował w piekle, bo sobie zapracował.
Historia była wciągająca, ale z radością ją opuściłam i udałam się do innej.

Udało mi się zdobyć tomik czterech opowiadań Zweiga, a były to: Amok, List od nieznajomej, 24 godziny z życia kobiety oraz Nowela szachowa.
Mój ranking od najlepszej, to Nowela szachowa, Amok, 24 godziny z życia kobiety i List od nieznajomej.

Amok, to opowieść o szaleństwie, pożądaniu i o miłości. Opisy szaleństwa i wachlarza szarpiących głównym bohaterem uczuć, zaiste...

4 somnambuliczne historie obsesyjne ze stojącym w miejscu czasem. Zbyt wiele zbyt dusznych emocji - stąd niska ocena. Kwestia gustu.

4 somnambuliczne historie obsesyjne ze stojącym w miejscu czasem. Zbyt wiele zbyt dusznych emocji - stąd niska ocena. Kwestia gustu.

Jak dobrze, że przygody z Zweigiem nie zaczęłam od "Amoku". Uprzednie oswojenie stylu i przyzwyczajenie się do specyficznego klimatu prozy tego pisarza pozwoliło spojrzeć na to opowiadanie bardziej świadomie, bo z perspektywy jego wcześniejszych utworów.

Erupcja uczuć głównego bohatera i jego fascynacja pewną tajemniczą kobietą sięgają tutaj zenitu. I nie byłoby może to zachowanie dziwne, pod warunkiem, że ta eskalacja nie nastąpiłaby w ciągu kilku chwil po spotkaniu obojga.

Dla mnie zachowanie doktora jest nieprawdopodobne i histeryczne, a sam doktor, im głębiej w las, coraz bardziej przywodził mi na myśl bohatera bajronicznego.

Za to tytuł jest strzałem w dziesiątkę, a napięcie jakie towarzyszy lekarzowi podczas całej historii, zostało bardzo udanie opisane. Zdecydowanie Zweig to mistrz piętrzenia słowem nerwowej atmosfery.

Koniec mnie trochę rozczarował, bo był zbyt oczywisty. Myślałam, że lekarz w roli strażnika czci, inaczej poradzi sobie z ostatecznym zatuszowaniem całej sprawy.
Myślę, że gdyby nie ten koniec byłoby siedem gwiazdek.

Jak dobrze, że przygody z Zweigiem nie zaczęłam od "Amoku". Uprzednie oswojenie stylu i przyzwyczajenie się do specyficznego klimatu prozy tego pisarza pozwoliło spojrzeć na to opowiadanie bardziej świadomie, bo z perspektywy jego wcześniejszych utworów.

Erupcja uczuć głównego bohatera i jego fascynacja pewną tajemniczą kobietą sięgają tutaj zenitu. I nie byłoby może to...

Wybitne opowiadanie, znakomicie napisane. O gorączce cielesnej i duchowej.

Wybitne opowiadanie, znakomicie napisane. O gorączce cielesnej i duchowej.