Ale z tego Bruce'a to jest zadziorna bestia!
Gość nie da sobie w kasze dmuchać ale niektóre akcje, które czasem odwalał, sprawiały że w tamtych momentach przestawałam go lubić. Mimo tych sporadycznych odpałów Dickinson daje się poznać jako naprawdę utalentowany człowiek, który ma plan na swoje życie i wytrwale dąży do celu stawiając czoła wielu przeciwnościom. To w nim podziwiam najbardziej.
Książka jest bardzo dobrze napisana - opowieść wciągnęła mnie na długie godziny. Dowiedziałam się wielu interesujących rzeczy o jednym z moich ulubionych zespołów. Najbardziej podobały mi się fragmenty o muzyce - koncertach, płytach, piosenkach i inspiracjach. W pierwszej części książki było o tym najwięcej i wtedy zastanawiałam się czy by jednak nie dać 10/10. Niestety później tworzenie utworów było potraktowane po macoszemu. Czasem wydanie kolejnej płyty było tylko wzmianką na pół strony.
Jedna z takich ciekawych informacji dotyczy piosenki "The Number of the Beast". Bruce miał problem z zaśpiewaniem wstępu, który wydaje się dość łatwy, ale producentowi wciąż się nie podobało. Na przerwie podszedł i powiedział, że ma taki sam problem jak Ronnie James Dio przy wstępie do "Heaven and Hell". Powiedział też, że wokalista musi wyśpiewać całe swoje życie w pierwszych wersach piosenki. Gdy posłuchałam tych dwóch piosenek, usłyszałam to życie. Wsłuchałam się też w perkusję z "nienormalnym" rytmem.
Dzięki lekturze wiem także, kto jest odpowiedzialny za tragiczną okładkę do "Dance of Death". Dzięki, Steve!
Gorąco zachęcam przy lekturze do słuchania piosenek, o których mowa w obecnie czytanym fragmencie. Nie tylko Maidenów, ale również (a może zwłaszcza) utworów, które były dla muzyków inspiracjami. Odnośnie innych tekstów kultury w planie mam nadrobienie filmu "Tylko dla orłów" - inspiracji piosenki "Where the Eagles Dare".
Inne historie również wzbudzały moje zaciekawienie, przykładem może być choćby ten o wojnie w Sarajewie, wspomnienia z pierwszej wyprawy za Żelazną Kurtynę czyli do Polski lub co Bruce robił, żeby się nie stoczyć przy rockandrollowym życiu. Dzięki wspaniałej umiejętności snucia opowieści, książkę czytało mi się z przyjemnością. Czasem może występowało zbytnie skakanie z wątku na wątek, ale nie jest to duża wada. Trochę brakowało mi dat, żeby się łatwo zorientować w którym momencie jestem.
Każdy znajdzie coś dla siebie, lektura dla wszystkich na pewno będzie ciekawa, jednak ze względu na fragmenty o muzyce polecam przede wszystkim fanom rocka i heavy-metalu.
Up the Irons!

Ale z tego Bruce'a to jest zadziorna bestia!
Gość nie da sobie w kasze dmuchać ale niektóre akcje, które czasem odwalał, sprawiały że w tamtych momentach przestawałam go lubić. Mimo tych sporadycznych odpałów Dickinson daje się poznać jako naprawdę utalentowany człowiek, który ma plan na swoje życie i wytrwale dąży do celu stawiając czoła wielu przeciwnościom. To w nim...