To pierwsza od dość długiego czasu książka, o której nie potrafię powiedzieć wiele dobrego. Może dlatego, że nie jestem docelowym odbiorcą powieści, czyli trochę ciężko myślącą nastolatką zakochaną w aktualnym idolu. Zakochaną i co więcej piszczącą na sam jego widok. Tak bowiem zachowuje się większość dziewcząt na widok księcia Kai'a. Lecz nie główna bohaterka, Cinder, dziewczyna cyborg a na dodatek najlepszy mechanik w mieście. I to nie byle jakim mieście, lecz w stolicy państwa. Chyba właśnie ten brak zainteresowania oraz jej specyficzna ironia sprawiają, że książę obdarza dziewczynę swoim zainteresowaniem. Historia nawiązuje do bajki o Kopciuszku (w języku angielskim Cinderella). Nasza bohaterka ma dwie przybrane siostry (lecz tylko jedna z nich jest wredna), macochę i zostaje zaproszona na bal. Brakuje może dobrej wróżki, choć pewien doktor robi co może, by się do tej roli dopasować. W tym miejscu wypada pochwalić autorkę, że nie poszła na łatwiznę i z odwagą sięgnęła po skomplikowany i niezupełnie szczęśliwy rozwój wypadków. Niestety minusem jest to, że dla średnio wyrobionego czytelnika absolutnie jasne jest jak będzie przebiegała akcja. Zero zaskoczenia, a za to mnóstwo aluzji. Męczące jest również łopatologiczne tłumaczenie motywów, którymi kierują się bohaterowie, ale nastoletnim czytelniczkom może przypaść do gustu. A już szczytem jest egzaltowany ton w jaki popada od czasu do czasu autorka opisując przedstawione wydarzenia. Co budziło moje największe zastrzeżenia? Swobodne podejście do opisywanego świata. Oto kilka przykładów: ludzie i Lunarzy niczym się nie różnią (pod względem fizycznym, a przecież żyją w innych warunkach atmosferycznych); Lunarzy bez problemów przystosowują się do innej grawitacji, oświetlenia itp., nawet mówią tym samym językiem co ludzie pomimo tego, że przez około 100 lat nie mieli z nimi kontaktu; prawie wszyscy Lunarzy potrafią sterować bioelektrycznością innych, więc nie rozumiem czemu poddają się wpływom królowej Lewany; „siostrzane” uczucia głównej bohaterki są tak mocne, że nie decyduje się na narażenie się na niebezpieczeństwo i poddanie się badaniom, które mogłyby przyspieszyć wyprodukowanie leku dla chorej Pioni; atak na ziemię wojsk Lunarów, kiedy wystarczyłoby, aby poczekali aż epidemia zrobi. Mogłabym tak wymieniać i wymieniać. Niekonsekwencji jest dużo za dużo, żeby książka zdobyła moje uznanie. Nie będę szukać następnego tomu, mimo iż nie wiem jak potoczą się losy Cinder. W wersji audio dodatkowym minusem jest głos lektorki. Co najmniej irytujący, przeszkadzający w odbiorze.

To pierwsza od dość długiego czasu książka, o której nie potrafię powiedzieć wiele dobrego. Może dlatego, że nie jestem docelowym odbiorcą powieści, czyli trochę ciężko myślącą nastolatką zakochaną w aktualnym idolu. Zakochaną i co więcej piszczącą na sam jego widok. Tak bowiem zachowuje się większość dziewcząt na widok księcia Kai'a. Lecz nie główna bohaterka, Cinder,...