"Nocny ogrodnik" to powieść, która z miejsca mnie zafascynowała...
jakością egzemplarza.

Zobaczywszy malowniczą, surrealistyczną okładkę, twardą oprawę ze sznurkami i ten idealny papier - musiałam po prostu odkryć co znajduje się wewnątrz.

Tyle, że kiedy książka zachwyca tym co jest na zewnątrz, to jakoś ciężko ją otworzyć i czytać. Więc lektura trochę postała na półce.

Jonathan Auxier pisząc "Nocnego ogrodnika", jak sam opowiada w posłowiu, inspirował się masą różnych rzeczy. Powieść jest więc napisana w wiktoriańskim duchu, z motywem sieroctwa, widma głodu i ciągłego niebezpieczeństwa. Pisarz nawiązuje do Wielkiego głodu, który w XIX wieku nawiedził Irlandię, porusza kwestię angielskiego snobizmu i jeszcze na dokładkę dodaje nawiązania do niezliczonych tekstów kultury, w tym "Tajemniczego ogrodu".

Wszystko to jest jednak w powieści przez większość czasu niewidoczne. Dlatego, że tym co jest najbardziej widoczne w tej historii jest jej dziwaczność, pewna pokraczność i fakt, że choć opowieść jest napisana malowniczo, a jej wątki i postacie zostały głęboko przemyślane, to coś w niej zgrzyta, czegoś brakuje. Brakowało mi w niej jakiegoś powodu, aby dalej czytać.
A przecież mi się podobało i czytałam... Długo, bo długo...

Molly i Kip, dwójka osieroconych irlandzkich dzieci, zostają zatrudnieni w tajemniczym domu państwa Windsorów. Domu położonym z dala od miasta i skrupulatnie omijanym przez okoliczną ludność. Domu, w którym przed laty wydarzyło się coś strasznego i wciąż niewyjaśnionego. Domu, którego mieszkańcy z dnia na dzień są coraz słabsi, jakby coś wysysało z nich siły życiowe.
Kim jest człowiek chodzący nocą po domu i dlaczego olbrzymie drzewo, które zrasta się z domem jest tak ważne?
Dzieciom i ich chlebodawcom grozi ogromne niebezpieczeństwo.

Relacja pomiędzy Molly i Kipem jest najciekawszym elementem tej powieści. Kochające się rodzeństwo, znajduje się w sytuacji, kiedy jedno z nich musi przejąć obowiązki rodziców i utrzymać się przy życiu. Ich zachowania wobec siebie były urocze.
Z kolei rodzina Windsorów, choć autor poświęca jej mniej uwagi, jest obrazem tego jak kochający się ludzie, potrafią zagubić się i doprowadzić do wzajemnej obojętności.
Psychologiczny aspekt historii jest bardzo silny, a wątki paranormalne wzmagają nie tylko poczucie niebezpieczeństwa(upiór i epoka wiktoriańska powodują atmosferę jak z horroru), ale i nasilają relacje międzyludzkie.

Sama intryga jest zrozumiała, szybko da się w niej połapać. A w powieści najciekawsze są drobne smaczki. A ja mam tylko ciągłe wrażenie, że czegoś zabrakło, ale nie mogę dojść co.

Cała powieść jest warta uwagi, ale myślę, że jako powieść o ludziach, a nie historia fantasy, choć dreszcz na plecach czułam.

"Nocny ogrodnik" to powieść, która z miejsca mnie zafascynowała...
jakością egzemplarza.

Zobaczywszy malowniczą, surrealistyczną okładkę, twardą oprawę ze sznurkami i ten idealny papier - musiałam po prostu odkryć co znajduje się wewnątrz.

Tyle, że kiedy książka zachwyca tym co jest na zewnątrz, to jakoś ciężko ją otworzyć i czytać. Więc lektura trochę postała na...