Więcej o uniwersum Herezji Horusa -> https://www.facebook.com/HorusHeresyPL

Trwało to dłużej niż się spodziewałem, ale ostatecznie udało się. Zmęczyłem i piszę to ze smutkiem, jedną z dwóch najnowszych części Horus Heresy w rodzimym języku. Nie czytałem jej wcześniej w oryginale, więc wszystkie opowiadania były dla mnie zupełnie nowe i nic nie wpływało na ocenę tej pozycji. Najważniejsza informacja dla wszystkich czytelników, nie jest to samodzielna książka. Jest to pierwsza antologia opowiadań w serii. Zatem mamy tu różnych autorów i różne propozycje, zarówno krótszych jak i dłuższych historii. Jeśli ktoś liczy na spójną fabułę przez 376 stron, to tę książkę należy obejść szerokim łukiem. Dla kogo jest to pozycja? Dla wszystkich miłośników wątków fabularnych i wydobywania z nich smaczków. Mamy tu kilku starych, dobrych znajomych. Mamy debiutantów, którzy wkrótce będą istotnymi postaciami w sadze Horus Heresy. No i więcej lub mniej charakterów, które na tę chwilę stanowią jedynie tło dla fabuły.

Zacznijmy od początku. Jest to czwarta część Horus Heresy wydana przez Copernicus Corporation. Za tłumaczenie tym razem odpowiada pan Jakub Zapała. Nowa postać, dotychczas tłumaczyli Horus Heresy inni autorzy. Dostajemy w książce 7 opowiadań różnych autorów. Pełen przekrój "stajni" Black Library od Dana Abnetta przez Thorpa, McNeilla, Swallowa po Farrera. Teoretycznie każdy możne znaleźć tu coś dla siebie. Podobnie wyglądają wątki fabularne.

Zaczynamy z przytupem. Dan Abnett zabiera nas w sam środek niebezpiecznych rozgrywek wewnątrz Imperialnego Pałacu. W jego "Krwawych Grach" celem ataku skrytobójcy staje się sam Imperator. Natomiast sama fabuła prowadzi nas po Terrze, gdzie z bliska możemy oglądać przygotowania do zbliżającej się wojny. Na koniec zaś dostajemy intrygę jakiej nie powstydziłby się sam Alpha Legion. Szybko, miło i przyjemnie, jeden z większych plusów tej książki.

Kolejna fajna rzecz, wnosząca sporo informacji fabularnych, chociażby o owianych złą sławą Czarnych Statkach czy Siostrach Ciszy to "Głos" Johna Swallowa. Jest to naturalna kontynuacja "Ucieczki "Eisensteina"" widziana z perspektywy siostry Amendere Kendel, Strażniczki Zapomnienia z bractwa Sztyletu Burzy. To ta sama siostra, która wraz z Garro walczyła z Jorgallami, a następnie z pomiotem Nurgla na Lunie. Tym razem wyrusza ona w misję, której celem jest odnalezienie Czarnego Statku, który zaginął w osnowie. Po tej wyprawie nic już nie będzie takie samo. Linie podziałów jakie powstały na skutek zdrady Horusa, sięgają dalej niż Kendel mogła przypuszczać. Opowiadanie warte przeczytania. Na koniec wisienka na torcie jeśli chodzi o te dobre i naprawdę fajne opowiadania. Krótko ale z pazurem.

Opowiadanie "Po Desh'ea" to kwintesencja integracji legionu z dopiero co odnalezionym prymarchą. Optymizm burzy tylko jeden szkopuł, ojcem legionu jest nie kto inny jak Angron we własnej osobie. Wyrwany przez Imperatora z walk na planecie gladiatorów. Pełen gniewu i żądzy mordu. Czy to będzie bolało? Będzie i to bardzo! Tu wraca kolejny znajomy, który pojawił się już na kartach sagi - Kharn. Warto też oddać mu głos, żeby podkreślić klimat panujący w opowiadaniu: "Jestem sługą Twoje woli, Prymarcho pomyślał Kharn, i nie śmiałbym zabrzmieć, jakbyś Ty miał słuchać moich poleceń. Ale mimo to, mój odnaleziony nareszcie Panie, gdybyś zechciał pogodzić się ze swoim Legionem, póki pozostał w nim ktoś żywy....". Okazuje się że można mieć nie tylko trudne dzieciństwo, ale i trudne ojcostwo ;) Dla mnie klimatyczna petarda! Perełka całej antologii.

Dalej jest już biedniej. "Dzieci Burzy" Anthonego Reynoldsa, Głosiciele Słowa konfrontują się z kolejną planetą pełną religijnych fanatyków. W sumie to co lubią najbardziej. Bez szału. Gdzieś tam w tle pojawia się kilka razy Erebus.

Mike Lee i jego "Wilk u Bram" czyli 13 kompania Kosmicznych Wilków przed przegrupowaniem w okolicach Prospero dokonuje jeszcze pacyfikacji kolejnej planety. Cóż, nie wszystko idzie zgodnie z planem. Przez chwilę powiało trochę "13 wojownikiem", a potem zrobiło się nudnawo. Całość delikatnie ratuje końcówka z ciekawym twistem.

"Zew Lwa" opowiadanie Gava Thorphea i tu liczyłem na coś więcej. Czytając jakieś inne książki tego autora z dalszych części HH, zrobił na mnie dobre wrażenie. Oczywiście żaden autor Black Library nigdy literackiego Nobla nie dostanie. Natomiast ta pozycja była wyjątkowo słaba. Sceny batalistyczne jałowe. Niby głównym bohaterem jest Astelan, czyli nasz dobry znajomy z następnych części sagi oraz z 40 tysiąclecia ;), ale całość jest toporna. Trochę budowane jest napięcie między Mrocznymi Aniołami z Calibanu, a tymi z Terry. Natomiast brak w tym jakiejś płęty. Dla mnie duże rozczarowanie.

Przez "Ostatni Kościół" Grahama McNeilla przyznam się uczciwie nawet nie przebrnąłem. Przekartkowałem, sprawdziłem że nikogo znajomego na kartach opowiadania nie ma i tyle. Może jak się odtruje czymś konkretniejszym to wrócę do tej pozycji.

Więcej o uniwersum Herezji Horusa -> https://www.facebook.com/HorusHeresyPL

Trwało to dłużej niż się spodziewałem, ale ostatecznie udało się. Zmęczyłem i piszę to ze smutkiem, jedną z dwóch najnowszych części Horus Heresy w rodzimym języku. Nie czytałem jej wcześniej w oryginale, więc wszystkie opowiadania były dla mnie zupełnie nowe i nic nie wpływało na ocenę tej...