Monolog Naczelnika ciągnie się przez dwanaście rozdziałów. Pierwszych kilka czytało mi się dobrze. Zgrabny pamflet polityczny, nieźle, ze swadą i przebłyskami humoru napisany, bazujący na wielu autentycznych wypowiedziach, w których cytowaniu autor wykazuje doskonały słuch i orientację oraz które - jak to na ogół w tego rodzaju twórczości bywa - potrafi sprowadzić do absurdu. Im więcej postaci, sytuacji i wydarzeń monologujący polityk przywołuje, tym bardziej oczywiste staje się jednak, że ambicje Zielkego sięgają znacznie dalej. Antyutopia w stylu Orwella? Raczej Konwickiego? Nadal niektóre skojarzenia słów z czynami w Polsce Naczelnika uderzają trafnością, za to przestaje być - co zrozumiałe - już tylko śmiesznie. Gorzej, że nachalność pewnych wątków powoduje lekką nudę i znużenie. Celowo? Podwójnie jednoznaczny finał nowej, krajowej Apokalipsy odbiera książce ... dużo z jej wdzięku. Autor zapowiada kolejne tomy.

Najlepszym dowcipem Mariusza Zielke jest wstępne wyjaśnienie Od Autora, zapewniające, że „„Dyktator” nie opowiada o jakimkolwiek istniejącym polityku. Wszystkie postaci i wydarzenia są wymyślone, ewentualna zbieżność przypadkowa.” Podczas gdy taka deklaracja jest zwyczajowym zastrzeżeniem zamieszczanym przez autorów w podobnych przypadkach i funkcjonuje chyba jako pewnego rodzaju zabezpieczenie prawne, następujący po niej rozdział zatytulowany „Kulisy powstawania powieści” wygląda na chwyt marketingowy. Nawet gdyby było coś na rzeczy - w co nie bardzo wierzę - że oryginalny wydawca wycofał się ze wstępnej umowy zobaczywszy, jak wygląda zamówiony u autora panegiryk na cześć „sukcesów polskiego rządu w walce z korupcją i przestępstwami gospodarczymi”, zamieszczanie tego rodzaju „kulis” jest po prostu słabe. Na dodatek Zielke do tematu wraca jeszcze trzykrotnie na końcu książki. Trochę to narcystyczne.

Monolog Naczelnika ciągnie się przez dwanaście rozdziałów. Pierwszych kilka czytało mi się dobrze. Zgrabny pamflet polityczny, nieźle, ze swadą i przebłyskami humoru napisany, bazujący na wielu autentycznych wypowiedziach, w których cytowaniu autor wykazuje doskonały słuch i orientację oraz które - jak to na ogół w tego rodzaju twórczości bywa - potrafi sprowadzić do...