Zwrócę jednak uwagę, iż jest to debiut i czasem to widać. ,,Wróżda'' nie należy co prawda do tytułów, gdzie możemy książkę zacząć i skończyć w kilka godzin. Warto jednak zwrócić uwagę na dbałość o szczegóły i - czasem aż przesadną - drobiazgowość z jaką autor podszedł do napisania tej historii.

Jeżeli jednak miałbym wskazać najlepszy moment, to byłoby nim niezwykle pouczające i naprawdę dające do myślenia spotkanie ze Śmiercią. Zakończenie natomiast jest zrobione w takim momencie, w jakim nie powinno się robić zakończeń. Książka aż prosi o jeszcze kilka stron, bądź nowelkę, która wyjaśni to, co się stało. A może będzie kontynuacja?

Muszę wspomnieć o narracji. Teoretycznie jest ona trzecioosobową; w praktyce jednak nazwałbym ją narracją drugoosobową, bo mimo, iż to nie Draco opowiada o tym, co się dzieje, to zawsze patrzymy na świat zza jego pleców. Świetnie widać to na przykładzie spotkania z Wiedźmą, gdzie opis tego co było potem dostajemy z ust Czarownicy. Co ciekawe zabieg tym był zabiegiem bardzo udanym, i - mówiąc całkowicie szczerze - jeszcze się z takim nie spotkałem.

Kilka słów o bohaterach. Główną postacią jest Draconis, Draco, bądź Sklaven. Chodzi o tę samą postać. Potomek legendarnego rodu Żmijów, który pragnie zemsty za krew przodków. Co ciekawe ma on cechy takie, jak superbohaterowie, np. zdolność szybkiej regeneracji oraz niesamowita siła. Wydawać by się mogło, iż Draconis podobny jest do Wiedźmina, bądź też Khala Drogo. Na szczęście nasza postać jest wyjątkowa i nie można jej przypisać kompletu cech żadnej z tych postaci. W trakcie swej podróży Draco ratuje życie Radomirowi - młodemu chłopakowi, który nie wie, czy może zaufać swojemu nowemu panu.

Każda z tych postaci jest odmienna w porównaniu z innymi tak, że chyba bardziej się nie dało. Każdą da się też polubić, jednak moją zdecydowanie najulubieńszą jest Gniesza (celowo użyłem jednej z jej czterech nazw, aby uniknąć spoilerów). To tyle o postaciach. Wiem, że jak na lekarstwo, ale nie chcę nikomu psuć zabawy z czytania ,,Wróżdy''.

Przejdę teraz do tego, czego najbardziej oczekiwałem od tej książki. Skupię się mianowicie na obyczajach słowiańskich. Mogłoby oczywiście być ich więcej, aczkolwiek nie jest ich za mało. No może z wyjątkiem małej liczby słowiańskich stworów. Czy książka czegoś uczy? Tak, jest bardzo interesującą publikacją, która w bardzo przystępnej formie opisuje realia panujące na grodach. Widać tu jednak wyraźną rękę fantastycznej części. Najbardziej spodobało mi się oczywiście to, iż w trakcie podróży bohaterowie spotykają prawdziwe mitologiczne stworzenia. Zaś opisy tych spotkać są niesamowicie interesujące. Towarzyszą im barwne opisy wyglądu i zjawiskowe opisy zachowań ukazujące miejscami to, jacy są ludzie. Odniosłem też wrażenie, że na przykład taki Topielec z opowieści Rusałki ma kilka cech, które można przypisać ludziom współczesnym. Powieść zawiera też - co prawda jak dla mnie zbyt skąpe - opisy kilku rytuałów naszych przodków, takich jak kreślenie znaków mających odpędzić istoty nocy.

Ogólnie polecam wam tę jakże genialną powieść, która myślę, iż wciągnie każdego w Słowiański świat :)

Zwrócę jednak uwagę, iż jest to debiut i czasem to widać. ,,Wróżda'' nie należy co prawda do tytułów, gdzie możemy książkę zacząć i skończyć w kilka godzin. Warto jednak zwrócić uwagę na dbałość o szczegóły i - czasem aż przesadną - drobiazgowość z jaką autor podszedł do napisania tej historii.

Jeżeli jednak miałbym wskazać najlepszy moment, to byłoby nim niezwykle...