Uparłam się żeby spędzić jesienne wieczory na lekturze książek tegorocznego noblisty i nie żałuję tego. Odpowiada mi ten rodzaj prostej,spokojnej,eleganckiej narracji jaki emanuje z jego książek. Właśnie ten rodzaj narracji spowodował chyba - a może taki był zamysł pisarza a ja się mu poddałam- że tematyka książki która powinna wstrząsnąć każdym czytelnikiem,mnie w trakcie czytania pozostawiała prawie obojętną. A przecież dotyczyła strasznych rzeczy,mianowicie „produkowania” ludzi na użytek pobierania od nich organów na rzecz innych, w domyśle ludzi, którzy znaleźli się na świecie naturalną drogą. Produkowani ludzie ,w jakiś niejasny sposób, od wczesnych lat są świadomi swojej przyszłości,a mimo to nie buntują się przeciwko swoim „ludzkim twórcom”, są jakby pogodzeni ze swoim losem,chociaż mają swoje zwyczajne ludzkie radości: kochają się zdradzają ,pracują,żyją w oczekiwaniu na czas donacji po których będą się czuli coraz gorzej i gorzej aż do nieuchronnej śmierci. No cóż, czyż my na tym świecie nie żyjemy ze świadomością,że nasze życie kiedyś będzie miało swój kres,że będziemy starzeć się, niedołężnieć i odchodzić z tego świata, że na nic się nie zda nasz bunt przeciwko stwórcy,który nam tak życie zaprogramował. Różnica jest jednak zasadnicza, nas stwórca powołał na ten świat nie dla egoistycznych celów, a z miłości. I dopiero jak skończyłam czytać tą książkę i to sobie uświadomiłam, wstrząsnęła mną ona do głębi.

Uparłam się żeby spędzić jesienne wieczory na lekturze książek tegorocznego noblisty i nie żałuję tego. Odpowiada mi ten rodzaj prostej,spokojnej,eleganckiej narracji jaki emanuje z jego książek. Właśnie ten rodzaj narracji spowodował chyba - a może taki był zamysł pisarza a ja się mu poddałam- że tematyka książki która powinna wstrząsnąć każdym czytelnikiem,mnie w trakcie...