Mało jest tak dobrych rzeczy...

Mało jest tak dobrych rzeczy...

https://salomonik.eu/przeczytane/kaznodzieja-tom-drugi

https://salomonik.eu/przeczytane/kaznodzieja-tom-drugi

Kaznodzieja" to jedna z najwybitniejszych serii komiksowych, jakie do tej pory przyszło mi przeczytać. To epicka podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej natury, pełna niezwykłych postaci, brutalnej akcji i głęboko poruszających tematów. Niezależnie od tego, czy jesteś komiksowym weteranem, czy dopiero zaczynasz swoją przygodę z tym medium, "Kaznodzieja" jest obowiązkową leturą.

Fabuła jest starannie skonstruowana i pełna napięcia, które utrzymuje się przez całą serię. Ennis wykreował fascynujący świat pełen ciekawych postaci i tajemniczości. Jego umiejętność tworzenia wielowymiarowych bohaterów jest zadziwiająca. Każda postać ma swoje motywy, historię i osobowość, co sprawia, że są one nie tylko realistyczne, ale także niezapomniane. Autor zgrabnie balansuje między momentami humoru, dramatu, sensacji i refleksji, tworząc kompletną i satysfakcjonującą historię.

Steve Dillon zaprezentował niesamowitą umiejętność oddawania emocji na twarzach postaci, która sprawia, że czytelnik bez trudu wczuwa się w ich uczucia i doświadczenia. Ponadto, sceny akcji są dynamiczne i pełne energii, co w połączeniu z głębią fabuły sprawia, że czytanie tego komiksu to czysta przyjemność.

Podsumowując, seria "Kaznodzieja" autorstwa Gartha Ennisa z rysunkami Steve'a Dillona to absolutny majstersztyk. Fascynująca fabuła, głęboko rozwinięte postaci i wspaniałe ilustracje sprawiają, że to niezwykłe dzieło przyciąga czytelnika i trzyma go w napięciu do samego końca. Jeśli jesteś fanem komiksów pełnych emocji, trudnych pytań i znakomitego pióra, "Kaznodzieja" jest pozycją, której nie możesz przegapić.

Kaznodzieja" to jedna z najwybitniejszych serii komiksowych, jakie do tej pory przyszło mi przeczytać. To epicka podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej natury, pełna niezwykłych postaci, brutalnej akcji i głęboko poruszających tematów. Niezależnie od tego, czy jesteś komiksowym weteranem, czy dopiero zaczynasz swoją przygodę z tym medium, "Kaznodzieja" jest obowiązkową...

A jednak rozczarowanie. Bóg uciekł z nieba i... nikt z tym nic nie robi. Po wspaniałej zapowiedzi, jaką był tom pierwszy, drugi, choć wartki, w ogóle nie posuwa akcji do przodu. Problem zostaje przewleczony, odwleczony, nierozstrzygnięty. Uczucie, że jednak mamy do czynienia z serialem, a nie samodzielną, zmierzającą do jakiegoś rozstrzygnięcia historią jest naprawdę bolesne. Szans na katharsis nie ma żadnych.

A jednak rozczarowanie. Bóg uciekł z nieba i... nikt z tym nic nie robi. Po wspaniałej zapowiedzi, jaką był tom pierwszy, drugi, choć wartki, w ogóle nie posuwa akcji do przodu. Problem zostaje przewleczony, odwleczony, nierozstrzygnięty. Uczucie, że jednak mamy do czynienia z serialem, a nie samodzielną, zmierzającą do jakiegoś rozstrzygnięcia historią jest naprawdę...

O suka.... Tyle tylko powiem :P

O suka.... Tyle tylko powiem :P

Jakie to było trudne do zdobycia w sensownej cenie! Jak pozostałe tomy można nabyć wszędzie, tak drugi jest nie lada wyzwaniem. Na szczęście się udało i od razu zabrałem się do lektury.

I trochę muszę przyznać jestem rozczarowany. Delikatny spadek w stosunku do pierwszego tomu. Jakkolwiek to zabrzmi, bo wiem jaki to komiks - za dużo w nim fantastyki. Najbardziej lubię przyziemną formę Kaznodziei, a mniej archaniołów i innych bóstw.

Mniej tu również mięsa i dobrych żartów, a znacznie więcej przekleństw. Znalazło się jednak miejsce dla kilku świetnych wątków, jak choćby historia Cassa.

Narzekam narzekam, ale to wciąż świetny komiks ze znakomitymi rysunkami i z chęcią pochłonę kolejny tom, jak dotąd mojej ulubionej komiksowej serii.

Jakie to było trudne do zdobycia w sensownej cenie! Jak pozostałe tomy można nabyć wszędzie, tak drugi jest nie lada wyzwaniem. Na szczęście się udało i od razu zabrałem się do lektury.

I trochę muszę przyznać jestem rozczarowany. Delikatny spadek w stosunku do pierwszego tomu. Jakkolwiek to zabrzmi, bo wiem jaki to komiks - za dużo w nim fantastyki. Najbardziej lubię...

Kolejny świetny tom, mimo że początek (rozgrywający się w San Francisco) nie był jakiś porywający. Wątek dewianta Jesusa de Sade trącił trochę tandetnym szokowaniem, ale zaraz po nim zaczyna się prawdziwa jazda bez trzymanki, jaką zaserwować może tylko Ennis. Motyw z potomkiem Jezusa i wszystko co w tym tomie tyczy się wampira Cassidiego jest rewelacyjne.

W Kaznodziei nie ma żadnych świętości: religia, bóg, wiara, seksualność, relacje międzyludzkie, jak przyjaźń czy miłość - wszystko idzie pod topór. I dlatego właśnie Kaznodzieja jest taki dobry. Niektóre komiksy czytane po latach od wydania wypadają bardzo blado, ale ten niespecjalnie się zestarzał. Jest obrzydliwy, obrazoburczy, przewrotny, cyniczny i zabawny jednocześnie. Rysunki Dillona nie należą raczej do "kultury wysokiej", ale nie wyobrażam sobie, żeby te wszystkie chore pomysły Ennisa ilustrował ktokolwiek inny.

Kolejny świetny tom, mimo że początek (rozgrywający się w San Francisco) nie był jakiś porywający. Wątek dewianta Jesusa de Sade trącił trochę tandetnym szokowaniem, ale zaraz po nim zaczyna się prawdziwa jazda bez trzymanki, jaką zaserwować może tylko Ennis. Motyw z potomkiem Jezusa i wszystko co w tym tomie tyczy się wampira Cassidiego jest rewelacyjne.

W Kaznodziei...

Nie tak dobry jak tom pierwszy, wciąż zaskakujący i kontrowersyjny. Zobaczymy co będzie dalej

Nie tak dobry jak tom pierwszy, wciąż zaskakujący i kontrowersyjny. Zobaczymy co będzie dalej

Tom pierwszy to była istna petarda wystrzelona w czarne niebo. Tam wydarzenia następowały znienacka z siłą magnum. Komiks poprowadzony był epizodami luźno powiązanymi ze sobą, ale przybliżały one sylwetki głównych postaci i dużo mówiły o ich przeszłości. To było takie atomowe wprowadzenie do zasadniczej opowieści, którą moim zdaniem zaczęła się właśnie w niniejszym tomie drugim.

Siła tego komiksu absolutnie nie zelżała. Może nie ma tu takich spektakularnych zwrotów akcji, ale mamy solidną, ciągłą opowieść od pierwszej do przedostatniej strony.

Po wydarzeniach z pierwszego tomu kaznodzieja Jesse Custer i jego dziewczyna Tulip mogą się w końcu sobą nacieszyć i odwiedzić w San Francisco Cassa – przyjaciela, z którym z niejednego kielicha krew… tfu, wino pili. Taka ich rozmowa na kacu:

Cass: – Jestem zbyt tchórzliwy by być sam… Może brakuje mi pewności siebie.

Custer: – Nienawidzę tego określenia.

– Ee?

– Brak pewności siebie. Pierdolone słowo wytrych pieprzonych poppsychologów z późnych lat osiemdziesiątych. Lubisz być wolny i samotny – brak pewności siebie. Od czasu do czasu popijasz – brak pewności siebie. Nie rozmawiasz o uczuciach – brak pewności siebie. Nie zgadzasz się z opinią, że pierdolony Woody Allen jest geniuszem – brak pewności siebie. (…) Idę się odlać.

– Nie radzę, stary. Wystrzeliłem tam torpedę, która zatopiłaby „Titanica”.

Nie za długo nacieszą się swoim spotkaniem, bo naszym wielebnym bardzo zaczyna się interesować tajna, istniejąca od niemal dwóch tysięcy lat, religijna organizacja Graal, która, jak się okazuje, z Bogiem ma całkiem bliskie konszachty. Custer interesuje ich z powodów swoich mocy, ale również dlatego, że mógłby pasować na nowego mesjasza, wszak kończy się drugie tysiąclecie. Próbują go dorwać właśnie w San Francisco i umieścić w swojej siedzibie we Francji.

Niemal cała opowieść drugiego tomu jest właśnie o tym. Wysłannicy Graala próbują dorwać Custera, ale czy im się to udaje…? Ostatecznie akcja kumuluje się we Francji i naprawdę dzieje się tam niezła rozpierducha. Po drodze mamy szereg świetnych rozwiązań fabularnych, kolejnych wyjaśnień istoty Genesis i kompletnie odjechanych dziwnych postaci. Dość wspomnieć o pojawiającej się agencji detektywistycznej: Seksualni Detektywi. Czysty odlot. W samym Graalu też dzieje się ciekawie; to nie jest jakaś nudna organizacja typu zakon.

Ta sama moc komiksu co w tomie pierwszym, tylko bardziej linearnie ukierunkowana. Jest konkretny problem – wszystkie działa na niego. Nie ma prostych rozwiązań, co kilka stron czytelnik dostaje wytrzeszczu ze zdumienia. Dalej jest to wzorcowa jazda bez trzymanki na maksa.

Natomiast sama końcówka tomu jest nieco spokojniejsza; przybliża postać Cassa. Dlaczego stał się tym kim jest, jak do tego doszło, itp. Można chwilę ochłonąć przed trzecią częścią, która chyba już w styczniu. Świetna robota Wydawnictwa Egmont, które postanowiło wznowić ten komiks w takiej pojemnej formie.

Tom pierwszy to była istna petarda wystrzelona w czarne niebo. Tam wydarzenia następowały znienacka z siłą magnum. Komiks poprowadzony był epizodami luźno powiązanymi ze sobą, ale przybliżały one sylwetki głównych postaci i dużo mówiły o ich przeszłości. To było takie atomowe wprowadzenie do zasadniczej opowieści, którą moim zdaniem zaczęła się właśnie w niniejszym tomie...

Pierwszy tom to prezent. Kolejny zakupiłem wiedziony chęcią poznania dalszych losów Jesse’ego Custera i jego przyjaciół. Komu odpowiada tego typu „rozrywka” nie będzie zawiedziony.
Plusy:
- kolejne epizody nie odbiegają poziomem od pierwszej części;
- lubię kiedy krótsze historie zebrane są w jednym tomie;
- interesująca, powiązana ze sobą wielowątkowa fabuła;
- dalsze nietypowe poszukiwanie Boga;
- moce Kaznodziei ujawniają się w najmniej spodziewanych momentach;
- poznajemy historię przemiany przyjaciela Cassidy’ego w wampira;
- dobrze wykreowana postać dziewczyny Tulip;
- mała retrospekcja z opisaniem losów ojca Custera w Wietnamie;
- świetnie oddany klimat i emocje bohaterów;
- jak zwykle dynamiczne dialogi i akcja;
- niektóre sceny jednych mogą zachwycić, innych lekko zbulwersować;
Minusy:
- niektórych może zniechęcić zbyt wiele krwi i wulgaryzmów.
Ogółem bardzo dobry komiks.
Polecam.

Pierwszy tom to prezent. Kolejny zakupiłem wiedziony chęcią poznania dalszych losów Jesse’ego Custera i jego przyjaciół. Komu odpowiada tego typu „rozrywka” nie będzie zawiedziony.
Plusy:
- kolejne epizody nie odbiegają poziomem od pierwszej części;
- lubię kiedy krótsze historie zebrane są w jednym tomie;
- interesująca, powiązana ze sobą wielowątkowa fabuła;
- dalsze...