Niestety, może będę osamotniona w mojej opinii, ale uważam, że Skazaniec z każdą kolejną częścią robi się coraz słabszy i bardziej naciągany.
Czas chyba już zamknąć ten cykl, żeby nie zrazić do siebie czytelników.
Przykro mi to pisać, bo pierwsze trzy części mnie zachwyciły, w końcu na rynku pojawiło się coś nowego, czytałam każdą z tych części z zapartym tchem, śledząc wydarzenia we wronieckim więzięniu i czekając na wyjaśnienie tajemnicy: za co siedzi Ropuch. I moim zdaniem na tym trzeba było zgrabnie zakończyć tę opowieść, bo kolejne dwie części były dla mnie już o wiele słabsze, a Liczbę Życia strasznie męczyłam.
Mało ciekawych wydarzeń, żadnych intrygujących postaci, za to dużo o grypserce, mnóstwo wywodów i mądrości życiowych. No i żadnej tajemnicy, bo o cyferce wyliczonej z daty urodzin wiedzą chyba wszyscy.
Zapewne pojawi się jeszcze jeden tom i pewnie go przeczytam, ale pod warunkiem, że będzie on ostatni.
Daję trochę zawyżoną ocenę przez sympatię dla Ropucha i autora, bo cykl jako całość uważam za bardzo dobry, tylko czas już na zakończenie.

Niestety, może będę osamotniona w mojej opinii, ale uważam, że Skazaniec z każdą kolejną częścią robi się coraz słabszy i bardziej naciągany.
Czas chyba już zamknąć ten cykl, żeby nie zrazić do siebie czytelników.
Przykro mi to pisać, bo pierwsze trzy części mnie zachwyciły, w końcu na rynku pojawiło się coś nowego, czytałam każdą z tych części z zapartym tchem, śledząc...