Dzięki tej książce udałam się w nostalgiczną podróż do świata,który nie istnieje ale jest w moich wspomnieniach.Odżyły lata dzieciństwa i młodości,pełne radości, na nowo wracałam do tych miejsc,w których ja i p.Kira bywała.Wspaniale, pięknie napisana opowieśc.

Dzięki tej książce udałam się w nostalgiczną podróż do świata,który nie istnieje ale jest w moich wspomnieniach.Odżyły lata dzieciństwa i młodości,pełne radości, na nowo wracałam do tych miejsc,w których ja i p.Kira bywała.Wspaniale, pięknie napisana opowieśc.

Czytanie tej książki było dla mnie czystą przyjemnością. "Nie gaście tej lampy przy drzwiach..." oczarowała mnie od pierwszych przeczytanych zdań i w takim stanie dotrwałam do końca lektury. Momentami temu oczarowaniu towarzyszył smutek i nostalgia, a czasami radość i wzruszenie. Wspomnienia Kiry Gałczyńskiej układają się w ciepłą, poruszającą i refleksyjną opowieść. Napisane piękną polszczyzną były dla mnie biograficzną ucztą. Bardzo lubię książki tej autorki. "Mój anioł ma skrzydło zielone" oraz "Srebrna Natalia"oczarowały mnie tak samo jak "Nie gaście tej lampy przy drzwiach..." Niektóre informacje zapisane w tych najnowszych wspomnieniach pojawiały się już we wcześniejszych książkach, ale nie przeszkadzało mi to zupełnie. Po raz kolejny bowiem przeniosłam się do świata, który już nie istnieje. Opisuje wspaniałych ludzi i cudowne miejsca. Ma swój niepowtarzalny klimat i charakter. Pełno w nim sztuki, literatury, dobrej formy i pewnej elegancji, której w dzisiejszych czasach momentami brakuje. "Na kartach książki pojawia się wielu przyjaciół i znajomych rodziny Gałczyńskich - ważnych postaci ze świata kultury". "Nie gaście tej lampy przy drzwiach..." to książka niezwykła, ponieważ powstała w bardzo trudnych okolicznościach życia autorki tych wspomnień. Coraz bardziej oddalona od życia towarzyskiego powróciła do świata pełnego ludzi, którzy ją kochali i szanowali. "[...] postanowiłam wziąć się do pisania ksiażki - dosyć szczególnej, bo odwołującej się do dzieciństwa, lat młodości, zapełnionej przez kochanych ludzi, a więc gwarnej, pełnej głośnych śmiechów, flirtów i poważniejszych także uczuć [...]". Powrót do tych minionych czasów był dla mnie wspaniałym przeżyciem. Zachwycił, zauroczył, skłonił do refleksji i poważnych przemyśleń. Myślę, że warto nie gasić tej lampy przy drzwiach i pamiętać o minionych czasach oraz ludziach, którzy tworzyli ten klimatyczny świat. Polecam!

mufloneks.blogspot.com

Czytanie tej książki było dla mnie czystą przyjemnością. "Nie gaście tej lampy przy drzwiach..." oczarowała mnie od pierwszych przeczytanych zdań i w takim stanie dotrwałam do końca lektury. Momentami temu oczarowaniu towarzyszył smutek i nostalgia, a czasami radość i wzruszenie. Wspomnienia Kiry Gałczyńskiej układają się w ciepłą, poruszającą i refleksyjną opowieść....