Momo dwudziesto-ośmiolatka, która na swoim koncie ma już jedno nieudane małżeństwo oraz sklep w galerii, w którym sprzedaje to, co sama zrobi ze strych rzeczy poczynając od mebli aż po biżuterię ze starych łyżek. Jednak Momo pomimo młodego wieku całkowicie zamknęła się w świecie czerni i bieli. Żaden inny kolor nie może zostać dopuszczony do jej życia.

Oczywiście do czasu aż we śnie nie zacznie nawiedzać ją mężczyzna w zielonym swetrze. Od tego momentu całe jej życie wywróci się do góry nogami.


Cóż mogę więcej powiedzieć? Może nie jest to jakaś typowo świąteczna książka z przygotowaniami czy celebracją Bożego Narodzenia, aczkolwiek wigilia gra tu główną rolę wyznacznika czasu. O dziwo stanowiła ona dla mnie idealną odskocznię od słodkich i klimatycznych książek przedświątecznych. Mamy tu co prawda klimat świąt, czuć magię (zwłaszcza przez sny) oraz świąteczny cud, ale nie jest to typowo słodziutka książka.

Książka lekka łatwa i przyjemna. Nie chwyciła mnie głęboko za serce jednak uważam, że warta przeczytania w zimowy wieczór. Zwłaszcza dla fanów specyficznego humoru, którego możemy tu doświadczyć dzięki nieco zwariowanej ciotce głównej bohaterki. To, co jeszcze przykuło moją uwagę to imiona bohaterów na przykład Saturnin.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Sochy i już wiem, że na pewno nie ostatnie.

Momo dwudziesto-ośmiolatka, która na swoim koncie ma już jedno nieudane małżeństwo oraz sklep w galerii, w którym sprzedaje to, co sama zrobi ze strych rzeczy poczynając od mebli aż po biżuterię ze starych łyżek. Jednak Momo pomimo młodego wieku całkowicie zamknęła się w świecie czerni i bieli. Żaden inny kolor nie może zostać dopuszczony do jej życia.

Oczywiście do czasu...