Z twórczością Pani Anny Janko miałam zapoznać się po raz pierwszy dzięki zaprezentowanej przez nią autorskiej książce wydanej w formie zbioru felietonów pt.'' Przeglądarka. Felietony poufałe'', w której to zwróciła moją szczególną uwagę tym, że potrafi ona ocenić szczerze sytuacje obserwowane przez nią w świecie wirtualnym.

Każdy z przeczytanych przeze mnie felietonów ukazuje bolesną prawdę na temat życia, emocje z nim związane w trudnych sytuacjach, refleksje i uwagi połączone z jej osobistymi odczuciami, jak widzą problem sytuacyjny różni użytkownicy korzystający z portalów społecznościowych, ale są oni nie do końca pełni i świadomi wypisywanych przez siebie wypowiedzi.

Uważam, że napisane przez autorkę tematy przedstawionych tekstów felietonów nie były dla niej łatwe do napisania, gdyż musiała sama odkrywać wiele tajemnic twarzy ludzkiej natury lub czy też osobowości, by móc mocno się w niej zagłębić, aby Czytelnik mógł z łatwością odczytać jej przekaz wynikający z całości zinterpretowanych z nich treści.

Mogłabym podać przykład jednego z felietonów, który zrobił na mnie ogromne wrażenie pod względem podjętego w nim tematu:

''Dzikie ciało, piękny umysł'', wywołało we mnie głębokie wzruszenie i myślę, że wiele osób po jego przeczytaniu dowie się, z jakimi problemami chorobowymi występującymi u dzieci autystycznych muszą przechodzić rodzice im wiernie towarzyszący.

Książkę tę czytało mi wyjątkowo dobrze ze względu na dobrze zobrazowaną w niej rzeczywistość i podawane przez autorkę przykłady z życia wzięte oraz te, które są znane nam z wirtualnej obserwacji.

Wydawnictwu Zwierciadło dziękuje za podarowanie mi do zrecenzowania egzemplarza książki pt. autorstwa Pani Anny Janko pt. '' Przeglądarka. Felietony poufałe''.

Polecam przeczytać tę książkę.

Z twórczością Pani Anny Janko miałam zapoznać się po raz pierwszy dzięki zaprezentowanej przez nią autorskiej książce wydanej w formie zbioru felietonów pt.'' Przeglądarka. Felietony poufałe'', w której to zwróciła moją szczególną uwagę tym, że potrafi ona ocenić szczerze sytuacje obserwowane przez nią w świecie wirtualnym.

Każdy z przeczytanych przeze mnie felietonów...

Książka jest zbiorem felietonów, czasem przyjemnych i zmuszających do refleksji, a czasem nudnych i ciągnących się w nieskończoność...
Na początku całkiem przyjemnie mi się czytało - zdarzało się nawet, że jakiś tekst wywołał uśmiech na mej twarzy. Jednak im dalej, tym coraz bardziej dłużyło mi się czytanie.
Wydaje mi się, że do jednorazowego przeczytania trochę tym felietonów za dużo, bardziej chce się sięgnąć po tę książkę od czasu do czasu, dla relaksu i oderwania od tradycyjnych powieści.

Książka jest zbiorem felietonów, czasem przyjemnych i zmuszających do refleksji, a czasem nudnych i ciągnących się w nieskończoność...
Na początku całkiem przyjemnie mi się czytało - zdarzało się nawet, że jakiś tekst wywołał uśmiech na mej twarzy. Jednak im dalej, tym coraz bardziej dłużyło mi się czytanie.
Wydaje mi się, że do jednorazowego przeczytania trochę tym...

Jacy jesteśmy, gdy porywają nas szpony Internetu? Stajemy się bardziej prawdziwi czy wręcz odwrotnie – tworzymy własne, wybujałe alter ego, które reprezentuje naszą osobowość w wirtualnej rzeczywistości? Jak bardzo zaciera się granica dzieląca nas od cyberprzestrzeni? Anna Janko poprzez swoją niezwykle wnikliwą obserwację, próbuje zrozumieć rozpędzony świat i jego szaleństwa. "Przeglądarka. Felietony poufałe" jest zbiorem tekstów o tym, co udało jej się dostrzec w cyberprzestrzeni, która jest odbiciem naszej rzeczywistości, nierzadko kończącym się czkawką.

"Ale internet to nie jest jakiś tam sobie zwykły wynalazek. To Genesis! Początek Nowego, Stworzenie Świata! Dziś nikt nie przewidzi, jak się potoczą losy ludzkości złapanej w sieć! To tylko Bóg jeden wie".

Pisarka nie ukrywa, że świat wirtualny jest również i dla niej bardzo kuszący. Ale jako dojrzała kobieta, potrafi dostrzec zagrożenia wynikające z kontaktu z nim. Podążając za autorką, analizujemy razem liczne fora, na których porusza się bolesną rzeczywistość, rozdrapuje rany, aby ktoś pomógł je zasklepić, choćby jednym słowem wyrażającym współczucie. W tym cybernetycznym świecie rzadko czujemy się samotni. Sieć jest rozległa, znikają bariery, wszystko wydaje się prostsze. I jakby mniej prawdziwe.

Tu wszystko można zlikwidować za pomocą jednego klawisza, albo zresetować i zacząć od nowa. Tu wszystko kusi.

Anna Janko pisze bardzo odważnie – jak na nowoczesną kobietę przystało – o sprawach, o których boimy się nawet pomyśleć, ale rozmawiamy tyle, że w Internecie. Dlatego nie brakuje tu historii smutnych, z gorzkim posmakiem, który mimo wszystko autorka przełamuje ciętym słowem, bawiąc czytelnika. Owszem, pani Janko nie pozostawia złudzeń, ale nie odbiera też nadziei. Książkę wypełnia wiele szokujących wyznań internautów, ale także samej autorki. To również wiele zabawnych anegdot, którymi pisarka darzy nas od pierwszych stron. Mnie najbardziej rozbawił dowcip o małżeństwie świętującym srebrne gody oraz 50 urodziny, którym to złota rybka obiecała spełnić po jednym życzeniu. Żona zapragnęła drugiego miesiąca miodowego, oczywiście z mężem, z kolei on poprosił o młodszą o 30 lat żonę. I tak też się stało, gdy złota rybka zamieniła go w staruszka, z 80-tką na karku.

Anna Janko po raz kolejny wyraźnie zakreśla swoją obecność w polskiej literaturze. Była już wielokrotnie nagradzana m. in. Literacką Nagrodą Gryfia czy też Warszawską Premierą Literacką za książkę Mała Zagłada. W wydanym przez Wydawnictwo Zwierciadło zbiorze jej autorskich felietonów, dała się poznać jako pisarka odważna i zdystansowana wobec otaczającej rzeczywistości, wykazująca się niezwykłym zmysłem obserwacji i ciętym humorem. Pisarka odkrywa w nich jeszcze więcej prawdy o sobie i tym co ją otacza.

Wytrawne oko pani Janko nie pozostawia złudzeń – świat wirtualny to często świat naszego alter ego, złudzeń i wylewu frustracji oraz próby odnalezienia się we wspólnocie. Jakiejkolwiek.
Czytałam dawkując, ostrożnie. Książka robi wrażenie ogromne. Ta kobieta i jej słowa – smutne? Raczej prawdziwe.

Tyle prawd w jednej książce, a tu życie toczy się dalej...

Jacy jesteśmy, gdy porywają nas szpony Internetu? Stajemy się bardziej prawdziwi czy wręcz odwrotnie – tworzymy własne, wybujałe alter ego, które reprezentuje naszą osobowość w wirtualnej rzeczywistości? Jak bardzo zaciera się granica dzieląca nas od cyberprzestrzeni? Anna Janko poprzez swoją niezwykle wnikliwą obserwację, próbuje zrozumieć rozpędzony świat i jego...

Tragicznie słaba. Nie wiem, jak to można było wydać taką książkę.

Tragicznie słaba. Nie wiem, jak to można było wydać taką książkę.

Taka koło wanny, co przeczytasz jeden czy kilka felietonów raz po raz.... Letnia książka,choć językiem pisana przyjemnym.

Taka koło wanny, co przeczytasz jeden czy kilka felietonów raz po raz.... Letnia książka,choć językiem pisana przyjemnym.

Felietony można spokojnie czytać osobno, łączy je nawiązanie do treści znalezionych w internecie, stąd też tytuł "przeglądarka". Lekkie, przyjemne, czasem trudne tematy (jak np. o samobójstwie). Dobrze i szybko się czyta.

Felietony można spokojnie czytać osobno, łączy je nawiązanie do treści znalezionych w internecie, stąd też tytuł "przeglądarka". Lekkie, przyjemne, czasem trudne tematy (jak np. o samobójstwie). Dobrze i szybko się czyta.