Chcąc przeżyć najgorszy koszmar swego życia wcale nie trzeba znaleźć się w starym, opuszczonym domu i uciekać przed goniącymi nas zjawami. Wcale też nie trzeba walczyć na śmierć i życie z odrażającymi zombie. Wystarczy doświadczyć najgorszej traumy każdego rodzica – stracić dziecko.

Waśnie ten okrutny scenariusz dotknął rodziców Annabelle – bohaterów debiutu szwedzkiej pisarki Liny Bengtsdotter. Ich najukochańsza córka znika – tak po prostu. Wczoraj była, dziś jej nie ma. Cierpią, próbują poruszyć niebo i ziemie, a ułatwić im poszukiwania ma Narodowy Departament Operacyjny. Konkretnie, pani inspektor Charlie Lager – niezwykle uzdolniona i solidna w swoim fachu policjantka.

I gdyby ta opowieść krążyła tylko i wyłącznie wokół zaginięcia nastolatki, to pewnie nie wyróżniałaby się specjalnie na tle mnóstwa innych powieści z wątkiem kryminalnym – wszak zaginięć małoletnich w fabułach szwedzkich kryminałów nie brakuje. Jednak w tym przypadku akcja toczy się dwutorowo – poznajemy samą Annabelle, ale też odbywamy podróż w czasie z policjantką, która po wielu latach wraca do maleńkiego miasteczka nieopodal Szwecji, by odnaleźć nastolatkę, ale też jednocześnie zmierzyć się ze swoją przeszłością.

Dwutorowa akcja nie zawsze sprawdza się w książkach lub też sam autor nie bardzo potrafi lawirować między nimi. Na szczęście Lina Bengtsdotter poradziła sobie z tym bardzo dobrze. Stworzyła też ciekawe postacie, a sam wątek jest interesujący i nie pozwala oderwać się od lektury do samego końca. Nie jest to może moim skromnym zdaniem poziom topowych szwedzkich pisarzy kryminalnych i nie uważam, by autorka była jakimś nowym objawieniem, ale zdecydowanie radzi sobie na polu literackim dobrze – zwłaszcza, że jest to jej debiut.

Czy po książkę sięgnąć warto? Naturalnie, ale bez nastawiania się na hit zwalający z nóg. Raczej trzeba podejść do książki i autorki jak do nowej twarzy szwedzkiego kryminału, którą poznać powinien każdy, kto się w gatunku lubuje i tak samo ci, którzy po takowe lektury sięgają sporadycznie. Sprawdzi się u każdego – gwarantuję.

Ewa Szczepańska