"Na początku broniła się, kłóciła, wychodziła z pokoju socjalnego i pisała pełne złości maile do szefostwa. Ale potem zrobiła to samo, co wszystkie inne koleżanki, które do czegoś doszły w tym zawodzie: ściszyła głos i przestała się uśmiechać."
Bardzo nie lubię określeń "królowa", "król" czy "gwiazda", oraz porównywania debiutujących autorów do tych już uznanych. Dlatego na opis "nowa szwedzka królowa kryminału" spojrzałam z przymrużeniem oka i po prostu go zignorowałam. Dobra książka nie potrzebuje porównań i obroni się sama. I tak właśnie się stało z "Annabelle". Autorka w bardzo plastyczny i przejmujący sposób opisała społeczność niewielkiego szwedzkiego miasteczka, z jego prywatnymi prawami i brudnymi tajemnicami. A postać głównej bohaterki - policjantki - została wykreowana tak ciekawie, że nie mogę doczekać się jej dalszych losów. Jeśli miałabym już koniecznie porównywać, to nazwałabym Charlie Lager odpowiednikiem kryminalnego doktora House'a. Zamknięta w sobie, z trudną przeszłością, ambitna i ze zrytą psychiką - antywzorzec idealnego policjanta a jednocześnie idealna bohaterka literacka.



"- Ale kiedyś, niedługo [...] zaryzykuję. Pojadę pierwszym lepszym autem, które się zatrzyma.- A jeśli żadne się nie zatrzyma?- Są jeszcze ciężarówki.- A jeśli nie zatrzyma się ciężarówka?- Nie mówiłam, że ma się zatrzymać."
Cechą szczególną powieści jest podział na kilka czasów akcji. Autorka porusza się w obrębie obecnego śledztwa dotyczącego zaginionej w małym miasteczku tytułowej Annabelle, a także powraca do dzieciństwa i młodości prowadzącej sprawę Charlie, która wychowała się w tym miejscu pod opieką kontrowersyjnej, niestabilnej matki. Jest jeszcze trzeci okres, nazywany "tego dnia", w którym dostajemy fragmenty wydarzeń z dnia zaginięcia Annabelle oraz czwarty, bliżej niesprecyzowany, zawarty w rozdziałach "tam i wtedy", opowiadający o dwóch zaprzyjaźnionych dziewczynkach i ich w pewien sposób toksycznej relacji. To przeplatanie wątków tworzy niesamowity efekt. Skrawki informacji są niczym elementy patchworku, które dopiero po połączeniu w całość ukazują finalne dzieło.

"Charlie widziała Annabelle oczyma duszy, siedzącą na krześle przy ołtarzu, otoczoną przez posiwiałe damy i pastora. Widziała ją pogrążoną w głębokiej dyskusji, widziała uśmiechy pań i podziw w ich oczach. <<Kim jesteś, Annabelle? - zastanawiała się. - Kim jesteś i dokąd poszłaś?>>"
Śledztwo toczące się w małym miasteczku, w którym społeczność tworzy hermetyczną grupę nie należy do łatwych zadań. A Charlie Lager nie jest typowym inspektorem policji. Jest uzależniona od środków psychotropowych i często sięga po procenty nie mając w tym umiaru. Dość swobodnie podchodzi do związków i często ląduje w łóżku z przypadkowymi facetami, szczególnie po alkoholu. Tę bohaterkę można na pewno określić jako skomplikowaną i niejednoznaczną. Stoi po stronie prawa ale nie waha się go łamać czy naginać, jeśli zachodzi taka potrzeba lub gdy jest jej to po prostu na rękę. Jej równoważnikiem jest partner - wyważony, dobrze sytuowany i żonaty Anders. Jednak nawet on nie ma do końca wpływu na działania i zachowania Charlie.

"- Czy myślisz o jakimś szczególnym rodzaju zła? Ktoś jej groził?Nora pokręciła głową. Po prostu świat był zły. Świat i zamieszkujący go ludzie. To wszystko."
Autorka umiejętnie prowadzi czytelnika przez śledztwo, pokazując jak czasem mało istotne elementy okazują się być kluczowymi. Odpowiednio zadane pytania, spostrzegawczość, a także zrozumienie dla lokalnych reguł okazują się nieodzowne w poszukiwaniu prawdy. A jaka jest ta prawda? Co się stało z Annabelle? Czy w jej zaginięciu brały udział osoby trzecie? A może ktoś bliski? Jakie tajemnice skrywała ta młoda dziewczyna i ile jest prawdy w plotkach? Historia opisana w książce kluczy i krąży aż do ostatnich stron pozostawiając czytelnika w niepewności.

"Przyszła jej do głowy bajka o Złotowłosej i trzech niedźwiedziach, którą opowiadała jej Betty. To niesprawiedliwe, twierdziła Charlie, że tylko rzeczy małego misia były zjadane albo niszczone. A Betty odpowiadała, że właśnie taki jest świat. Niesprawiedliwy."
"Annabelle" z jednej strony jest typowym skandynawskim kryminałem o mocno depresyjnym charakterze. Z drugiej jest też świetnie skonstruowanym kryminałem społecznym, w którym autorka opisuje specyficzne relacje między mieszkańcami miasteczka odciętego od tak zwanej większej cywilizacji. Zamknięci we własnym kręgu, związani relacjami rodzinnymi i zawodowymi, niosący brzemię grzechów rodziców. To społeczne tło w połączeniu z zagadką zaginięcia tworzy ciekawą, intrygująca i wciągającą całość. Ja zatraciłam się w lekturze i polubiłam główną bohaterkę mimo wszystkich jej wad, a może właśnie dzięki nim. Nieidealna Charlie w idealnej książce. Ja z całego serca polecam "Annabelle" i czekam na kolejne tomy spod pióra Liny Bengtsdotter.

"Na początku broniła się, kłóciła, wychodziła z pokoju socjalnego i pisała pełne złości maile do szefostwa. Ale potem zrobiła to samo, co wszystkie inne koleżanki, które do czegoś doszły w tym zawodzie: ściszyła głos i przestała się uśmiechać."
Bardzo nie lubię określeń "królowa", "król" czy "gwiazda", oraz porównywania debiutujących autorów do tych już uznanych. Dlatego na...