Kochana jest ta Barbarella, tak pięknie obnosi się ze swoimi wdziękami... I choć nie przypomina Jane Fondy, prędzej Brigitte Bardot, wcale na tym nie traci:-)

Kochana jest ta Barbarella, tak pięknie obnosi się ze swoimi wdziękami... I choć nie przypomina Jane Fondy, prędzej Brigitte Bardot, wcale na tym nie traci:-)

„Barbarella” głównie znana jest jako film science-fiction z 1968 r. z Jane Fondą w roli głównej. Jednakże wcześniej był komiksowy oryginał. Pierwsze komiksowe paski z Barbarellą zaczęły ukazywać się w 1962 r. na łamach magazynu „V Magazine”. Wówczas była to jedna z pierwszych wyemancypowanych bohaterek, która nie bały się wykorzystywać swojej seksualności, aby wybrnąć z tarapatów. W 2017 r. wydawnictwo Kurc opublikowało wydanie zbiorcze „Barbarelli”. Jak ten tytuł prezentuje się po latach?

W pierwszej połowie albumu tytułowa bohaterka rozbija się na planecie Lythion. Tam zostaje wciągnięta konflikt pomiędzy dwiema rasami. Szybko jednak Barbarella rusza w poszukiwaniu innych przygód, gdzie przyjdzie jej również uczestniczyć w kolejnych rewolucjach.

Ta część albumu ma bardzo skokową fabułę. Bohaterka podróżuje od jednego miejsca do drugiego przeżywając inną przygodę. Można przez to odczuć, że komiks był oryginalnie publikowany w odcinkach. Doceniam jednak to, że kolejne epizody wynikają z siebie i występują między nimi powiązania.

Pomysły science-fiction, jakie są tu zastosowane są bardzo charakterystyczne dla ówczesnej twórczości fantastycznej. Pojawiają się tu konflikty na tle etnicznym, społeczeństwa obcych wzorowane na ziemskim czy tyrani rządzący daną społecznością. Jeśli ktoś pamięta oryginalnego „Star Treka”, to są to mniej więcej takie klimaty. Często są to dosyć ciekawe koncepty i naprawdę byłem pod wrażaniem ile ich tu nagromadzono.

Kontrastuje to bardzo z główną bohaterką. Wychodzi ona z większości tarapatów mając więcej szczęścia niż rozumu. Jej seksualne zdolności tak naprawdę ograniczają się do zdezorientowania przeciwnika nagłym rozebraniem się, co w pewnym momencie robi się nużące.

Druga połowa albumu to „Gniew minuto jada”. Jest to już bardziej zwarta fabuła. Tutaj Barbarella jest właścicielką kosmicznego cyrku. Pod wpływem namów wynalazcy postanawia udać się do innego wszechświata, gdzie czas płynie inaczej.

Podobnie jak w pierwszej połowie tomu tutaj też elementy stereotypowego science-fiction łączą się z groteską i erotyką. Wychodzi z tego dosyć chaotyczna opowieść, w której łatwo można się pogubić, pomimo tego, iż bohaterowie mają tak naprawdę dosyć proste motywacje. Podobało mi się jednak jak zostaje tu wykorzystany motyw manipulacji czasem, chociaż całość kończy się bardzo błaho.

Mam mieszane uczucia co do warstwy graficznej. Z jednej strony wydaje mi się ona dosyć niestaranna i niezbyt szczegółowa. Z drugiej jednak podobają mi się wymyślne krajobrazy i obca fauna.

Niestety komiksowa „Barbarella” mocno się zestarzała i nie robi już takiego wrażenia jak kiedyś. Polecam głównie miłośnikom historii komiksu, którzy chcą poznać każdy klasyk. Wydaje mi się, że po latach lepiej trzyma się film z 1968 r.

„Barbarella” głównie znana jest jako film science-fiction z 1968 r. z Jane Fondą w roli głównej. Jednakże wcześniej był komiksowy oryginał. Pierwsze komiksowe paski z Barbarellą zaczęły ukazywać się w 1962 r. na łamach magazynu „V Magazine”. Wówczas była to jedna z pierwszych wyemancypowanych bohaterek, która nie bały się wykorzystywać swojej seksualności, aby wybrnąć z...

Ramotka. Źle się to zestarzało, więc polecam tylko amatorom dobrego rysunku i tym, którzy interesują się historią komiksu czy samą - dosyć znaczącą dla popkultury - bohaterką.

Ramotka. Źle się to zestarzało, więc polecam tylko amatorom dobrego rysunku i tym, którzy interesują się historią komiksu czy samą - dosyć znaczącą dla popkultury - bohaterką.

Komiksy, które wyróżniają się na tle innych i czasami są też inspiracją do kolejnych „trzeba” przeczytać. Czasami miałam wrażenie, że autor miał założenie, że ileś razu pokaże swoją bohaterkę nago i dlatego zdarzało się to bez ładu i składu tylko po to, żeby liczby tej dotrzymać. Absurdalność sytuacji przeplata się z chaotyczną fabułą, ale chyba taki właśnie był pomysł. Kreska rewelacyjna.

Komiksy, które wyróżniają się na tle innych i czasami są też inspiracją do kolejnych „trzeba” przeczytać. Czasami miałam wrażenie, że autor miał założenie, że ileś razu pokaże swoją bohaterkę nago i dlatego zdarzało się to bez ładu i składu tylko po to, żeby liczby tej dotrzymać. Absurdalność sytuacji przeplata się z chaotyczną fabułą, ale chyba taki właśnie był pomysł....

Sześć gwiazdek to niby nic wielkiego, ale i tak zachęcam do zapoznania się z tym komiksem. I wcale nie dlatego że to kamień milowy komiksu (no, może kamyk). Raczej dlatego że to obraz przeobrażeń kulturowych, a szczególnie obyczajowych Europy przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku. Bohaterka, która aby zwyciężyć przeciwnika nie sięga po blaster ani inną kosmiczną broń, tylko rozpina bluzkę i zaciąga go do łóżka dziś już nie szokuje, ale 50 lat temu, ho, ho. A to tylko jeden z elementów różniących ten komiks od innych mu współczesnych. Drugim była niczym nieskrępowana wyobraźnia autora. Świat przedstawiony jest jak wizja po halucynogennych grzybkach albo czymś mocniejszym. Nie należy szukać tu prawdopodobieństwa, realizmu, głębszego sensu czy jakiegokolwiek ładu i składu. I o to chodzi. Tylko kalejdoskop, do którego wpada bohaterka i w którym czasami ona sama nie wie co jest grane.

Sześć gwiazdek to niby nic wielkiego, ale i tak zachęcam do zapoznania się z tym komiksem. I wcale nie dlatego że to kamień milowy komiksu (no, może kamyk). Raczej dlatego że to obraz przeobrażeń kulturowych, a szczególnie obyczajowych Europy przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku. Bohaterka, która aby zwyciężyć przeciwnika nie sięga po blaster ani inną...

Barbarella, słynna bohaterka wykreowana przez Jean-Claude’a Foresta, obchodzi w tym roku 55. urodziny. Pierwsze epizody – w formie komiksowych pasków – drukowane były od 1962 roku na łamach francuskiego czasopisma „V Magazine”. Dwa lata później przygody kosmicznej podróżniczki ukazały się w formie pełnoprawnego albumu. Nad Sekwaną publikacja wywołała obyczajową burzę, produkt skończył na „cenzurowanym”: objęty zakazem reklamowania oraz sprzedaży nieletnim. W Polsce na debiut heroiny musieliśmy czekać ponad pół wieku. Pięknie wyszykowany album ukazał się staraniem Wydawnictwa Kurc dopiero we wrześniu bieżącego roku.

Krajowa edycja zawiera dwa z czterech oryginalnych tomów: Barbarellę oraz Gniew minutojada. Pierwsza część składa się w kilku luźno ze sobą powiązanych krótszych historii. Epizody spaja postać protagonistki oraz miejsce akcji – rzecz rozgrywa się na planecie Lythion.

(...) Druga cześć – Gniew minutojada – od początku ma już charakter pełnometrażowej, przemyślanej fabuły. Scenarzysta obsadza Barbarellę w nowej roli, jako właścicielkę Cyrku Delirium, który oferuje najbardziej perwersyjne i niebezpieczne atrakcje seksualne w układzie słonecznym.

(...) Fabuła obu historii nie jest ani odkrywcza, ani pasjonująca. Z dzisiejszej perspektywy moglibyśmy nawet powiedzieć, że jest tendencyjna, mętna i miejscami nużąca. Jednakże nie o ciąg spójnych wydarzeń w omawianym komiksie chodzi, a o kreację głównej bohaterki, którą Forest wzorował na ówczesnym symbolu seksapilu – Brigitte Bardot. Barbarella jest dzieckiem swoich czasów: wolna, pewna siebie, dzika i niezależna, ale nie jest wampem ani femme fatale. To w pełni świadoma swojej seksualności kobieta, która w pełni rozumie swoją władzę nad mężczyznami (i kobietami). Ma w nosie moralne reguły i wszelkie seksualne tabu.

(...) Dziewczyna bardzo chętnie nawiązuje wszelkiej maści intymne stosunki z mężczyznami, kobietami i robotami oraz nadzwyczaj często biega nago lub topless. Zdziwią się jednak ci, którzy sięgną po publikację dla samej golizny i „momentów. Pragnę podkreślić, że nie jest komiks pornograficzny....

- - -
cały tekst można czytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2017/11/07/barbarella/

Barbarella, słynna bohaterka wykreowana przez Jean-Claude’a Foresta, obchodzi w tym roku 55. urodziny. Pierwsze epizody – w formie komiksowych pasków – drukowane były od 1962 roku na łamach francuskiego czasopisma „V Magazine”. Dwa lata później przygody kosmicznej podróżniczki ukazały się w formie pełnoprawnego albumu. Nad Sekwaną publikacja wywołała obyczajową burzę,...