Monumentalne dzieło przybliżające genezę kontrwywiadu wojskowego. Autor jest wojskowym, byłym oficerem Ludowego Wojska Polskiego, doktor nauk humanistycznych w stopniu podpułkownika. Badacz ma na swoim koncie biografie komunistycznych dygnitarzy, jak generała Jaruzelskiego, Kiszczaka.

Lech Kowalski charakteryzuje bezpiekę wojskową, o cywilnej większość z nas słyszała. Nie wszyscy rozumieją, że Wojskowa Służba Wewnętrzna (WSW) to bezpieka wojskowa znacznie bardziej niebezpieczna i wpływowa.

Monografia swoim zasięgiem obejmuje lata 1957-1990, zatem od początków, aż po kres. Poznajemy kulisy bytu tego typu formacji, oraz kariery nietykalnych funkcjonariuszy, którzy do końca wiedli spokojne i dostatnie życie, nie niepokojeni przez jakieś tam prokuratury czy sądy.

Dr płk wspomina o fikcji weryfikacji i dalszym wpływie na sytuację polityczną, społeczną żyjących jeszcze aparatczyków.

Uwiera mnie knajacki styl oraz rynsztokowe słownictwo, którego jest multum. Inwektywy i epitety utrudniają odbiór nawet najwartościowszej publikacji Niestety, są dyskwalifikujące. Panu Kowalskiemu brakuje dystansu do opisywanej tematyki. Za dużo emocji, które nie powinny dotyczyć poważnej pracy naukowej.
Naukowiec winien kierować się zdrowym krytycyzmem. A autorowi tego zabrakło.

Co więcej, wiele cytatów nie posiada źródłowych odnośników. Nie sporządzono też bibliografii, przez co opracowanie wydaje się mało przejrzyste.

Z pewnością ''Krótsze ramię..." jest pozycją ważną i potrzebną, mimo wskazanych mankamentów i niedociągnięć. Zawiera sporą porcję interesujących informacji. Niemniej jednak przystępując do lektury dobrze jest posiadać minimalne rozeznanie w tej materii.

Polecam:)

Monumentalne dzieło przybliżające genezę kontrwywiadu wojskowego. Autor jest wojskowym, byłym oficerem Ludowego Wojska Polskiego, doktor nauk humanistycznych w stopniu podpułkownika. Badacz ma na swoim koncie biografie komunistycznych dygnitarzy, jak generała Jaruzelskiego, Kiszczaka.

Lech Kowalski charakteryzuje bezpiekę wojskową, o cywilnej większość z nas słyszała. Nie...

Rozgoryczony komunista rozlicza się z swoją przeszłością.
Epitety i wyzwiska dyskwalifikują książkę jako dzieło historyczne.

Rozgoryczony komunista rozlicza się z swoją przeszłością.
Epitety i wyzwiska dyskwalifikują książkę jako dzieło historyczne.

Najpierw o autorze wg Wikipedii:Lech Kowalski (ur. 19 listopada 1950 w Koszalinie) – polski historyk wojskowości, doktor nauk humanistycznych (1989),oficer polityczny Ludowego Wojska Polskiego w stopniu podpułkownika.
Ukończył szkołę oficerską (pion polityczny). Absolwent Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego (mgr 1984, na podstawie pracy „System Polski wobec polityki zagranicznej państwa w latach 1934–1939”). Doktorat w 1989.
Był członkiem PZPR od 1973 aż do rozwiązania partii. W latach 1986–1999 pracował jako adiunkt w Wojskowym Instytucie Historycznym. Tam uniemożliwiono mu habilitację i następnie - jak sam twierdzi w wyniku zakulisowych działań Wojciecha Jaruzelskiego - zwolniono z pracy.

Mimo sporej objętości, książka jest bełkotem powielonym z broszur obecnego IPN. Uparte trzymanie się nazwy ZSRS - po polsku powinno być ZSRR - Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (sowiet, sowieci to słowo rosyjskie). Wg autora, Stalin w 1943 roku był sekretarzem generalnym partii komunistycznej KPZS (sic!). KPZR (Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego) powstała w roku 1952 jako kontynuatorka Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) !!! Pogardliwa opinia na temat I Dywizji WP - rozumiem, że może dotyczyć kadry na usługach Rosjan, ale tych tysięcy szeregowych żołnierzy??? Lepiej, aby wówczas zgnili w łagrach? Razi mnie także wyzywanie przez historyka poszczególnych osób : kanalia, arcyłotr, pijaczyna. Czy poważny autor ma prawo do tak emocjonalnych określeń (choćby prawdziwych i odzwierciedlających rzeczywistość) ? Osobiste emocjonalne enuncjacje są dopuszczalne w beletrystyce, a nie pracach naukowych, do których miana ta pozycja aspiruje.
Po panu pułkowniku z naukowymi tytułami spodziewałbym się wyższych lotów, bo poprzednią książkę "Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego a Żołnierze Wyklęci. Walka z podziemiem antykomunistycznym w latach 1944-1956" przeczytałem z przyjemnością. Cóż, usiłuje się wpisać w "dobrą zmianę". Tutaj dosłowny cytat z książki: "Odtrącone dzisiaj wnuczęta bolszewickiej menażerii wypłakują się w mankiet na manifestacjach KOD". Czy to jest głos godny historyka? Raczej płacz odtrąconego działacza PZPR.
Pozycja dla pasjonatów umiejących odfiltrować prawdę od gówna!!!

Najpierw o autorze wg Wikipedii:Lech Kowalski (ur. 19 listopada 1950 w Koszalinie) – polski historyk wojskowości, doktor nauk humanistycznych (1989),oficer polityczny Ludowego Wojska Polskiego w stopniu podpułkownika.
Ukończył szkołę oficerską (pion polityczny). Absolwent Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego (mgr 1984, na podstawie pracy „System Polski...

Bardzo ciekawa, frapująca lektura - zwłaszcza, że jak to zostało zauważone - tych służb niby już nie ma, a wciąż są. A ich pogrobowcy na pewno. Temat, gdzie jest wiele białych plam, które wciąż są niewyjaśnione.
Potraktowałem tą książkę, jako swego rodzaju utwór fabularny podparty wydarzeniami historycznymi, bo trochę interesowałem się tymi tematami i autor czasami wydaje rozmijać się z prawdą - chociaż kto wie, jaka ta prawda jest?

Bardzo ciekawa, frapująca lektura - zwłaszcza, że jak to zostało zauważone - tych służb niby już nie ma, a wciąż są. A ich pogrobowcy na pewno. Temat, gdzie jest wiele białych plam, które wciąż są niewyjaśnione.
Potraktowałem tą książkę, jako swego rodzaju utwór fabularny podparty wydarzeniami historycznymi, bo trochę interesowałem się tymi tematami i autor czasami wydaje...

Interesująca pozycja i masa ciekawych informacji. Pewne rzeczy nie są zgodne z moim stanem wiedzy a pewne są praktycznie nie uwzględnione ;) Niestety jest to przypadłość ludzi piszących o wszelakich służbach a w szczególności ludzi w jakikolwiek sposób uczestniczących w tamtym życiu i tamtej epoce. W każdym razie temat - wbrew pozorom - jest nadal do opracowania. Zagadnienie cywilnych służb bezpieczeństwa w PRL-u nadal czeka na wnikliwego i odważnego badacza bo powiązania istnieją i będą istnieć co najmniej przez jedno pokolenie - przecież synowie i wnuki tych ludzi tworzyli (i nadal tworzą) "kapitalizm." To samo tyczy się wojskowych służb, które po cichu oplotły kraj siecią zależności. Za samą chęć należy się autorowi pochwała. Minusem jest oczywiście styl narracji i brak konkretnego aparatu naukowego. Styl narracji jest mocno reportażowy żeby nie napisać potoczno-popularny do bólu. Osobiście nie przeszkadza mi emocjonalny ton wypowiedzi bo tak niestety było ale kilka sformułowań jest dyskusyjnych...

Interesująca pozycja i masa ciekawych informacji. Pewne rzeczy nie są zgodne z moim stanem wiedzy a pewne są praktycznie nie uwzględnione ;) Niestety jest to przypadłość ludzi piszących o wszelakich służbach a w szczególności ludzi w jakikolwiek sposób uczestniczących w tamtym życiu i tamtej epoce. W każdym razie temat - wbrew pozorom - jest nadal do opracowania....

Długo zastanawiałem się nad zamówieniem tej książki. Z jednej strony tematyka, która od lat mnie interesuje, z drugiej osoba autora. Zawsze mam bardzo ostrożny stosunek do "nawróconych". I tak jest w przypadku książek L.Kowalskiego. Ironicznie, co rusz nazywa apologetów okresu minionego "towarzyszami" zapominając (?),że sam był "towarzyszem" do samego końca.
Książka zawiera mnóstwo bardzo interesujących faktów, ale są rzeczy, które w moich oczach dyskredytują pracę jako historyczną. Język. Historyk nie powinien dawać upustu własnym emocjom i powstrzymać się od zwrotów typu "chodząca niewinność", "arcyłotry" czy "bandzior wysokiej klasy". Nawet jeśli te zwroty w pełni odpowiadają prawdzie.
Poza tym przy zbyt wielu cytatach nie jest podane ich źródło.

A co najważniejsze, w książce brakuje dwóch rzeczy, które są nieodzowne w pracy aspirującej do miana historycznej - brak wyodrębnionej bibliografii oraz brak indeksu nazwisk.

To na pewno nie jest książka dla każdego. Trzeba mieć już sporą wiedzę, nim zasiądzie się do lektury. A jeżeli już ktoś to zrobi, warto aby zachował ostrożność.

Długo zastanawiałem się nad zamówieniem tej książki. Z jednej strony tematyka, która od lat mnie interesuje, z drugiej osoba autora. Zawsze mam bardzo ostrożny stosunek do "nawróconych". I tak jest w przypadku książek L.Kowalskiego. Ironicznie, co rusz nazywa apologetów okresu minionego "towarzyszami" zapominając (?),że sam był "towarzyszem" do samego końca.
Książka...