Kapryski. Małe, nikomu nie przynoszące szkody przyzwyczajenia. Małe przyjemności.
Cud, miód, malina.
Kilka kobiet: zwyczajna gospodyni, dwie przyjaciółki, dentystka piosenkarka, aktorka, a wśród nich profesor (i jego kaprysik).
Zacznę od profesora - reportaż "Dowód". Poważna figura, rektor AGH w Krakowie, Ryszard Tadeusiewicz, mądra głowa i jego wielka miłość. Inaczej nie można tego nazwać. Nie zdradzając treści, przytoczę fragment - słodki - zamiast komentarza:
"Zastanawiamy się, czy mięso polać jeszcze oliwą z oliwek, czy już nie.
- Kiedyś włożyłam oliwę do lodówki... - wyznaje pani profesorowa.
- To przestępstwo wobec oliwy - mądrzę się (red. Szczygieł)
- No właśnie. W lodówce robi się mętna i nieprzystępna.
- Małgosiu, nie mętna, ale zemulgowana - uściśla profesor.
- No może i nawet zemulgowana - zgadza się żona i tak sobie siedzimy, czekamy i uściślamy".
A teraz pierwszy felieton - mistrzostwo. Janina Turek zapisuje (proszę sobie doczytać co i jak). Co za kobieta, zwykłość i przeciętność, a jednak - CO ZA KOBIETA! A może to redaktor Szczygieł, tak potrafił pokazać tę historie, że nabrała takiej barwy, gdzie moje uczucia się wznosiły. Nie czułam bezsensowności działania, raczej smutek, trochę współczucia.
W felietonach to kobiety są na pierwszym planie, zawsze opisane ciepło, bez nadęcia, męskiej perspektywy. To wielki plus dla Szczygła.

Kapryski. Małe, nikomu nie przynoszące szkody przyzwyczajenia. Małe przyjemności.
Cud, miód, malina.
Kilka kobiet: zwyczajna gospodyni, dwie przyjaciółki, dentystka piosenkarka, aktorka, a wśród nich profesor (i jego kaprysik).
Zacznę od profesora - reportaż "Dowód". Poważna figura, rektor AGH w Krakowie, Ryszard Tadeusiewicz, mądra głowa i jego wielka miłość. Inaczej...