Czasami mam wrażenie, czytając kryminały naszych sąsiadów z północy, że wymyślanie fabuł ociekających krwią, gdzie trup ściele się gęsto a ofiarami wszelkiej maści dewiantów są dzieci jest ich "sportem narodowym". Brutalna przemoc wobec nieletnich, hektolitry krwi, zmasakrowane ciała z wnętrznościami wywleczonymi na zewnątrz... Zaczynam czuć przesyt taką estetyką bo coraz częściej spycha ona na drugi plan samą akcję i rozwiązanie zagadki.

"Dziewczyna bez skóry" to książka która (niestety) potwierdza moją tezę bo sam tytuł już powoduje ciarki a w trakcie lektury co strona taplamy się we krwi kolejnych ofiar.
Łudziłam się że jednak w tym świecie pełnym zła i zbrodni wykreowanego przez Madsa Peder Nordbo wciągnie mnie intryga i ciekawie wykreowani bohaterowie jednak tak się nie stało bo autor poszedł utartym schematem. Mamy bohatera dziennikarza po traumatycznych przejściach (żona, będąca w zaawansowanej ciąży zginęła w wypadku samochodowym) który przenosi się z Danii na Grenlandię by tam leczyć rany. Prowadzone przez niego śledztwo dziennikarskie naprowadza go na starą, nierozwiązaną sprawę gdzie ofiarami byli mężczyźni podejrzewani o molestowanie swoich córek. Zabójca mordował ich w brutalny sposób i skórował nożem do patroszenia fok.
Po latach dochodzi do zbrodni która ma podobny modus operandi. Matthew zaczyna drążyć temat. Jego działania powodują lawinę zdarzeń która dotyka lokalny establishment który stara się wyeliminować dziennikarza. Pomaga mu młoda Grenlandka z więzienną przeszłością do złudzenia przypominająca Lisbeth Salander z sagi "Millenium".

Autorowi, dla którego ta książka jest debiutem, wybaczyłabym brak oryginalności jednak braku logiki i płynności akcji wybaczyć nie jestem w stanie. Wielokrotnie łapałam się na tym iż nie wiem dlaczego niektóre wydarzenia następują po sobie. Tak jakby autor urywał swoją opowieść i w następnym rozdziale przechodził już do dalszej akcji nie siląc się na wyjaśnienia co do niej doprowadziło. Bardzo mi to przeszkadzało i ostatecznie zaważyło na niskiej ocenie tej książki.

"Dziewczynę bez skóry" ratuje tylko lokalny koloryt bo tak naprawdę to Grenlandia: jej krajobrazy, zwyczaje, mieszkańcy są jedynym plusem tej lektury. Nie polecam.

Czasami mam wrażenie, czytając kryminały naszych sąsiadów z północy, że wymyślanie fabuł ociekających krwią, gdzie trup ściele się gęsto a ofiarami wszelkiej maści dewiantów są dzieci jest ich "sportem narodowym". Brutalna przemoc wobec nieletnich, hektolitry krwi, zmasakrowane ciała z wnętrznościami wywleczonymi na zewnątrz... Zaczynam czuć przesyt taką estetyką bo coraz...