Drugi tom przeczytałam z większym zainteresowaniem, choć były fragmenty, które mnie irytowały. Po zastanowieniu stwierdzam, ze jest to dobrze napisana powieść o toksycznych, uzależniających związkach, manipulacjach, których się nie rozumie, kiedy się samemu ich nie doświadczyło. Toksycznej przyjaźni, toksycznych małżeństwach. Czytając denerwowałam się
na bohaterów, próbowałam im „podpowiadać”, zerwij te znajomość, wyjedź, usamodzielnij się, choć wiem, że to inne środowisko, inne realia, i jeszcze nieco inne czasy. A życie jakby płynie wolniej
i powolniejsze są decyzje.
Pomimo tych moich niezadowoleń z postawy bohaterów, którzy mimo wszystkich niesprzyjających okoliczności szukają swojego nowego miejsca na nowe życie. Główna bohaterka Elena mimo braku wsparcia walczy o lepsze jutro. Pełna kompleksów, z brakiem wiary że jest zdolną
i piękną kobietą dąży do celu próbując odciąć się od korzeni, z powodu czego ma wyrzuty sumienia. Za tę walkę ją podziwiam.
Mimo irytacji w trakcie czytania czekam na następny tom.

Drugi tom przeczytałam z większym zainteresowaniem, choć były fragmenty, które mnie irytowały. Po zastanowieniu stwierdzam, ze jest to dobrze napisana powieść o toksycznych, uzależniających związkach, manipulacjach, których się nie rozumie, kiedy się samemu ich nie doświadczyło. Toksycznej przyjaźni, toksycznych małżeństwach. Czytając denerwowałam się
na bohaterów,...