Widać tu pewien pomysł na fabułę, ale realizacja wyszła bardzo banalnie. Potwornie drętwe dialogi. Scenariusz nie ma płynności, często nie wiadomo co tak naprawdę się dzieje. Średniowieczne realia przedstawione infantylnie (Wit idzie na wizytę do króla i bije się bez powodu z wartownikami). Religijne wątki też są wciskane za często i schematycznie. Niewiele wnoszą do opowieści. Po prostu źle się to czyta, nawet jeżeli to miał być komiks dla młodego odbiorcy.

Tak naprawdę nie dowiedziałem się o Stwoszu zbyt wiele, kluczowe wydarzenia przedstawione są szczątkowo w stylu "poszedł, pogadał, wrócił". Zmarnowana okazja, by pokazać sylwetkę bardzo ciekawego artysty.

Graficznie – powiedzmy, że jest poprawnie, ale nierówno. Niektóre plansze bardzo fajne, inne słabe. Kreska stylizowana na gotycką całkiem dobrze się sprawdza. Choć nie rozumiem czemu tak często postaci są narysowane bez proporcji (za duże głowy). Bardzo brzydko dobrane liternictwo (po co aż dwa kroje gotyku?). Szpetna numeracja stron i komputerowo doklejane dymki.

Szkoda, że solidne akademickie wydawnictwo dało się wpuścić w takie maliny.

Widać tu pewien pomysł na fabułę, ale realizacja wyszła bardzo banalnie. Potwornie drętwe dialogi. Scenariusz nie ma płynności, często nie wiadomo co tak naprawdę się dzieje. Średniowieczne realia przedstawione infantylnie (Wit idzie na wizytę do króla i bije się bez powodu z wartownikami). Religijne wątki też są wciskane za często i schematycznie. Niewiele wnoszą do...

To nie komiks, to średniowieczny moralitet, w którym pokazano zmagania człowieka w drodze do zbawienia lub potępienia. Do tego narysowany jakby ręką samego mistrza Wita. I jeszcze czcionka gotycka, kiedy w tekst opowieści wplecione są cytaty z innych dzieł. I to dzieł nie byle jakich, bo z Dantego, Zbigniewa Herberta, Leonarda Cohena, czy Gałczyńskiego. A co najważniejsze słowa dobrze komponują się z tym dziełem „heroikomiksowym”. Dla mnie jest to dzieło w każdym calu spójne i pełne, zasługujące na uwagę dla każdego miłośnika wieków średnich (aż w oczy razi to określenie, gdy patrzy się na bogactwo oraz spuściznę tej historycznej epoki).

To nie komiks, to średniowieczny moralitet, w którym pokazano zmagania człowieka w drodze do zbawienia lub potępienia. Do tego narysowany jakby ręką samego mistrza Wita. I jeszcze czcionka gotycka, kiedy w tekst opowieści wplecione są cytaty z innych dzieł. I to dzieł nie byle jakich, bo z Dantego, Zbigniewa Herberta, Leonarda Cohena, czy Gałczyńskiego. A co najważniejsze...

Universitas to krakowskie wydawnictwo specjalizujące się w wydawaniu książek naukowych i popularnonaukowych. Nic więc dziwnego, że historia jednego z najlepszych niemieckich rzeźbiarzy pracujących w Polsce, ukazała się właśnie nakładem tego wydawnictwa. To jednak nie wszystko, ponieważ nie jest to kolejna biografia, która ukazuje życie mistrza. Wydawnictwo wychodzi bowiem na przeciw młodym ludziom i prezentuje historię Wita Stwosza za pomocą powieści graficznej.

Twórcami tej historii są dwaj współcześni autorzy, którzy w rewelacyjny sposób portretują genialnego rzeźbiarza. Bogusław Michalec to poeta i twórca książek dla dzieci. Paweł Kołodziejski jest zaś autorem ilustracji do powieści graficznej Apokalipsa św. Jana. Ilustrował m.in książki o duchowości mnichów iroszkockich (Modlitwa Celtów, Krzyż Celtów) oraz album O Polskich świętych dzieciom.

Komiks ten nie jest typową biografią krakowskiego twórcy. Autorzy prezentując wydarzenia z jego życia, pragną ukazać pewne uniwersalne prawdy. Portretują zarazem człowieka, który zdolny jest do wielkich duchowych uniesień, ale jest także miłośnikiem dóbr doczesnych. Przeciwności te są bardzo mocno zaakcentowane i generują swoisty dysonans w ukazaniu życia Stwosza.

Mocną stroną tej historii jest oprawa graficzna. Całość ukazana jest biało-czarnych barwach, co z jednej strony nadaje wyrazistości, a z drugiej wprowadza swojego rodzaju mrok, niczym z teatrzyku cieni. Obrazki wyglądają niczym z kościelnych płaskorzeźb, co też nadaje im momentami przerażających rysów twarzy. Całość charakteryzuje się również sporym dynamizmem, co sprawia, że losy Stwosza śledzimy z zapartym tchem, co jak na historię rzeźbiarza, można uznać z niezły wyczyn.

Szata graficzna tej historii jest naprawdę rewelacyjna, ale całość nabiera jeszcze wyrazistszego wydźwięku za sprawą świetnych dialogów. Przykładem może być rozmowa Stwosza z Kopernikiem, ułożona w formie prostej, ale zabawnej gry słownej. Więcej jest jednak elementów mrocznych, które w połączeniu z czasami, w których rozgrywa się akcja, sprawiają, że historia ta wzbudza wewnętrzny lęk. Przykładem może być sen Wita, w którym widzi on piekło. Wyraziste obrazy demonów w różnych formach. Obraz celnie trafi do wyobraźni czytelnika, choć tak naprawdę przekaz ten ma za zadanie ukazanie wewnętrznego rozdarcia i walkę z jego własnymi demonami.

Wit Stwosz. Między Blaskiem a Cieniem jest dynamiczną i świetnie opowiedzianą historią człowieka, który ciężka pracą wdarł się na szczyty sławy, ale również upadł na samo dno. Jest to opowieść uniwersalna, która dotyczy krakowskiego twórcy, ale może być również opowieścią dotyczącą prawie każdego człowieka, którego duchowe wnętrze wystawione zostaje na pokusy świata. Polecam.

http://www.mechaniczna-kulturacja.pl/2017/09/wit-stwosz-miedzy-blaskiem-cieniem.html

Universitas to krakowskie wydawnictwo specjalizujące się w wydawaniu książek naukowych i popularnonaukowych. Nic więc dziwnego, że historia jednego z najlepszych niemieckich rzeźbiarzy pracujących w Polsce, ukazała się właśnie nakładem tego wydawnictwa. To jednak nie wszystko, ponieważ nie jest to kolejna biografia, która ukazuje życie mistrza. Wydawnictwo wychodzi bowiem...