Na lotnisku panował gwar. Niezliczona ilość ludzi to przychodziła, to odchodziła znikając w głębi samolotów. Gdzieś pośród tego rozgardiaszu siedziała samotnie kobieta o ciemnych włosach z równie ciemnymi okularami. Nikt tak naprawdę nie wiedział kim jest ta tajemnicza postać. Samolot do Nowego Jorku własnie został zapowiedziany. Kobieta ruszyła powolnym krokiem ku swemu losowi. I tylko nielicznym udało by się zauważyć moment, kiedy tajemnicza dama ściągnęła czarną peruke dając wolność burzy blond włosów.

O Marilyn Monroe napisano i powiedziano już wiele. Nigdy wcześniej nie miałem okazji poznać bliżej biografii tej legendarnej już aktorki, więc gdy pojawiła się sposobność, by choć coś na jej temat poznać nie zawahałem się ani na chwile. Z dzieła tego spłynął na mnie obraz kobiety wrażliwej, pełnej ambicji, marzeń i starającej się przezwyciężyć swoje lęki. Elizabeth Winder nadała Marilyn ludzkich odczuć. Z pasją stworzyła coś wyjątkowego, odtworzyła rok życia aktorki z jej pobytu w Nowym Jorku, gdzie za wszelką cenę pragnęła udowodnić swój talent. Każdy rozdział z panną Monroe był dla mnie szczegółowym zapiskiem jej każdej przeżytej chwili i intymności, co w biografii jest nieuniknione. Autorka zapewniła mi możliwość nad wyraz pięknej podróży po tym wielkim mieście i w równie pięknym towarzystwie. Marilyn została tu ukazana jako osoba pełna empatii, doskonale znająca swoją wartość i starająca raz na zawsze zerwać ze swoim wizerunkiem głupiutkiej blondynki.

Z wyczuciem i subtelnością, Elizabeth Winder przedstawiła druga połowę lat pięćdziesiątych. Tło całej historii w połączeniu z życiem aktorki dało imponujący rezultat, sprawiło, że przez całą książkę z ogromnym zaciekawieniem przewracałem kolejne strony. Jedyne co mi przeszkadzało to momentami zbyt duża idealizacja głównej bohaterki. Odnosiłem wrażenie, że czasem na siłę autorka wykonywała ten manewr. Oczywiście fakt ten nie podważa ogólnego opisu życia, rozterek i walki o lepszy byt rzeczonej już Marilyn. Summa summarum otrzymałem książkę pełną wielkich nadziei, tych spełnionych i tych mniej, walki o godność i marzenia. I tyko szkoda niezmiernie, że ludzki los napisał tak tragiczny koniec tej wspaniałej opowieści. Pozostaje widok pięknej blondynki, uśmiechającej się szczerze. Czuć radość i spełnienie.

Na lotnisku panował gwar. Niezliczona ilość ludzi to przychodziła, to odchodziła znikając w głębi samolotów. Gdzieś pośród tego rozgardiaszu siedziała samotnie kobieta o ciemnych włosach z równie ciemnymi okularami. Nikt tak naprawdę nie wiedział kim jest ta tajemnicza postać. Samolot do Nowego Jorku własnie został zapowiedziany. Kobieta ruszyła powolnym krokiem ku swemu...