Za dnia pięknością, w nocy zaś szkaradą... Czy jakoś tak.

Bo Eliza rzeczywiście ma dwie role - w domu i poza nim. W szkole jest nieśmiałą i niezbyt lubianą dziewczyną, uważaną za dziwaka, chowającą się w szerokich bluzach. W domu za to chwyta ołówek i tablet graficzny i tworzy najpopularniejszy na świecie komiks "Morze Potworne", surfuje po forach i sprzedaje własne gadżety. Z tym, że nikt nie jest w stanie połączyć tożsamości tych dwóch osób.

Chciałam sięgnąć po tę książkę, gdy tylko zobaczyłam ją na zagranicznym booktubie i bookstagramie. Wyczuwałam coś a'la Fangirl, a takie powieści są bardzo "moje" i często zżywam się z bohaterami, jak nigdy. Wiedziałam, że "Eliza i jej potwory" musi mi się spodobać.

Ale mam tu problem.

Zaczynając od drobnostek:
- może nie mam w tym temacie wystarczającej wiedzy, ale nie wydaje mi się, że nie można tworzyć taki komiks, sprzedawać mnóstwo gadżetów - a więc i mieć założoną działalność - i nadal żyć w ukryciu. I nadal nie wydało się, kim jesteś. No jakoś te umowy trzeba było podpisać.

Druga sprawa jest taka, że przez większość książki po prostu się nudziłam. Tematyka pewnie trafi do osób, które siedzą w fandomie i które też coś tworzą, ale pierwsza połowa powieści to tylko tematyka rysunku, rodzajów linii, tabletów graficznych i rękawiczek antymazowych, do urozmaicenia dodając relacje pisarz-rysownik-administratorzy fanpage. Nie mam nic do tego, ciekawie było, ale przestaje być, jeśli nic więcej się nie dzieje.

Dopiero w drugiej połowie powieści zaczęło robić się ciekawiej, pojawiły się dramy i poważniejsza tematyka. Wkradły się nawet aspekty prywatności w internecie, poszukiwania zrozumienia, przyjaźni czy rodziny. Przedstawione tu hobby możemy także zamienić na każde inne, któremu się poświęcamy i odnieść te prawdy do siebie. I rzeczywiście tematyka w pewnym momencie przestała być taka lekka, a skupiła się na poważnych sprawach - doceniam, bo za nią podniosę ocenę, ale całkowicie gryzie mi się to z rozpoczęciem historii.

Jeżeli jednak ktoś obserwuje mnie na instagramie (http://instagram.com/wybrednamaruda) i zagląda na instastory, to widział mnóstwo cytatów, które tam wrzucałam. Właśnie z tej powieści. Bo momentami Eliza była mną. Bardzo mną. To ja. Poszczególne akapity całkowicie opisywały moje życie. To z lekka przerażające i może trochę smutne. A i radosne, że nie jestem sama w tym przykrym żywocie. Ta więź!

Więc, kurczę, bez szału. Bez większego szału. Myślałam, że będę zachwycona, a męczyłam ją niemal 2 tygodnie. Fajnie, że poczułam więź z bohaterką, fajnie, że na koniec autorka rzuciła morałem, ale to za mało, bym mogła zachwalać ten tytuł na prawo i lewo.

PS. Ale powstały też fajne strony internetowe. Właśnie z komiksem tworzonym przez Elizę. I z książką, o której jest tam mowa. Ale to zajrzycie, jak przeczytacie ;)

Za dnia pięknością, w nocy zaś szkaradą... Czy jakoś tak.

Bo Eliza rzeczywiście ma dwie role - w domu i poza nim. W szkole jest nieśmiałą i niezbyt lubianą dziewczyną, uważaną za dziwaka, chowającą się w szerokich bluzach. W domu za to chwyta ołówek i tablet graficzny i tworzy najpopularniejszy na świecie komiks "Morze Potworne", surfuje po forach i sprzedaje własne...