Prehistoryczna błahostka bez pomysłu i bez większego wdzięku, próbująca - dość nieudanie zresztą - grać na patriotyczną nutę, napisana ewidentnie w roku 1920, gdy bolszewicka nawała albo wciąż obmywała brzegi Warszawy, albo już była spychana na wschód. Bohaterem nowelki jest Walerek Gardziel, syn drobnego żydowskiego kupca, ku utrapieniu ojca zakochany w próżnej baletnicy, Kloci. Cała "fabuła" to najpierw wybronienie Walerka przed wojskiem, na co jego ojciec traci fortunę, a potem jego zgłoszenie się na ochotnika - szczerze powiedziawszy chyba ze wstydu przed kolegami, bo innych motywacji raczej próżno tu szukać. Ostatnie dwadzieścia stron to sielanka na froncie, zakończona zupełnie bezsensownym heroicznym czynem Walerka. Do kompletu dochodzi autorskie utyskiwanie na przesadnie drobiazgowe pilnowanie przez policję godzin pracy zakładów - jak ktoś ma otwarty zakład czy sklep dłużej niż 8 godzin pod rząd, dostaje mandat. Nawet ten, kto szyje mundury dla armii. Innymi słowy - lektura zadowoli chyba tylko tych, którzy zawzięcie ryją w temacie wojny 1920 roku. Dla pozostałych - wykopalisko niegodne tknięcia kijem.

PS. Tytuł wziął się z liczenia sekund podczas ćwiczebnego rzutu granatem.

Prehistoryczna błahostka bez pomysłu i bez większego wdzięku, próbująca - dość nieudanie zresztą - grać na patriotyczną nutę, napisana ewidentnie w roku 1920, gdy bolszewicka nawała albo wciąż obmywała brzegi Warszawy, albo już była spychana na wschód. Bohaterem nowelki jest Walerek Gardziel, syn drobnego żydowskiego kupca, ku utrapieniu ojca zakochany w próżnej baletnicy,...