Ciekawa baśń o pięciu ziarnach grochu w jednej łupinie. Gdy po raz pierwszy były wstanie dostrzec coś więcej niż samą łupinę to każdy z nich wylądował w innym miejscu. Piąty groszek, ten najsłabszy, trafił na deskę i otoczony mchem zaczął wypuszczać korzenie. W domku obok mieszkała również kobieta z chorowitą córeczką, sama matka nie wierzyła że jej dziecko wyzdrowieje, jednak oglądanie rozrastającej się rośliny sprawiało jej szczęście. Jak mówią ostatnie słowa bajki: „Żadne ziarnko się nie zmarnowało, gdyż nic się nie marnuje na tym świecie, każde przyniosło komuś choć mały pożytek”.

Ciekawa baśń o pięciu ziarnach grochu w jednej łupinie. Gdy po raz pierwszy były wstanie dostrzec coś więcej niż samą łupinę to każdy z nich wylądował w innym miejscu. Piąty groszek, ten najsłabszy, trafił na deskę i otoczony mchem zaczął wypuszczać korzenie. W domku obok mieszkała również kobieta z chorowitą córeczką, sama matka nie wierzyła że jej dziecko wyzdrowieje,...

Na sam koniec, po wszystkich dwudziestu ośmiu baśniach, bajkach i anegdotach, trafia nam się tekst dwudziesty dziewiąty, mały jak ziarenko groszku, kilku zaledwie stronicowy, ale jakże dobrze i pięknie wszystko razem spinający!

Bohaterami bajki są groszki w szeregu ustawione w łupinie. Obserwują one świat (a jedyne co widzą to kolory, światło i ciemność) i dojrzewają, nie mogąc się doczekać, cóż tam spotkają, gdy w końcu będą mogły wydostać się na zewnątrz. W końcu strączek zostaje zerwany przez chłopca, a niecierpliwe groszki użyte jako amunicja w zabawie. Tak więc każdy wystrzelony zostaje w innym kierunku i na różną odległość leci. Każdy z nich także przynosi pewną dobroć (chociażby sobie samemu),jak mówią ostatnie słowa bajki: „Żadne ziarnko się nie zmarnowało, gdyż nic się nie marnuje na tym świecie, każde przyniosło komuś choć mały pożytek”. Największy jednak owoc przynosi to ziarno, które pada najbliżej, w miejsce niepozorne, między drewniane klapki na poddaszu pobliskiego domu.

Mieszka tam pewna ciężko pracująca kobieta, opiekująca się swoją chorą córką. Opiekuje się nią, nie wierzy jednak, że tej uda się wyzdrowieć – nic na to nie wskazuje. Wszystko zmienia się gdy tuż za oknem, zaczynają się zielenić listki, które wypuściło owe najbiedniejsze ziarenko. Roślina rośnie i przybiera na sile, dziecko razem z nią. Rodzą się dobre owoce.

Na koniec zostają i dźwięczą te raz już przyzwane słowa: „nic się nie marnuje na tym świecie”, tak więc rozbrzmiewa w mojej głowie Andersen echem cokolwiek pozytywnym i jasnym, choć nieraz zdarzało mu się uderzać w barwy ponure i ciężkie. Warto było odbyć tę podróż.



Autopromocja:
kotfranz.blogspot.com/
facebook.com/archiwumkotafranza

Na sam koniec, po wszystkich dwudziestu ośmiu baśniach, bajkach i anegdotach, trafia nam się tekst dwudziesty dziewiąty, mały jak ziarenko groszku, kilku zaledwie stronicowy, ale jakże dobrze i pięknie wszystko razem spinający!

Bohaterami bajki są groszki w szeregu ustawione w łupinie. Obserwują one świat (a jedyne co widzą to kolory, światło i ciemność) i dojrzewają, nie...

https://www.youtube.com/watch?v=JgVqdo8Avy0&index=7&list=PLMA2HX65HEta1RVyWt4Uuh47cYGvfT45v

https://www.youtube.com/watch?v=JgVqdo8Avy0&index=7&list=PLMA2HX65HEta1RVyWt4Uuh47cYGvfT45v

Cudna mądra baśń....,,nic się nie marnuje na tym świecie”.Słowa warte zapamiętania.

Cudna mądra baśń....,,nic się nie marnuje na tym świecie”.Słowa warte zapamiętania.

Uwielbiam u Andersena, ze tworzy historię z "niczego", pięknie objaśnia świat.

Uwielbiam u Andersena, ze tworzy historię z "niczego", pięknie objaśnia świat.

Na pierwszy rzut oka od razu widać inspiracje biblią oraz religią chrześcijańską. Trochę sztampowe i mało zaskakujące jak na Andersa, ale jak zwykle z morałem.

Na pierwszy rzut oka od razu widać inspiracje biblią oraz religią chrześcijańską. Trochę sztampowe i mało zaskakujące jak na Andersa, ale jak zwykle z morałem.