“Ból do symfonia. Pieśń o rozmaitej intesywności i mnóstwie, mnóstwie różnych nut. Nauczyłam się na nich grać. Nie byłam już bezradną ofiarą pośród morza cierpienia, tylko szalonym genialnym kompozytorem, który układa muzykę z własnego życia." FLORA DANE OFIARĄ: Flora Dane była więziona przez 472 dni. Ocalała, jednak nie potrafi odnaleźć się z powrotem w świecie wśród żywych. Po tym wszystkim przekonała się ile potrafi znieść człowiek. 472 dni. Jak zapomnieć? Jak żyć ze świadomością, że stała się potworem? FLORA DANE WARIATKĄ? Policja wraz z D.D Warren na czele, zostaje wezwana na miejsce zdarzenia, gdzie znajduje trupa i kobietę nagą ze skrępowanymi rękami. Okazuje się, że to nikt inny jak Flora Dane, która przyznała się do zabójstwa w celu samoobrony. To nie jest pierwsza taka sytuacja Flory, kobieta od czasu uwolnienia zadarła już z trzema podejrzanymi o porwania. Czy Flora Dane zwariowała, wystawiając się na łatwy cel porywaczy? Co ma z tym wszystkim wspólnego agent FBI, wezwany przez Florę na miejsce przestępstwa? Czy Flora mogłaby pomóc policji odnaleźć młodą studentkę, której zaginięcie wstrząsnęło całym Bostonem? „Widziałam rzeczy, których widzieć nie chciałam. Wiedziałam rzeczy, których wiedzieć nie chciałam. I po raz pierwszy zrozumiałam co to znaczy być ofiarą. Tego się nie da odwrócić. Nie da się cofnąć wymazać, odwołać. Te rzeczy, które się wydarzyły, są tobą, a ty jesteś nimi”. To książka, która zawiera wiele mądrości życiowych. Jednak ciężko mi się ją czytało. Na początku nie możesz przestać współczuć Florze, to przez co przeszła było piekłem. Jednak im dłużej zagłębiałam się w tę zaskakującą powieść, to tym bardziej nie przestawałam oceniać Flory. Wiem jak to brzmi, nie przeżyłam tego co ona, to nie powinnam. Ale jednak. Każdy ma jakiś swój słaby punkt, nawet ocalona, kobieta, która myśli, że już więcej cierpienia nie może znieść. 472 dni potrafią odmienić na zawsze. Autorka opisała relacje między ofiarą a porywaczem , syndrom sztokholmski. Mechanizm obronny jest różny, każdy człowiek prawdopodobnie by inaczej zareagował. Fabuła jest nafaszerowana zaskakującymi zwrotami akcji, poprzeplatana ze wspomnieniami Flory. To historia Flory, jej refleksji w odnajdywaniu dawnej siebie, dziewczyny, która bawiła się z lisami na farmie, dziewczyny, która miała marzenia i nie przestawała walczyć, by przetrwać. Kobieta zamknięta w drewnianej trumnie, kobieta, która już nigdy nie wróci. „Jacob Ness chciał mieć posłuszną towarzyszkę.. Więc złamał mnie fizycznie, emocjonalnie, psychicznie. A gdy byłam już niczym, zaledwie surową, bezradną bryłą ludzkiej gliny, ukształtował mnie w taki sposób jak chciał. Stał się moim światłem, centrum wszystkiego, moją gwiazdą przewodnią”.