„Dziewczyna, która wróciła” jest kolejna powieścią Susan Lewis – kobiety o ciekawym życiorysie. Autorka pisała scenariusze filmowe do hollywodzkich produkcji, czym otworzyła furtkę przyjaźniom z Jennifer Aniston, Georgem Clooney’em czy Nicolasem Cagem. Po siedmiu latach zrezygnowała z tych przywilejów, decydując się na pisanie powieści, których na dzień dzisiejszy jest około czterdzieści. Zważywszy na to, iż „Dziewczyna, która wróciła” jest w czołówce najlepszych książek, które przeczytałam w tym roku, muszę przyznać, że była to całkiem dobra decyzja.

Jules i Kian Bright są małżeństwem, któremu dosłownie trafiła się wygrana na loterii umożliwiająca spełnienie marzenia – wykupienie i prowadzenie pubu w niewielkiej nadmorskiej miejscowości. Szczęśliwy traf nie pomaga im jednak w rozwiązaniu innego problemu, z którym borykają się od kilku lat, jakim jest zajście w ciążę. Kiedy parze w końcu rodzi się córeczka nie jest dziwne, iż stała się ona oczkiem w głowie rodziców. Daisy z każdym rokiem swojego życia staje się coraz bardziej lubiana ze względu na inicjatywy, których się podejmuje. Dziewczynka angażuje się i sama inicjuje akcje charytatywne, zakłada koło filmowe dla rówieśników, z którego nikogo nie odrzuca, nawet jeżeli okazuje się nie wykazywać talentu w tej dziedzinie. Daisy łączy dzieci z różnych warstw społecznych, w każdym doszukując się dobra, przez co nie da się jej nie lubić. Nie jest więc niczym dziwnym, że wszystkich mieszkańców stawia do działania wiadomość o porwaniu dziewczynki.

Przeciwieństwem pogodnego dziecka jest Amelia Quentin, dziewczyna z bogatej rodziny, która postanawia, że Daisy zostanie jej przyjaciółką. Amelię charakteryzuje osobowość dyssocjalna, co krótko mówiąc powodujące niezdolność do prawidłowego funkcjonowania osoby w społeczeństwie. Nie ma co ukrywać, że to ona jest tytułową dziewczyną, która skutecznie zaburzy życie rodziny Bright. Amelię poznajemy jeszcze przed Brightami, na samym początku książki od opisu wydarzenia z jej dzieciństwa, które przyprawia o dreszcze.

„Dziewczyna, która wróciła” przedstawia rozbudowany portret psychologiczny matki porwanej Daisy. Poznajemy Jules szczęśliwą, gdy realizowała się jako żona, matka i właścicielka pubu, rozbitą emocjonalnie przez porwanie córki oraz w czasie, kiedy osoba odpowiedzialna za cierpienie dziewczynki przedwcześnie zostaje zwolniona z więzienia. Obserwujemy nie tylko matkę, ale też zżytą ze sobą społeczność miasteczka, patrząc, jak wpływają na nich owe wydarzenia.

Zdecydowanie nie jest to pozycja lekka. Nie dość, że sama tematyka jest ciężka, to bohaterowie zostali wykreowani w taki sposób, że nie można ich problemów traktować obojętnie. Całokształt emocji towarzyszących lekturze tej pozycji tylko potwierdza słuszność zmiany ścieżki zawodowej Susan Lewis. „Dziewczyna, która wróciła” kwalifikuje się do książek angażujących czytelnika, których historię pochłania się w jeden dzień, ale pozostających w pamięci na długi czas.

Katarzyna Muszyńska