To była moja pierwsza książka Pilipiuka, przypomniałem sobie o niej i postanowiłem uzupełnić recenzję. No cóż, z dzisiejszą datą, bo recenzję piszę dzisiaj.
Dałem tej książce 10 gwiazdeczek. Czy dlatego, że zidiociałem na stare lata, stałem się infantylny?
Może.
Wypada jednak tę ocenę uzasadnić.
Otóż każda książka musi być oceniana jako zła lub dobra w swojej klasie.
A co to za książka?
Może wytłumaczę to następująco, bardzo pokrętnie.
Otóż istnieją różne poziomy stanu rozśmieszenia człowieka.
Gdy ktoś powie coś zabawnego - uśmiechasz się, Twoja twarz się rozjaśnia.
Gdy usłyszysz naprawdę dobry żart, osiągniesz poziom drugi - zaśmiejesz się głośno, bo już nie potrafisz tego przyjąć w sposób milczący.
Może się zdarzyć, że oglądając jakąś naprawdę dobrą komedię, osiągniesz następny poziom rozśmieszenia i w połowie filmu poczujesz wyraźny ból przepony, zaczynasz czuć dyskomfort.
Może się też zdarzyć w twoim życiu coś tak szalenie zabawnego, że osiągniesz kolejny poziom rozśmieszenia: tarzasz się ze śmiechu po podłodze, nie w przenośni, ale naprawdę. Wyjesz, płaczesz, piszczysz, ryczysz jak bawół, rechoczesz, dusisz się.
Istnieje także następny poziom. Kiedyś na discovery zadano naukowe pytanie, czy stan zagrożenia życia jest większy z powodu skrajnej depresji, czy skrajnego rozśmieszenia. Podobno prawidłowa odpowiedź jest, że w stanie skrajnego rozśmieszenia. I to jest następny poziom. Robisz nie tylko to, co opisałem na poprzednim poziomie rozśmieszenia: już nie wystarczy tarzanie się po podłodze, wycie, ryczenie, duszenie się, ból przepony, tak cierpisz ze śmiechu, że twoje serce grozi zawałem, a żołądek odmawia posłuszeństwa... wymioty, drgawki...
Czy to ostatni poziom?
Nie.
Następny poziom, to czytanie tej książki.
Uważam za swoje największe osiągnięcie życiowe, że udało mi się ją jednak przeczytać i nie umrzeć ze śmiechu, tym bardziej że jest czytana przez znakomitego lektora, w formie audiobooka.
Ostrzegam wszystkich, że czytanie tej książki, a zwłaszcza wysłuchiwanie audiobooka jest niebezpieczne dla życia. Nie żartuję. Osoby o słabym sercu, dotknięte astmą, zaburzeniami układu nerwowego mogą umrzeć ze śmiechu.

To była moja pierwsza książka Pilipiuka, przypomniałem sobie o niej i postanowiłem uzupełnić recenzję. No cóż, z dzisiejszą datą, bo recenzję piszę dzisiaj.
Dałem tej książce 10 gwiazdeczek. Czy dlatego, że zidiociałem na stare lata, stałem się infantylny?
Może.
Wypada jednak tę ocenę uzasadnić.
Otóż każda książka musi być oceniana jako zła lub dobra w swojej klasie.
A co...