Dobrze napisana zła książka.
Nie jest to (jak można by sądzić z większości opinii o "Rzeczozmęczeniu") kolejny poradnik minimalisty - autor ma ambicje daleko większe i szerokim gestem rysuje wizję ekonomii nowego typu i ukształtowanego przez nią nowego społeczeństwa.
Jego główna teza, że materializm (rozumiany jako kształtująca gospodarkę postawa konsumencka) zostanie wkrótce wyparty przez "eksperientalizm" (czyli poszukiwanie doświadczeń), wydaje się jednak co najmniej naiwna. Przede wszystkim dlatego, że oparta jest na fałszywych założeniach i pomija zbyt wiele kształtujących ludzką świadomość czynników. Uderza w niej poza tym widoczne lekceważenie rzeczywistego podziału dóbr w świecie: w skali globalnej opisywany przez Wallmana problem nadmiaru współistnieje z problemem wręcz przeciwnym: permanentnego braku. I choć autor co rusz podkreśla, że tytułowe rzeczozmęczenie dotyczy społeczeństw rozwiniętych i zamożnych, jednak swoje prognozy formułuje tak, jakby miały być zasadą uniwersalną. Jego wiara, że już wkrótce do grupy społeczeństw dotkniętych klęską nadmiaru dołączą kolejne, wydaje się opierać na pobożnych życzeniach. Równie naiwnie zakłada on, że procesy przemian wynikających z bogacenia będą przebiegać w sposób niezakłócony i nie bierze pod uwagę potencjalnych konfliktów, kryzysów gospodarczych, czy narastającej fali migracyjnej, już teraz istotnie zmieniającej oblicze państw zachodnich.
Najlepsze w książce są te fragmenty, w których Wallman ogranicza się do obszaru swojej praktyki zawodowej: jego opisy mechanizmów powstawania trendów i zależności czynników psychologicznych, społecznych i ekonomicznych są bardzo ciekawe, chwilami wręcz fascynujące. Niestety zbudowana na tym fundamencie teoria jest nacechowana arogancją, pasującą bardziej do ideologa pragnącego nadawać kierunek zmianom, niż do badacza ich dynamiki.
Projektowany przez Wallmana przyszły świat przypomina wielki plac zabaw, na którym jedyne co się liczy, to żeby było fajnie i stymulująco. Zarówno w samym opisie zjawiska rzeczozmęczenia jak i w jego prognozach społecznych brakuje jakichkolwiek odniesień do wartości wyższych, nie pojawiają się kwestie odpowiedzialności, obowiązku, czy nie daj Boże poświęcenia. Quasi-religijną funkcję spełnia ekologia i utopijna wizja wzajemnego miłowania w myśl zasady "make experience, not war". Intelektualne ubóstwo tego projektu jest kolejnym dowodem wyjałowienia współczesnej kultury, której częścią i w jakimś zakresie współtwórcą jest badacz trendów, James Wallman.

Dobrze napisana zła książka.
Nie jest to (jak można by sądzić z większości opinii o "Rzeczozmęczeniu") kolejny poradnik minimalisty - autor ma ambicje daleko większe i szerokim gestem rysuje wizję ekonomii nowego typu i ukształtowanego przez nią nowego społeczeństwa.
Jego główna teza, że materializm (rozumiany jako kształtująca gospodarkę postawa konsumencka) zostanie...