"Ten album nie jest ułożony spójnie, chronologicznie. Ma być chaosem i ma chaos tego świata opisać. A przez to opisać chaos panujący w głowie człowieka, który dwadzieścia sześć lat podgląda świat przez soczewkę obiektywu aparatu fotograficznego."

Dwa tysiące osiemnasty rok rozpoczęłam od naprawdę niezwykłej i wartościowej pozycji. Pomyśleć, że ten album trafił w moje ręce przez zwykły przypadek. Niewiarygodne, że byłam tak blisko niezapoznania się z nim. Teraz, po przeczytaniu wersji elektronicznej, wiem że będę musiała zdobyć egzemplarz papierowy. Nie widzę nawet innej opcji.

"Fotografie, które nie zmieniły świata" to zbiór zdjęć znanego w Polsce fotoreportera wojennego Krzysztofa Millera, który całkiem niedawno, niespodziewanie odszedł z tego świata. Poszczególne zdjęcia uzupełnione są o krótsze bądź dłuższe komentarze autora. To dzięki nim czytelnik może zapoznać się z intrygującymi historiami powstania wybranych fotografii. Zobaczycie między innymi zniszczony afgański Kabul, w którym ludzie próbują normalnie funkcjonować oraz małe, strasznie wychudzone afrykańskie dzieci. Nie pozbędziecie się tak łatwo tych wszystkich emocji, jakie wywołają w Was te ludzkie historie. Będziecie zniesmaczeni, zszokowani a jednocześnie zaintrygowani.

To pozycja prawdziwa a przez to wstrząsająca, brutalna, przerażająca. To pozycja otwierająca oczy na zło tego świata. Dzięki tej książce poznajemy ciężką pracę korespondentów wojennych. Pracę, która z jednej strony jest taka jak każda inna, a z drugiej jest tak specyficzna, że nie potrafimy znaleźć słów, aby ją opisać. To zarazem wyzwanie, ale i wielka pasja, która potrafi zniszczyć człowieka od wewnątrz. Osiada ona bowiem na ludzkiej psychice jak wojenny pył na obiektywie aparatu. To niejako pozycja o przekraczaniu własnych granic i walce z samym sobą. Przecież raz zobaczonych rzeczy nie da się tak łatwo wymazać z pamięci. Choćby nie wiem jak bardzo chciało się to zrobić.

"Ten album nie jest ułożony spójnie, chronologicznie. Ma być chaosem i ma chaos tego świata opisać. A przez to opisać chaos panujący w głowie człowieka, który dwadzieścia sześć lat podgląda świat przez soczewkę obiektywu aparatu fotograficznego."

Dwa tysiące osiemnasty rok rozpoczęłam od naprawdę niezwykłej i wartościowej pozycji. Pomyśleć, że ten album trafił w moje ręce...