Ojej, jak ciężko mi coś napisać o „Łowcy snów" i to z różnych powodów. Wielokrotnie powtarzałam już, że na pewno nie jestem miłośniczką horrorów ani żadnych fantastycznych stworów, z drugiej zaś strony ile razy zacznę czytać jakąś książkę Kinga często dochodzę do takiego momentu, ze jest mi trudno odłożyć ją na półkę, czy gdziekolwiek indziej. W „Łowcy snów" mamy do czynienia z istotami z kosmosu, scenami i sytuacjami z najgorszych sennych koszmarów, a jednak coś mnie w tej książce ciągnęło i czytałam, czytałam, aż doszłam do ostatniej strony. Co prawda, po rzeczywiście udanym początku był moment gdzieś bliżej środka książki, że akcja zaczęła mi się dłużyć i nudzić, ale to minęło bardzo szybko i druga połowa powieści zrobiła się równie ciekawa jak początek. Oczywiście kilka opisanych scen było dość obrzydliwych, jednak i tak można pochwalić Kinga za umiar w „Łowcy snów", bo bardzo często pomijał opisy dążąc do meritum sprawy, co wyszło książce na korzyść. Co więc mnie urzekło w tej powieści, że oceniam ją na dobrą mimo koszmarnych bohaterów? Ano właśnie, King ma niesamowitą umiejętność rysowania ludzkich charakterów, postaci przed naszymi oczami stają jak żywe z całym arsenałem cech, zarówno wad jak i zalet, wprost czuje się emocje towarzyszące kolejnym bohaterom. Poza tym autor świetnie przedstawia miejsca ważne dla wydarzeń i postaci. A przede wszystkim rewelacyjna narracja. W mojej książce było co prawda kilka potknięć typu: stanął na lewej nodze, żeby oszczędzić lewą nogę, ale to raczej wina wydawcy. Porównując „Stukostrachy" z „Łowcą snów"- i tu i tu mamy kosmitów- „Łowcy…" stanowczo odsuwają na dalszy plan tych pierwszych.

Moim zdaniem najlepsze sceny wyszły spod pióra pana Kinga kiedy pisał o zwykłych codziennych sprawach pięciu chłopców czy potem dorosłych mężczyzn. Gdyby tego dotyczyła tematyka jego powieści żadna ocena nie wypadłaby poniżej oceny rewelacja. A tak raz lepiej a raz gorzej, tym razem na szczęście dobrze.

Ojej, jak ciężko mi coś napisać o „Łowcy snów" i to z różnych powodów. Wielokrotnie powtarzałam już, że na pewno nie jestem miłośniczką horrorów ani żadnych fantastycznych stworów, z drugiej zaś strony ile razy zacznę czytać jakąś książkę Kinga często dochodzę do takiego momentu, ze jest mi trudno odłożyć ją na półkę, czy gdziekolwiek indziej. W „Łowcy snów" mamy do...