Kilkanaście lat temu odbywałam regularne wyprawy do Świata Dysku. Świat ten (w kształcie dysku, żeby nie było wątpliwości) opiera się na grzbietach czterech słoni stojących na skorupie olbrzymiego żółwia, który wytrwale płynie przez wszechświat. To miejsce niesamowite, pełne niezwykłości – bliskie nam, choć wynaturzone. Niewątpliwie Terry Pratchett był jednym z pisarzy, po którym można się było spodziewać wszystkiego, a nawet jeszcze więcej. To "jeszcze więcej" może być na przykład opowieścią o kupkach – żartobliwą, z przymrużeniem oka, ale ważną i wartościową. Dziś opowiem Wam o Świecie kupek – historii, która rozbraja.

Młody Geoffrey przyjeżdża do Babci z wizytą. Dzieci znudzone szybko znajdują sobie coś do roboty, a wrodzona ciekawość często pcha je w stronę dziwnych pomysłów. Chłopiec postanawia kolekcjonować kupki wszystkich żyjących w Świecie Dysku zwierzątek, by finalnie otworzyć Wielkie Muzeum Kupek i, być może, coś na tym kiedyś zarobić. Geoffrey jest przekonany o tym, że ludzie będą odwiedzać to miejsce, by podziwiać zgromadzone przez niego eksponaty. Co więcej, dostaje porządne wsparcie od dorosłych, którzy zachęcają go do poszukiwań – pomagają spełniać te dziecięce marzenia.

Chłopiec poznaje ludzi, którzy na co dzień obcują z tym "surowcem", poznaje znaczenie kupki w życiu człowieka, zwierzątek, ale również możliwości jej wykorzystania w pirotechnice, medycynie, zabawie! czy biznesie, po prostu. Moi Drodzy, na fekaliach można zarobić i musicie wiedzieć, że to całkiem opłacalny i niezwykle ważny dla ludzkości biznes, choć może do najprzyjemniejszych nie należy.

Na czym ten świat stoi?
Na rynku książki znajdziecie mnóstwo publikacji, które poruszają tematykę wydalania. Nic w tym dziwnego, bowiem dzieci są po prostu ciekawe świata, który je otacza, ale też zainteresowane funkcjami swojego ciała. Poza tym kupka to temat rzeka, który można ruszyć (można i kijem) z wielu stron, a i tak zawsze sporo zostanie do dodania. Oczywiście kolejne tematy do rozmów rodzą się w trakcie lektury i wierzcie mi – dzieci są uważniejszymi obserwatorami rzeczywistości, niż nam, dorosłym, się wydaje. Zawsze zaskakują.

Powrót do Świata Dysku uważam za udany. Tym razem ruszyłam na wyprawę w towarzystwie córki, która chyba podeszła do motywu przewodniego z większą powagą niż ja. Historia o kupkach – tak, to naprawdę jest opowieść o fekaliach (standardowych, egzotycznych, pospolitych i wyjątkowych) – działała na nas dwojako: mnie bawiła (prawie do łez), u Ewy uruchomiła strumień pytań: Jak? Po co? Dlaczego? – każda sytuacja wymagała rozłożenia na czynniki pierwsze i muszę przyznać, że to były naprawdę poważne rozmowy (o rolnictwie, ludzkim ciele, znaczeniu pieniądza, pomyśle na biznes, ludzkiej pracy i szacunku). Nie spodziewałam się takie odbioru tej historii!

"Świat kupek" to historia przezabawna – opowieść panny Felicity (wziętej autorki literatury dziecięcej w Świecie Dysku) uzupełniona została o przypisy do treści, które wywołują salwy śmiechu, ale też wyjaśniają to i owo. Bajka jest spójna, doskonale skomponowana, przemyślana i... naprawdę trudno to przyznać, ale czytałam o tych wszystkich kupkach z ogromną przyjemnością, a wielkie poszukiwania kolejnych eksponatów okazało się wciągające. Serio, byłam ciekawa, jak skończy się ta opowieść.

Książkę trzeba, bo nie można inaczej, traktować z przymrużeniem oka. Przedstawiona w niej opowieść est tak absurdalna, że naprawdę trudno podejść do niej na poważnie, choć – jak zaznaczyłam – niesie wartościowe treści. Historia uzbrojona została w adekwatne do treści ilustracje. Kiedy tak się im przyglądam, dochodzę do wniosku, że trzeba mieć naprawdę spore poczucie humoru, by zilustrować tę opowieść.

Jeśli macie ochotę na powrót do Świata Dysku lub po prostu chcecie podsunąć dzieciom opowieść o rzeczy ludzkiej – warto o tym rozmawiać! – "Świat kupek" z pewnością przypadnie Wam do gustu, a przy okazji pozwoli wyrwać się na jakiś czas do miejsca, w którym temat tabu to przeżytek.

Kilkanaście lat temu odbywałam regularne wyprawy do Świata Dysku. Świat ten (w kształcie dysku, żeby nie było wątpliwości) opiera się na grzbietach czterech słoni stojących na skorupie olbrzymiego żółwia, który wytrwale płynie przez wszechświat. To miejsce niesamowite, pełne niezwykłości – bliskie nam, choć wynaturzone. Niewątpliwie Terry Pratchett był jednym z pisarzy, po...