Druga część wojny o pierścień. W tym tomie fabuła koncentruje się na rosnącym zagrożeniu ze strony Isengardu i spektakularnym upadku Sarumana oraz dalszej podróży Froda do Mordoru wraz z niespodziewanym przewodnikiem ( niespodziewany dla tych co nie czytali książki i nie oglądali filmu). Jeśli chodzi o przygody Froda to historia robi się bardziej mroczna, Tolkien w świetny sposób przedstawił emocje hobbitów, coraz większe zniechęcenie i poczucie niemożliwości wykonania podjetego się zadania.

Pozycja obowiązkowa dla każdego kto lubi fantastykę, myślę, że od Władcy Pierścieni należy zacząć poznawanie tego gatunku literackiego.

Druga część wojny o pierścień. W tym tomie fabuła koncentruje się na rosnącym zagrożeniu ze strony Isengardu i spektakularnym upadku Sarumana oraz dalszej podróży Froda do Mordoru wraz z niespodziewanym przewodnikiem ( niespodziewany dla tych co nie czytali książki i nie oglądali filmu). Jeśli chodzi o przygody Froda to historia robi się bardziej mroczna, Tolkien w świetny...

J. R. R. Tolkien – Władca Pierścieni (1954-1955) (9.7)

J. R. R. Tolkien – Władca Pierścieni (1954-1955) (9.7)

Nie tak dobra, jak Tom I. Zaletą jest opis momentu podróży przez Mordor Froda i Sama z Gollumem, czasem nużące, ale przeważnie oddające samotność, strach, ale i determinację w dążeniu do celu oraz pokorę przed tym, co nas przerasta.

Nie tak dobra, jak Tom I. Zaletą jest opis momentu podróży przez Mordor Froda i Sama z Gollumem, czasem nużące, ale przeważnie oddające samotność, strach, ale i determinację w dążeniu do celu oraz pokorę przed tym, co nas przerasta.

Znaczenie lepsza od poprzedniczki. Nie bardzo wiadomo co to mądrego napisać, bo to kanon.
To napiszę może coś głupiego.
Tolkien dalej lubi katować czytelnika opisami nic nie znaczącymi dla fabuły - dla mnie to przekreśla możliwość uznania tego tworu za arcydzieło. To oczywiście przy założeniu, że książka jest dla czytelnika. Jak wiemy, Tolkien pisał tyleż dla samego świata przedstawionego i tworzenia mitologii co dla czytelnika, więc trzeba mieć to na uwadze. I tutaj trzeba już przyznać, że właśnie świat przedstawiony arcydziełem już jest (razem z całą otoczką, stworzonymi fikcyjnymi językami itd.).
Całość jest też napisana bardzo górnolotnym językiem (albo po prostu archaicznym),czego nie spotkamy już we współczesnej fantasy, więc ciekawie się to czyta, bo pięknie potrafi pisać autor.
Uważam też, że Tolkien miał jakiś problem z balansem. Bitwa o Helmowy Jar opisana jest w 5 zdaniach, a jaskinie za tą twierdzą Gimlii opisuje Legolasowi przez 5 stron. Quo vadis, mistrzu?

Jest też kilka śmiesznych momentów: strażnik prosi Aragorna z ferajną przed wizytą u króla o zdanie broni, a Ci mu przez dwie strony tłumaczą, co to za miecz i kto go wykuł i że nie, nie dadzą. Wyobraźcie sobie teraz podobny nietakt: wchodzicie do klubu i odmawiacie zdania kurtki do szatni, tłumacząc przez godzinę szatniarzowi kto ją uszył i kto to jej w przeszłości nie nosił. Dawaj fanty i spadaj bucu.

I tym miejscu jeszcze raz jak i przy Drużynie Pierścienia: ukłony dla mistrza Petera Jacksona i wszystkich, którzy brali udział przy tworzeniu trylogii filmowej Władcy Pierścieni, bo zaiste wyciągnął co najlepsze z tej powieści, pominął co najgorsze, a przy tym z szacunkiem odniósł się do pierwowzoru, możliwie jak najlepiej przy trudnej sztuce przenoszenia słowa pisanego na obraz srebrnego ekranu. Wielkiej dokonał on sztuki i nie zapomnę mu tego nigdy!


Ocena:
Świat jako kanon fantasy - 10/10
Odbiór książki w oderwaniu od powyższego - 7/10

Znaczenie lepsza od poprzedniczki. Nie bardzo wiadomo co to mądrego napisać, bo to kanon.
To napiszę może coś głupiego.
Tolkien dalej lubi katować czytelnika opisami nic nie znaczącymi dla fabuły - dla mnie to przekreśla możliwość uznania tego tworu za arcydzieło. To oczywiście przy założeniu, że książka jest dla czytelnika. Jak wiemy, Tolkien pisał tyleż dla samego świata...

Bardzo duuużo opisów świata przebywających w nim postaci. Obowiązkowy tytuł dla fanów fantasy.

Bardzo duuużo opisów świata przebywających w nim postaci. Obowiązkowy tytuł dla fanów fantasy.

Delikatnie lepiej niż w pierwszym tomie. Dynamika zyskuje przez podział wątków na dwie księgi. Faramir, powrót Gandalfa, historia Entów, bitwa o Helm's Deep - ulubione fragmenty!
Przygoda z napięciem i morałem, czego chcieć więcej? 🧙‍♂️

Delikatnie lepiej niż w pierwszym tomie. Dynamika zyskuje przez podział wątków na dwie księgi. Faramir, powrót Gandalfa, historia Entów, bitwa o Helm's Deep - ulubione fragmenty!
Przygoda z napięciem i morałem, czego chcieć więcej? 🧙‍♂️

Rewelacja. Prawdziwa przygoda, którą co jakiś czas warto przejść jeszcze raz.

Rewelacja. Prawdziwa przygoda, którą co jakiś czas warto przejść jeszcze raz.

Drugi tom Władcy Pierścieni jest niewiele lepszy od poprzedniego, jak również o wiele krótszy. Moim zdaniem jest lepiej wykonany niż Bractwo dzięki podziałowi na dwie księgi śledzące dwie grupy postaci, a nie jak w poprzedniej, tylko jedną grupę, do której w zależności od rozdziału dochodzą nowe postaci lub odchodzą.

Osobiście czytałem teraz poprawioną wersję Łozińskiego i o ile nie mam zarzutów do tłumaczenia nazw, to w książce wydawnictwo popełniło błąd podczas korekty. Otóż jak wielu wie, niegdyś pan Łoziński popełnił wiele tłumaczeń, które były kontrowersyjne lub niezgodne z wolą Tolkiena i w tej wersji zostały wyeliminowane. Niestety, ostał się jeden błąd. Otóż w Bractwie Shire nazywa się Shire, a tutaj nazywa się Włości. Dodam, że oba tomy są z tego samego roku, więc to błąd ze strony redakcji, że przegapiono tę gafę.

Jednakże prócz tego wydanie jest bardzo przyzwoite i pod wieloma względami lepsze od Skibniewskiej, przynajmniej moim zdaniem. Co prawda nie jestem fanem wszystkich tłumaczeń, ale jest to poniekąd spowodowane obcowaniem z filmami i tłumaczeniem wspomnianej tłumaczki. Ostatecznie Dwie Wieże oceniam podobnie jak Bractwo, czyli jako dzieło 8/10, lecz uważam je za lepsze do czytania niż pierwszy tom. Wciąż jednak mam wrażenie, że niektóre wątki są niepotrzebnie rozciągnięte, podczas gdy inne opisane zbyt skrótowo, lecz tutaj może być to spowodowane moim gustem i w niczym nie odejmuje to tej książce.

Drugi tom Władcy Pierścieni jest niewiele lepszy od poprzedniego, jak również o wiele krótszy. Moim zdaniem jest lepiej wykonany niż Bractwo dzięki podziałowi na dwie księgi śledzące dwie grupy postaci, a nie jak w poprzedniej, tylko jedną grupę, do której w zależności od rozdziału dochodzą nowe postaci lub odchodzą.

Osobiście czytałem teraz poprawioną wersję Łozińskiego i...

Przepiękna książka, przenosząca w inny świat.

Przepiękna książka, przenosząca w inny świat.

Kontynuacja rewelacyjnej "Drużyny Pierścienia" , absolutny klasyk, wręcz ponadczasowy. Polecam!

Kontynuacja rewelacyjnej "Drużyny Pierścienia" , absolutny klasyk, wręcz ponadczasowy. Polecam!