„Każesz mi się uśmiechać, nawet gdy czuję smak krwi,
A ból, który mi zadajesz, nazywasz znakiem miłości.
Twój zimny głos wśród cieni.
Tu nie ma nic, tylko ból i cierpienie”.

Naomi Demir uciekła z domu. Znaleziono ją, walczy o życie. Inni mówią, że u niej to normalne, przecież to nie pierwszy raz, kiedy ta dziewczyna uciekła, ale jej przyjaciele są przekonani, że za tym kryje się coś więcej.
Red, zmaga się z matką alkoholiczką i ojcem, którego wiecznie nie ma. Rose, dziewczyna na pozór bardzo śmiała, ale skrywa jakiś sekret z przeszłości. Leo, nie mogący uwolnić się od swojego starszego brata, który chce go wciągnąć w brudne, uliczne porachunki.
Cała trójka wraz z Naomi tworzą zespół o nazwie Mirror, Mirror. Są przyjaciółmi, którzy zdaje się, że wiedzą o sobie wszystko. No właśnie, na pewno wszystko?

„Od radości do rozpaczy w ciągu ułamka sekundy. Znowu widzę jej twarz i zastanawiam się jak to możliwe odzyskać kogoś i w tej samej chwili stracić”.

Byłam pełna obaw co do tej książki. Po pierwsze, to debiut literacki Cary, a po drugie, obawiałam się, że moja sympatia do Cary może zaważyć na szczerej ocenie.
Na szczęście nie muszę szukać zalet Mirror Mirror, bo już po pierwszo-przeczytanych stronach, powieść bardzo mnie wciągnęła.
Cara Delevingne i Rowan Coleman bardzo mocno zarysowały postacie z książki.
Red, postać, której poznajemy myśli. Wiemy jak się czuję, przeżywamy wszystkie smutki i żale.
Leo, z początku wydawał mi się strasznie zarozumiały, ale im dłużej się go poznawało, tym bardziej wyraźniejsze widoczne dla mnie były powody jego zachowań.
Rose, dziewucha, która ma takie wysokie ego, jak niejeden drapacz chmur. Nie polubiłam jej, gardziłam i tak, przyznaję, oceniałam.
Naomi, najbardziej zagadkowa. Z początku była opisana jako zwykły nerd z wianuszkiem dręczycielów, ale im dłużej jej przyjaciele odkrywają prawdę o swojej przyjaciółce, tym bardziej zdają sobie sprawę z kłamstw jakimi ich karmiła.

Koło tej książki nie można przejść obojętnie. Porusza poważne tematy, i nie tylko te dorastania. Nie wiem czemu MIRROR MIRROR jest adresowana zdaniem PR-owców do młodych, moim zdaniem każdy powinien się z nią zapoznać. To nie jest tylko thriller z zagadkami dla bandy gówniarzy, to powieść o dojrzewaniu, szukaniu samego siebie, problemów tak różnorodnymi, że każdy może się z nimi chociaż po części zidentyfikować. Wszyscy kiedyś byliśmy dziećmi, dojrzewaliśmy…jak już to się nie stało, to czeka wasze dzieci. Ta książka pomoże bardziej zrozumieć świat, z jakim się stykasz na co dzień.
Jestem pełna podziwu dla tej młodej utalentowanej osoby, jaką jest Cara. Nie mogę uwierzyć, że to jej debiut. Mam nadzieję, że jeszcze coś napisze, skoro MIRROR MIRROR tak świetnie się zaprezentował.
Mocna, brutalna, bez cenzury.

Czy Naomi chciała popełnić samobójstwo?
Dlaczego przed zniknięciem, stała się zupełnie inną osobą?
Co ma z tym wszystkim wspólnego samobójstwo z przed kilku lat, które popełniła dziewczyna uczęszczająca do tej samej szkoły?
Czy przyjaźń bez Naomi przetrwa?

„Przywykliśmy do tego, że nasza przyjaźń w co najmniej pięćdziesięciu procentach dzieje się w necie. Tak bardzo się do tego przyzwyczailiśmy, że czasem zapominamy o żywym bijącym sercu po drugiej stronie awatara.”

„Każesz mi się uśmiechać, nawet gdy czuję smak krwi,
A ból, który mi zadajesz, nazywasz znakiem miłości.
Twój zimny głos wśród cieni.
Tu nie ma nic, tylko ból i cierpienie”.

Naomi Demir uciekła z domu. Znaleziono ją, walczy o życie. Inni mówią, że u niej to normalne, przecież to nie pierwszy raz, kiedy ta dziewczyna uciekła, ale jej przyjaciele są przekonani, że za tym...