powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym .treść w stylu d.steel

powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym .treść w stylu d.steel

Zdecydowanie wątek kryminalny jest kwestią poboczną. Pierwsze spotkanie z autorką książki ... i pomimo tego, że religijne fragmenty, a także sposób ich przedstawienia nie były czymś dla mnie zachwycającym (w większości przypadków po prostu sprawiały, że omijałam dwa wersy dalej, gdyż sposób w jaki autorka je przedstawiła wydawał mi się mocno nierzeczywisty 'cienie i bestie' ) książka wciągnęła mnie fabułą. Może trochę przewidywalna, ale przyjemna w czytaniu. Na tyle mnie zaciekawiła, że poznam pozostałe książki autorki.

Zdecydowanie wątek kryminalny jest kwestią poboczną. Pierwsze spotkanie z autorką książki ... i pomimo tego, że religijne fragmenty, a także sposób ich przedstawienia nie były czymś dla mnie zachwycającym (w większości przypadków po prostu sprawiały, że omijałam dwa wersy dalej, gdyż sposób w jaki autorka je przedstawiła wydawał mi się mocno nierzeczywisty 'cienie i...

Wątek obyczajowy przeważa, ale powieść jest bardzo interesująca, szybko się czyta i naprawdę wciąga. Polecam!

Wątek obyczajowy przeważa, ale powieść jest bardzo interesująca, szybko się czyta i naprawdę wciąga. Polecam!

Nie mogę odmówić Spindler kreowania ciekawych postaci i wciągającej fabuły. Z tym tytułem jednak miałam nie lada problem od samego początku do końca. Nie podszedł mi, chociaż czułam się zaangażowana...

Nie mogę odmówić Spindler kreowania ciekawych postaci i wciągającej fabuły. Z tym tytułem jednak miałam nie lada problem od samego początku do końca. Nie podszedł mi, chociaż czułam się zaangażowana...

Obyczajówka z wątkiem kryminalnym. Widoczne zapędy moralizatorskie: Hope (ang. Nadzieja) jest bigotką i wszędzie widzi Zło, a szczególnie w swojej córce Glorii (ang. Chwała); nie przeszkadza jej to w czynieniu zła wobec innych w życiu codziennym.

Obyczajówka z wątkiem kryminalnym. Widoczne zapędy moralizatorskie: Hope (ang. Nadzieja) jest bigotką i wszędzie widzi Zło, a szczególnie w swojej córce Glorii (ang. Chwała); nie przeszkadza jej to w czynieniu zła wobec innych w życiu codziennym.

Przy lekturze jakiej książki było wam ostatnio po prostu dobrze?

Bo ja miałam takie uczucia przy "Zakazany owoc" 🍎

Przy czytaniu książek ważne dla mnie jest, aby były wciągające. I niniejszy tytuł spełnił moje życzenie. 500 stron, a minęło nie wiadomo kiedy. Co więcej, musiałam powstrzymywać się z czytaniem, aby przedłużyć sobie tę przyjemność.

*
No dobrze, ale co to za lektura? Po pierwsze, to nie erotyk, bo ten tytuł może przywodzić takie skojarzenia. Według mnie to powieść obyczajowa, lecz z taką występującą niekiedy iskrą erotyzmu. Ale również z dozą napięcia i niepokojącego klimatu czającego się pomiędzy stronami. Momentami też z połączeniem wątku sensacyjnego. Ale głównie jest to książka o pewnej rodzinie, o tajemnicach i mroku, o miłości i samotności, i próbie uwolnienia się od jarzma grzechu. Ale również o... gryzę się w palce, aby więcej nie napisać, byście to wy mogli odkrywać tę historię, a z drugiej strony powiedziałabym wam więcej! Ale wystarczy i dlatego też ostrzegam przed czytaniem opisu tej pozycji, bo albo zdradza za dużo, albo kieruje na inne tory.

*
Natomiast wspomnę jeszcze o swoich odczuciach. Nie znałam wcześniej autorki, ale po tej lekturze chcę uzupełnić braki i zaopatrzyć się w inne jej pozycje. Uwiodła mnie bowiem umiejętnością stworzenia powieści, która od początku do końca trzyma w ciekawości, która emanuje doświadczeniem pisarskim i umiejętnością logicznych powiązań. Powieść wyróżnia się też wielowarstwowością, dzięki czemu nie jest jednotematyczna ani prostolinijna, a także złożonymi i barwnymi bohaterami, którzy mają zestaw różnorodnych cech.

To wszystko sprawia, że pozycja zdobyła moje serce 🤗

---
PS. Sięgnęłam po tę pozycję "w ciemno" i patrząc na opinię to był dobry traf, bo nie nastawiałam się na nic, a już tym bardziej nie na kryminał, do którego została zakwalifikowana tutaj na LC. Proponuję do niej podejść głównie jak do literatury obyczajowej :)

Przy lekturze jakiej książki było wam ostatnio po prostu dobrze?

Bo ja miałam takie uczucia przy "Zakazany owoc" 🍎

Przy czytaniu książek ważne dla mnie jest, aby były wciągające. I niniejszy tytuł spełnił moje życzenie. 500 stron, a minęło nie wiadomo kiedy. Co więcej, musiałam powstrzymywać się z czytaniem, aby przedłużyć sobie tę przyjemność.

*
No dobrze, ale co to za...

Ciężko jest mi tę książkę za coś lubić. Miał być kryminał, thriller a jest w zasadzie obyczajówka z wątkami miłosnymi. Bohaterowie dość płascy, a ich działania i reakcje w rozmowach często nielogiczne i niezrozumiałe. Poza tym od mniej więcej połowy książki wiadomo, jak się ona skończy, Gloria i Santos będą razem żyli długo i szczęśliwie. Miałam nadzieję, że wątek Liz jednak mnie miłe zaskoczy i zakończenie będzie inne, ale się rozczarowałam. Poza tym Santos i Liz bardzo często przechodzą od nienawiści do ciepłych uczuć w stosunki do Glorii i o ile w przypadku Santosa jest to jeszcze do kupienia, to ciężko mi uwierzyć, że Liz przez ponad 10 lat nienawidziła Glorię, potem straciła Santosa ze względu na Glorię i wystarczyło, że ta przyjdzie i powie „przepraszam” i nagle stanie się dla Liz „Glo”.
Jedynym dobrym wątkiem była dla mnie historia Lily i jej relacji z otoczeniem, zwłaszcza z córką Hope, wszystko było logicznie powiązane i trzymało się całości. Niestety to jedyna rzecz, jaka podobała mi się w tej książce :(.

Ciężko jest mi tę książkę za coś lubić. Miał być kryminał, thriller a jest w zasadzie obyczajówka z wątkami miłosnymi. Bohaterowie dość płascy, a ich działania i reakcje w rozmowach często nielogiczne i niezrozumiałe. Poza tym od mniej więcej połowy książki wiadomo, jak się ona skończy, Gloria i Santos będą razem żyli długo i szczęśliwie. Miałam nadzieję, że wątek Liz...

miłe czytadło na zimowy wieczór

miłe czytadło na zimowy wieczór

Jak na kryminały, do których przywykłam - zabrakło mi zbudowania większego napięcia.
Mimo kryminalnego wątku - zalatuje obyczajówką.
Mimo to, czyta się z zaciekawieniem, choć nie ukrywam, że spodziewałam się większego „wow”.

Jak na kryminały, do których przywykłam - zabrakło mi zbudowania większego napięcia.
Mimo kryminalnego wątku - zalatuje obyczajówką.
Mimo to, czyta się z zaciekawieniem, choć nie ukrywam, że spodziewałam się większego „wow”.

Jedna z kilku autorek powieści sensacyjnych i thillerów, którą lubię. Książki tej autorki czyta się jednym tchem, zakończenie zawsze zaskakuje, a bohaterzy są ciekawi.

Jedna z kilku autorek powieści sensacyjnych i thillerów, którą lubię. Książki tej autorki czyta się jednym tchem, zakończenie zawsze zaskakuje, a bohaterzy są ciekawi.