Dwie pierwsze części tego cyklu wręcz uwielbiam, przeczytałam kilka razy i zamierzam wrócić do historii Łucji i Hajdukiewicza jeszcze nie raz.

Nie przeszkadzało mi wcale, że autorka postanowiła trzecią część poświęcić innej bohaterce. Ochoczo zabrałam się do czytania.

Książka jest bardzo dobra, zaskakująco dobra biorąc pod uwagę moim zdaniem raczej wydumaną historię. Za dużo tu jak na mój gust chorób, zbiegów okoliczności i naciąganych niespodzianek. Wątki jak z tureckiej vel meksykańskiej telenoweli. Myślę, że Autorka ciutkę przeholowała.

W innych rękach to byłaby totalna katastrofa a nie jest. Jest dobrze. Jednakże musiałam odjąć trzy gwiazdki za ten festiwal pomysłów, wydumanych zdarzeń i postaci.

Fabuła to zdecydowanie najsłabsza strona tej historii.

Autorka ma wielki talent ale troszkę tutaj popłynęła. Mam wrażenie, że Beata Majewska ma problem z kontrolą samej siebie jako twórcy. Zresztą bardzo podobnie jak Ałbena Grabowska. Czasem jest w stanie okiełznać swoje twórcze zapędy i wychodzi perełka jak Konkurs na żonę. Niestety w większości jej książek poziom emocji zbliża nas w stronę Katarzyny Michalak a to przynajmniej dla mnie jest wysoce zniechęcające.

Dwie pierwsze części tego cyklu wręcz uwielbiam, przeczytałam kilka razy i zamierzam wrócić do historii Łucji i Hajdukiewicza jeszcze nie raz.

Nie przeszkadzało mi wcale, że autorka postanowiła trzecią część poświęcić innej bohaterce. Ochoczo zabrałam się do czytania.

Książka jest bardzo dobra, zaskakująco dobra biorąc pod uwagę moim zdaniem raczej wydumaną historię. Za...