Asia Olejarczyk w naszym domu zawitała trzy lat temu razem z „Mikrulkami”. Kiedy otrzymałam propozycję przeczytania „O dziewczynkach i chłopcach dla dziewczynek i chłopców” nie zastanawiałam się ani chwili. Z wielką przyjemnością sięgnęłyśmy po tę przemyślaną i pięknie ilustrowaną lekturę, która dużo bardziej spodobała nam się niż „Mikrulki”, ponieważ w owym czasie bardziej odpowiadała potrzebom mojej córki. Pisarka porusza w swoich książkach ważne tematy i w prosty sposób objaśnia dzieciom świat oraz zachęca do rozwijania wyobraźni. Po „Pampiludki” sięgnęłam już z czystej ciekawości. Byłam ciekawa jak Asia Olejarczyk poradzi sobie z poważnymi tematami wiary, w jaki sposób objaśni młodym czytelnikom z rodzin katolickich zagadnienia, które czasami i dorośli mają problem ze zrozumieniem oraz wyjaśnieniem.
Każdy tom o Pampiludkach porusza kolejne ważne sprawy. W pierwszym dowiemy się o tajemnicach wiary, drugi objaśnia czym jest królestwo niebieskie, a trzeci porusza kwestie szczęścia. Bohaterami wszystkich opowieści są Gideon i Alimenek mieszkający w odległej krainie Nie-Wiadomo-Gdzie (takie nazwy pobudzają dziecięcą wyobraźnię). Przygody bohaterów toczą się wokół ich przyjaźni, wzajemnego wsparcia i odkrywania pojęć związanych z wiarą. Niezwykłe opowieści uzupełniają przyciągające uwagę ilustracje autorstwa Agnieszki Filipowskiej. Piękna oprawa, strony w ciepłych, bajecznych kolorach sprawiają, że dzieci chętnie sięgają po książkę. Opowieść o świecie, który muszą sobie wyobrazić sprawia, że rozwijają koncentrację, ponieważ każdy szczegół z opisu jest bardzo ważny.
Wszystkie opowieści napisana bardzo prostym językiem, fabuła bajeczna z wyraźnym morałem. Autorka wprowadza dzieci w świat takich pojęć jak bliźni, modlitwa, miłosierdzie, gloria, hosanna, zbawienie, Trójca Święta, wolna wola, wiara, królestwo niebieskie, błogosławieństwa.
Właśnie o błogosławieństwach jest najnowszy tom „Pampiludki na szlaku szczęścia”. Opowieść zaczyna się od urodzin Gideona, który zamiast prezentu otrzymuje najwspanialszą rzecz jaką człowiek może dać człowiekowi: swój czas i uwagę. Alimenek i Gideon idą na ryby. Jednak zamiast zwierzęcia wyławiają butelkę z listem, a raczej łamigłówką, z której dowiadują się, że Bóg dobrze im życzy. Kolejna przygoda to poznanie księżniczki Sary pochodzącej z Ubogich w DUCHu, czyli Doliny Uśmiechniętych, Cierpliwych i Hojnych. Dowiadują się od niej, że żyjący tam ludzie dzielą się wszystkim ze sobą, nie mają niczego na własność. Kolejne opowieści przybliżają dzieciom kolejne błogosławieństwa oraz ich przesłanie. Na początku lektury znajdziemy wszystkie Osiem Błogosławieństw, a następnie w każdym rozdziale kolejne błogosławieństwo będzie tematem przewodnim, co pomoże młodym czytelnikom lepiej je zrozumieć.
Wykreowana przez Asię Olejarczyk kraina pobudza dziecięcą wyobraźnię, zachęca do myślenia i dyskutowania na temat wiary. Ponad to czytelnicy dowiedzą się jakie postawy są właściwe, dlaczego bardzo ważne jest niesienie dobra, zrozumienie innych, empatia, dobre intencje, miłość do ludzi, pokój, sprawiedliwość.
Stworzone dookoła ważnych pojęć opowieści wzbogacono estetycznymi ilustracjami Agnieszki Filipowskiej. Piękna szata graficzna przyciąga uwagę młodych czytelników i zachęca do ponownego sięgania po lekturę. Duża czcionka, bardzo dobrze zszyte strony oraz solidna oprawa wszystkich książek z serii opowieści o Pampiludkach sprawiają, że dzieci chętnie po nie sięgają i są to lektury bardzo trwałe. Plusem są barwne, baśniowe strony doskonale oddające treść kolejnych opowieści. Matowy papier i delikatna w dotyku okładka sprawiają, że lektura jest nie tylko atrakcyjna pod względem treści oraz wizualnie, ale też dotykowo, przez co staje się interesującym bodźcem sensorycznym.
Myślę, że Pampiludki mogą czytać zarówno przedszkolaki, jak i uczniowie nauczania początkowego.

Asia Olejarczyk w naszym domu zawitała trzy lat temu razem z „Mikrulkami”. Kiedy otrzymałam propozycję przeczytania „O dziewczynkach i chłopcach dla dziewczynek i chłopców” nie zastanawiałam się ani chwili. Z wielką przyjemnością sięgnęłyśmy po tę przemyślaną i pięknie ilustrowaną lekturę, która dużo bardziej spodobała nam się niż „Mikrulki”, ponieważ w owym czasie bardziej...