Mogę napisać, że Brock na pewno nie jest Bad. :P to jaki cierpliwy, troskliwy i kochany był, chyba żaden z braci nie był aż takim aniołem (Xavier się nie liczy :P). jego zaangażowanie w związek z Claire był widoczny od początku, natomiast z nią miałam problem. W poprzedniej części nie wydawała się aż tak zwichrowana psychicznie. Kompleks ojca był u niej wyolbrzymiony aż za bardzo. Autorka pojechała po całości po jej osobie. I chyba nikt jej nie polubił. Nie dziwię się, że nawet Mara pojechała po niej przekleństwami :P cała jej historia z rodziną była naprawdę ciężka, ale mając przy sobie Brocka jako deskę ratunkową, powinna trochę inaczej reagować – na pewno nie z takim opóźnieniem. Wszystkie jej reakcje były naprawdę ciężkie do strawienia i czytania – to jak zwracała się do Brocka…eh…myślę, że dużo wcześniej powinna udać się do psychologa, sama od dawna widziała, że ma duży problem. To co mnie zastanawia.. nie wiem czy Claire naprawdę przebolała wszystko. Niby końcówka nam pokazuje, że jest dobrze, ale ja mam jakieś dziwne przeczucie, że grozi nam jakaś „gówno burza” :P przyznam, że ta historia nie jest moją ulubioną wśród braci, nie z powody Brocka, ale jego uroczej dziewczyny. Końcówka jest za to bardzo interesująca. Tak naprawdę mało wiemy o Baxie i jestem ciekawa jakie demony ukrywa. Liczę również, że powrócimy na bardziej zabawne tory z braćmi 😊

Mogę napisać, że Brock na pewno nie jest Bad. :P to jaki cierpliwy, troskliwy i kochany był, chyba żaden z braci nie był aż takim aniołem (Xavier się nie liczy :P). jego zaangażowanie w związek z Claire był widoczny od początku, natomiast z nią miałam problem. W poprzedniej części nie wydawała się aż tak zwichrowana psychicznie. Kompleks ojca był u niej wyolbrzymiony aż za...