Pierre Lemaitre przyzwyczaił swoich czytelników do mocnego suspensu, do nieprzewidywalności zdarzeń w toku akcji swoich opowieści, do emocji. Czego jak czego, ale tego ostatniego nie zabrakło także w jego najnowszym tytule „Trzy dni i jedno życie”. Choć to nie są emocje skrajne, nie te, którymi karmi nas na ogół…

Nie zmienia to jednak faktu, że sam wątek główny robi na czytelniku mocne wrażenie, bowiem poznajemy w nim młodego, bo ledwie dwunastoletniego chłopca, którego życie – z dziecięcej sielanki przeobraża się w istny koszmar. W codzienną walkę z lękiem przed odpowiedzialnością i mniej lub bardziej dosłownymi wyrzutami sumienia. Oto bowiem mały Antoine został mordercą.

Ten feralny dzień 1999 roku niczym nie zapowiadał nadciągającego nieszczęścia, mimo że od jakiegoś czasu Antoine czuł się mocno osamotniony – przyjaciele woleli spędzać czas z elektronicznymi gadżetami niż z nim.

Doprawdy, ciężko opowiedzieć o fabule książki, tak by nie zdradzić za dużo, choć już sam blurb mówi, że mamy tu do czynienia z morderstwem. Morderstwem bardzo nietypowym, bo dotyczącym małoletnich. Całość opowiadana jest z perspektywy głównego bohatera – poznajemy miejsce w którym żyje, przyjaciół, sąsiadów – tło fabuły jest bardzo dobrze nakreślone przez autora. Podobnie rzecz ma się w przypadku odczuć Antoine’a po dramatycznych wydarzeniach – wraz z nim odczuwamy cały ciężar sytuacji i zastanawiamy się jak z niej wybrnąć, rozważamy wszelkie możliwe opcje wraz z tymi najbardziej skrajnymi.

Czytelnik, który poszukuje w książkach wartkiej akcji i niezwalniającego tętna może czuć niedosyt po lekturze „Trzech dni i jednego życia”, bo nie w tym tkwi jej siła. Najnowsza książka spod pióra francuskiego pisarza to rasowy thriller, w którym prym wiedzie tło psychologiczne – nie sensacja czy gęsto ścielący się trup.

Życie i wydarzenia, których doświadcza Antoine dają do myślenia, o tym jak morze wyglądać zbrodnia w oczach dziecka. Czy wygląda dosłownie tak jak to ujął Lemaitre? Tego jedynie mogą domyślać się psychologowie, bo stu procentową wiedzę na ten temat mają tylko ci, których temat dotyczy – małoletni mordercy. Jeśli jesteś ciekaw co może kryć się w umyśle jednego z nich to koniecznie sięgnij po „Trzy dni i jedno życie” – nie obiecuję, że książka wbije cię w fotel i nie pozwoli w nocy zasnąć, ale na pewno cię zaintryguje i da temat do rozmyślań – czy ten małolat, który beztrosko bawi się za twoimi plecami byłby zdolny do czegoś takiego…?

Ewa Szczepańska