Tajemnicza Etna, gorące powietrze, otaczające wyspę Morze Śródziemne, aromatyczna caffè, dojrzałe mandarynki i figi, słodki marcepan. Sycylia, idealne miejsce, by pożegnać się z życiem i światem. Właśnie takie postanowienie ma Isolde Oberreiter, przez bliskich nazywana Poldi, która w dniu swoich sześćdziesiątych urodzin postanawia zamieszkać w domu z widokiem na morze i z dobrymi wibracjami oraz pozytywną energią. Na przekór pejzażom i pogodzie ma zamiar pogrążyć się w melancholii i zapić na śmierć. I być może udałoby jej się tego dokonać, gdyby nie zagadkowa śmierć nowo poznanej osoby i przekazany w genach instynkt śledczego.

Poldi z dnia na dzień zostaje samozwańczym detektywem w spódnicy i w peruce. Choć przez cały czas wyobrażałam ją sobie jako Panią Doubtfire, Poldi jest seksowną kobietą, elegancko ubraną, z niemieckim hartem ducha i włoskim temperamentem. Emanuje niesamowitą energią, szybko zapada w pamięć, potrafi uwieść nawet najbardziej opornych mężczyzn i siarczyście przeklnąć. Nie straszne jest wybuchy lawy i namiętności, martwe koty, posługiwanie się bronią i sycylijskie upały. Potrafi dogadać się ze śmiercią i przypadkiem, przywołać do porządku niemieckimi komendami rozjuszone psy. To kobieta z krwi i kości, uparta i stanowcza, mająca wsparcie najbliższej rodziny, ekstrawaganckiej przyjaciółki, po stronie której stoi sprawiedliwość. Mimo licznych kłód rzucanych jej pod nogi, Poldi jest niezłomna w swojej determinacji i z sukcesem rozwiązuje tajemnicę brutalnego morderstwa.

„Ciotka Poldi i sycylijskie lwy” Mario Giordano to powieść iście kryminalna – jest trup, są pogróżki i podejrzani, nie brakuje przystojnych policjantów. Mimo tego wszystkiego, dla mnie książka ta jest przewodnikiem po sycylijskich miejscowościach i sycylijskich duszach. Napisana lekkim i humorystycznym piórem jest przyjemną lekturą wprowadzającą odrobinę słońca w te szare jesienne dni.

Karolina Purłan